Nog enkele dagen en dan staat in Hulshout het eerste herfst-BK veldlopen ooit op het programma. Het BK en de EK-selectiewedstrijd vallen samen om zo één fel geanticipeerde supercross te vormen. Laat dat EK dan ook nog eens in eigen land doorgaan en het resultaat is een bijzonder straf deelnemersveld. Daarin wordt het drummen voor de plaatsjes, want alleen de eerste zes mogen mee naar het Park Van Laken. Eén van de crossers die er maar wat graag bij zou willen zijn in Brussel is Nicolaï Saké. Hij dook sterk het veld in na een maandenlange blessure die 2023 tot een mager beestje had gemaakt. Met het BK en eventueel het EK krijgt hij de kans om dat jaar alsnog kleur te geven.
Nicolaï Saké was er twee jaar geleden in Dublin al eens bij op het EK en debuteerde daar met een 54ste plaats. Tijdens de eerste Energyvision CrossCup-manches toonde ‘De Witte Flits’ zich sterk door zijn Lyra-Lierse op de relays naar het podium te loodsen en door vierde te worden in Roeselare. Met die resultaten op zak lijkt hij helemaal klaar te zijn om in Hulshout voor een top 6-plaats mee te strijden, al is die vorm allesbehalve vanzelfsprekend. “Begin dit jaar was ik naar de marathon van Sevilla aan het toewerken toen ik getroffen werd door een stressfractuur in het bovenbeen en de heup. Als ik was blijven doortrainen, had de kop van dat bot kunnen afbreken. Dan zou ik een prothese nodig hebben gehad en zat mijn sportcarrière erop. Het was een heel lange en voorzichtige weg terug met veel alternatieve training. Bij het minste pijntje moest ik telkens een stapje achteruit zetten. Sinds augustus ben ik weer goed aan het trainen, pijnvrij en met een gerust gemoed.” Gezien dat lastige halfjaar waren de goede resultaten in de voorbije crossen enigszins verrassend: “We hadden niet gedacht dat we nu alweer zo dicht bij mijn oude niveau zouden staan. Wetende welke training ik maar gedaan heb, is dat eigenlijk al een overwinning.”
Het blessureleed kwam er net op het moment dat Saké zijn specialisatiestudies vooruit had geschoven om voltijds in Girona te gaan leven als profatleet. “Die blessure heeft me tijd gegeven om te reflecteren en ik heb gemerkt dat het loutere atletenleven mij te weinig uitdaagt. Ik heb nagedacht of dat bestaan wel strookt met mijn persoonlijkheid en heb wat veranderingen doorgevoerd. Ik wil met mijn medische scholing iets bijdragen aan de samenleving en ben daarom voor 70% van de tijd aan de slag gegaan. Zo kan ik met mijn diploma iets betekenen en vind ik toch de tijd om kwaliteitsvol te trainen en te rusten. Door die keuze ben ik nu minder in Girona waar mijn coach Glenn Poleunis met PTC zit, de trainingsgroep van triatleet Marten Van Riel en andere internationale toppers.”
Hulshout, hopelijk Brussel en daarna even geen marathons meer
Over de selectiewedstrijd in Hulshout weet Saké dat het een strijd op het scherpst van de snee zal worden. “We zijn met velen die denken dat ze hun plaats hebben in de selectie dus het gaat vechten worden. Wie naar Brussel wil, zal op belangrijke momenten in de wedstrijd de juiste beslissingen moeten maken. Eén ding is zeker en dat is dat het voor de neutrale toeschouwer heel plezant gaat worden.” Waar denkt de man van Lyra-Lierse dan zelf uit te kunnen komen? “Ik ga geen boute uitspraken doen, maar ik beloof dat ik mijn vel duur zal verkopen. Op de piste loop ik niet dezelfde tijden als de mannen rondom mij, maar in de cross kan ik wel in de buurt komen. Dat is het mooie, elk parcours is anders en biedt kansen om het verschil te maken. Ik profiteer van een zware, vettige cross dus voor mij hoeft het geen goed weer te zijn. Als het aankomt op een snelle laatste ronde geef ik mezelf wel wat kansen, maar ik denk dat ze het vooraan hard gaan maken. Ik verwacht dat het een eerlijke koers zal worden.”
Een herfst-BK dat als EK-selectiecross dient, het is een stevige breuk met het verleden. Saké bekijkt dat langs de positieve kant: “In maart lieten sommigen het BK in Brussel schieten dus het is leuk dat we nu wel alle toppers aan de start gaan krijgen. Het parcours kunnen we nog moeilijk inschatten, maar de winnaar in dit veld zal alleszins een zeer verdiende kampioen zijn. John Heymans en Isaac Kimeli komen van hoogte en die laatste heeft in Roeselare al getoond dat hij goed is. Het wordt afwachten hoe Michael Somers zijn marathon heeft verteerd, maar wat hij de laatste jaren in de cross en op de marathon heeft laten zien, is subliem. De ploeg die België zal sturen, gaat meedoen voor de medailles in het landenklassement. Als ik erbij zou zijn, neem ik mijn ervaring van in Dublin mee. Op een EK lopen ze aan een constanter tempo dan bij ons dus dat zou ik in gedachten houden bij het positioneren.” Saké laat de favorieten ook nog weten dat ze niet op hun lauweren mogen rusten: “De druk ligt bij hen en we staan met velen klaar om toe te springen als ze een steek laten vallen.” Een gewaarschuwd man is er twee waard.
De 27-jarige atleet profileerde zich de laatste jaren behalve als veldloper ook als marathonman, maar die ambities gaan nu even de koelkast in. “Mijn PR staat met 2u16:49 niet heel scherp. Voor mijn blessure dacht ik daar in Sevilla een flinke hap uit te kunnen nemen, want mijn record liep ik vrijwel alleen en op een niet zo snel parcours. De olympische limiet was sowieso nog ver weg en die lijkt door de concurrentie alleen maar verder te zijn opgeschoven. Je mag zo ambitieus zijn als je wil, maar het moet in zekere mate wel realistisch blijven. Op de marathon heb ik de afgelopen jaren wel wat klappen te verwerken gekregen dus ik kies nu terug voor de iets kortere afstanden. Deze winter loop ik zeker nog de andere manches van de Energyvision CrossCup en daarna ga ik op zoek naar een halve marathon en een snelle 10km. Het EK Road Running in Brussel en Leuven van 2025 speelt nu al in het achterhoofd. Voor de marathon moet ik mijn lichaam en geest misschien nog wat meer tijd gunnen. Daarnaast ben ik een echte crosser en in België kan ik me goed uitleven.”
