Stijn Baeten loopt op 5 augustus zijn allerlaatste wedstrijd als eliteatleet, zo maakte hij maandag bekend. Daarna hangt de 1500m-loper zijn spikes aan de wilgen en gaat hij zich uitleven als recreatieve sporter. Op 29-jarige leeftijd is het voor Baeten duidelijk dat atletiek slechts één van zijn vele passies is en dat het lichaam de combinatie niet langer toelaat. Wie de DCLA-atleet nog een laatste keer aan het werk wil zien, moet zaterdag in Leuven zijn voor de ‘Meeting voor Mon’, de Flanders Cup van zijn thuisclub.
Stijn Baeten beleefde de voorbije jaren enkele van de mooiste momenten uit zijn carrière. Hij werd in 2020 Belgisch kampioen in zaal, haalde in 2021 de finale op het EK indoor en veroverde later dat jaar een bronzen medaille met de aflossingsploeg op het EK veldlopen in Dublin. Vorig jaar liep hij met 3’36″52 – behoudens een zinderend afscheid in Leuven zaterdag – zijn snelste tijd ooit. Enkele maanden geleden pakte Baeten nog de nationale titel op de korte cross. Toch zet hij er nu een punt achter: “Als het klaar is – en ik ben daar extreem in – is het ook echt helemaal klaar. Behalve atletiek zijn er heel wat andere zaken in het leven die mij energie geven. In de Ardennen gaan fietsen met vrienden, gewoon een terrasje doen of op weekend gaan; maar vooral ook een hoop sportieve ambities die heel verschillend zijn van de halve fond.”
“Jarenlang offerde ik heel veel op voor de sport en stak ik er al mijn energie in. Toch liet ik mijn sociaal leven niet volledig aan mij voorbijgaan omdat ik dat nodig had om top te zijn. Zo sloot ik anderhalve week voor mijn persoonlijk record op de 1500m het trouwfeest van één van mijn beste maten af. Het probleem was vooral dat het atletiekseizoen elk jaar met mijn andere prioriteiten overlapte. Die verleiding groeide alsmaar en is nu niet meer te weerstaan. Daarnaast ben ik intussen 29 jaar oud en voel ik dat ik niet alles kan blijven doen zonder keuzes te maken. Ik zeg het profbestaan vaarwel op een moment dat ik de piste en het veld nog een bijzonder warm hart toedraag. Het zijn meer dan tien prachtige jaren geweest en net omdat ik die andere passies heb, vind ik het niet nodig om verkrampt vast te houden aan mijn atletiek. De mensen zullen me zeker nog tegenkomen als supporter langs de zijlijn.”
“Deze beslissing zat er al een tijdje aan te komen, maar is wel vervroegd ingetreden. Oorspronkelijk was het de bedoeling om in 2024 te stoppen maar door enkele privéomstandigheden is dat wat naar voor geschoven. Ik wil deze tweede puberteit niet langer tegenhouden. De keuze om tijdens mijn laatste jaren met Hendrik Plevoets als trainer samen te werken, paste goed binnen mijn filosofie: uithoudingsgericht werken maar als ik de spikes aantrok, mocht ik het gaspedaal volledig indrukken. Risico’s nemen als dat betekende dat ik er net wat meer uit kon halen. Hij heeft me naar een PR gepusht waar ik trots op kan zijn”, klinkt het dankbaar. “Als recreatieve sporter ga ik wel zelf mijn schema’s maken. Ik zit al heel wat jaren in het vak en wil vanaf nu ook andere mensen helpen met het stellen en bereiken van sportieve doelen.”
“Over de vraag of ik het maximum uit mijn capaciteiten heb gehaald, had ik het recent nog met Pieter-Jan Hannes. We kwamen tot de conclusie dat er waarschijnlijk wel meer in had gezeten als ik als prof van de sport had kunnen leven. Om mijn niveau op 1500m of 3.000m verder op te schroeven had ik richting 120 kilometer per week moeten gaan, samen met het kwaliteitswerk dat ik nu al deed. De realiteit is echter dat je als atleet met een gewone job simpelweg niet altijd aan dat optimale trainingsvolume geraakt. De mogelijkheden waren in zekere zin dus beperkt maar ik denk dat ik het goed gedaan heb met de kaarten die mij toebedeeld waren.”
“Als ik terugkijk op de hoogtepunten denk ik in de eerste plaats aan twee momenten vroeg in mijn carrière. Ik speelde lang voetbal en begon pas relatief laat met atletiek. Toch kon ik een plaats veroveren op het EK junioren in 2013 waar mijn ogen open gingen, ik ontdekte dat er voor mij misschien wel een toekomst lag in deze mooie sport. Even magisch was het om als opkomend talent in de Leuvense trainingsgroep van Rik Didden terecht te komen. Daar kwam ik mannen als Michael Somers, Pieter-Jan Hannes – op dat moment de holy grail in België – en Ali Hamdi tegen. Ik heb daar vrienden voor het leven gemaakt. De grootste sportieve successen waren het brons met de aflossingsploeg op het EK veldlopen en de finale op het EK indoor, allebei in 2021. Iets presteren met een team is uniek, de blijdschap die je op dat moment voelt en kan delen is fantastisch. De commotie voorafgaand aan dat kampioenschap draagt extra bij aan de emotie en dat zinderende Ierse publiek zal ik nooit vergeten. Het bereiken van een Europese finale in Torun is een prestatie waar ik met veel trots op terugkijk, zeker als je ziet tegen wie ik het daar opnam.”
Dit afscheid betekent ook dat Baeten er niet meer bij zal zijn op ‘zijn’ mixed team relay tijdens het EK veldlopen in eigen land aankomende winter. “Daar heb ik misschien een klein beetje spijt van, maar ik heb vrede met alles wat ik bereikt heb. Ik heb er veel in geïnvesteerd en ik zal altijd trots zijn om deel uitgemaakt te hebben van die ploeg. De opofferingen wegen voor mij echter niet meer op tegen dat ene moment. Een week voor het EK in Brussel sta ik trouwens aan de start van de marathon van Valencia dus ik denk niet dat ik de benen zal hebben,” grapt de weldra gepensioneerde 1500m-loper.
Wat ligt er behalve die marathon dan nog in het verschiet? “De komende jaren ga ik me toeleggen op sportieve uitdagingen van geheel andere aard. Wie me volgt weet dat ik heel graag fiets dus dat ga ik nu volop doen. Ik wil het lopen en het fietsen ook combineren door aan duatlons deel te nemen. Ooit wil ik op de Hel van Kasterlee staan, maar daar heb ik nu nog niet de motor voor. Ik ben intussen ingeschreven voor een gran fondo met de fiets en de Trail des Fantômes. Eerst sluit ik weliswaar in schoonheid af op de Flanders Cup van DCLA, nu zaterdag op 5 augustus.” Baeten geeft wel lachend toe dat de voorbereiding op zijn laatste kunstje niet vlekkeloos verloopt: “Als training voor de Trail des Fantômes ben ik afgelopen weekend offroad gaan lopen en ik heb mijn enkel stevig omgeslagen. Die is nu zo groot als een tennisbal en de kleur kan ik het best omschrijven als tartanblauw. Desnoods scheur ik alles af maar ik zal er staan!”
