Soufiane Bouchikhi heeft een tweejarige schorsing opgelegd gekregen. Zijn weigering om mee te werken aan een dopingcontrole is de reden die de Athletics Integrity Unit daarvoor opgeeft. Afgelopen december maakte hij zijn sportief pensioen bekend en de feiten dateren van september, een half jaar na Bouchikhi’s laatste wedstrijd.
Soufiane Bouchikhi kondigde in december 2023 zijn afscheid van de atletiek aan. Op 33-jarige leeftijd gaf hij aan te stoppen door een combinatie van persoonlijke en medische redenen. De marathon van Rotterdam in april werd zijn laatste wapenfeit. De Athletics Integrity Unit – de dopingwaakhond in de atletiek – maakte bekend dat Bouchikhi op 18 september 2023 weigerde mee te werken aan een controle. Een schorsing van twee jaar is daarom zijn deel.
Soufiane Bouchikhi: “Een administratieve fout van mijn kant”
“Het is spijtig hoe het gelopen is. Ik vind dat de mensen moeten weten wat er gebeurd is”, begint Bouchikhi.
“Op een dag in september kreeg ik een dopingcontroleur op bezoek tijdens een tijdslot vanaf 9u ’s avonds. Op dat moment was ik al een aantal maanden gestopt. Na de marathon van Rotterdam in april begon ik voltijds te werken. Ik had een gescheurde achillespees en lette niet meer op mijn eten. Toen ik de deur opende vertelde ik de controleur dat ze me niet meer hoefden te testen omdat ik geen wedstrijden meer zou lopen. Toen bleek dat ik dat los van een controle had moeten communiceren aan de dopingautoriteiten.”
“Op het moment zelf kon ik niet plassen. Ik was net geweest en moest de volgende ochtend om 6u uit mijn bed om naar het werk te vertrekken. Als alternatief bood ik aan om een bloedstaal af te nemen, maar dat ging niet zomaar omdat de procedure gevolgd moest worden. Ik stelde voor om een mail te sturen met de vraag om mij van de controlelijsten te halen. De controleur waarschuwde dat ik problemen ging krijgen door de test te weigeren, maar ik besefte niet dat ik een schorsing riskeerde. Anders was ik zeker opgebleven om te plassen. De urinetest weigeren en me niet uitschrijven van de controlelijst is een administratieve fout van mijn kant.”
“Er zijn verschillende elementen die tegenspreken dat ik ooit doping genomen zou hebben. Om te beginnen was ik geen elitesporter meer op het moment van de controle, ik liep zelfs niet meer en was al een aantal kilo’s bijgekomen. Waarom zou ik dan nog stimulerende middelen nemen? Daarnaast opende ik de deur voor de controleur terwijl ik die ook gewoon gesloten had kunnen houden. Dan had ik een eerste whereabouts failure op mijn naam gekregen, maar was er niks aan de hand. Ik opende de deur net om te vertellen dat ik gestopt was.”
“Daarna werd ik opgeroepen om voor de Waalse antidopinginstanties te verschijnen. Ik deed mijn verhaal, legde mijn arbeidscontract voor om dat te bewijzen en werd ondervraagd. Ik kan ook jarenlange negatieve controleresultaten aantonen. De leden van het tribunaal konden zien dat ik geen sporter meer was, dat ik al maanden aan het werk was en dat ik had aangeboden om een bloedtest te doen. Tot vandaag had ik nog geen beslissing vernomen, maar de strafmaat betekent dat ze in mijn verhaal meegaan. De basisstraf voor het weigeren van een controle, vier jaar, werd namelijk teruggebracht naar twee jaar. Ik weet niet of er nog beroepsmogelijkheden zijn, maar ik denk sowieso niet dat ik nog meer bewijzen kan voorleggen.”
“Mijn beslissing om te stoppen stond al langer vast, dus mijn aankondiging in december was er ook gekomen zonder dit verhaal. Door mijn achillespees kan ik niet meer terugkeren naar mijn hoogste niveau. Ik ben clean en kan mijzelf in de spiegel aankijken. Ik heb een mooie carrière gehad en dit verandert daar niets aan.”
