Ismael Debjani is de eerste landgenoot die zich op het EK indoor in Istanboel weet te plaatsen voor de finale. Debjani heeft er weliswaar hard voor moeten knokken. Hij wist het gedrum in de 1500m maar moeilijk te omzeilen en lag op één ronde van het einde nog in laatste stelling. Dankzij een vinnig eindsprint en het klein gaatje dat hij binnendoor vond, kon Debjani zich nog nipt rechtstreeks plaatsen voor de finale.
Ismael Debjani weet hoe hij het spannend moet maken. Op het EK indoor in Istanboel kwam de atleet in actie in de tweede van drie reeksen 1500m. De opdracht om in de finale te geraken was duidelijk: bij de eerste drie eindigen in zijn reeks of één van de snelste drie verliezende tijden voorleggen.
Debjani raakte al vroeg in de wedstrijd achterin het pak verzeild. Af en toe won hij enkele plaatsen, maar door het betere ellebogenwerk van de tegenstand werd onze landgenoot telkens weer naar de achterhoede gedwongen. Met nog één ronde te gaan leek het dan ook even einde verhaal voor de Belgische recordhouder.
Debjani toonde echter veel veerkracht door een zoveelste versnelling te plaatsen. Dit keer wel met succes. Hij vond binnendoor een gaatje en kon zo nog nipt voldoende atleten passeren om zich te plaatsen voor de finale. Onze landgenoot veroverde met 3’44″00 nog net het laatste rechtstreeks finaleticket. Het is de eerste keer dat hij indoor in deze opdracht slaagt.
“Heb geen moment gepanikeerd”
“De eerste reeks ging heel traag waardoor er in mijn reeks veel naar elkaar gekeken werd. Het werd uiteindelijk een heel chaotische race, dus ik ben vooral trots dat ik niet gevallen ben. Op een bepaald moment riep mijn zus vanuit de tribune dat ik laatste liep. Niet dat ik het niet gezien had, maar het motiveerde me om te versnellen. Ik heb geen moment gepanikeerd en ben altijd in mezelf blijven geloven. Ik heb vandaag getoond dat een bijna 33-jarige opa nog altijd in een finale geraakt. Hopelijk slaap ik vannacht goed en geraak ik fris voor de finale. Ik ben Tim Moriau trouwens heel dankbaar dat hij mij onder mijn hoede neemt in de afwezigheid van mijn trainer Rik Didden.”
