In de 1500m-finale van het EK in München zien we slechts één landgenoot terug. Ismael Debjani plaatste zich in de eerste reeks knap als tweede. Tarik Moukrime en Ruben Verheyden kraakten in de laatste 200m en mochten daardoor hun finale-ambities opbergen.
Zowel Ismael Debjani als Tarik Moukrime streden in de eerste van twee reeksen 1500m voor één van de vier rechtstreekse tickets. Zowel Debjani als Moukrime positioneerden zich goed en hadden lang uitzicht op een plaats bij de eerste vier.
Met nog 300m te gaan glipte Debjani vlot mee in het spoor van onder meer Jakob Ingebrigtsen. Moukrime verloor even de aansluiting en moest een gaatje dichten. Dit lukte, maar in de laatste 200m viel de RFCL-atleet terug naar plaats twaalf. Daarmee maakte hij geen aanspraak op de volgende ronde. Debjani snelde gecontroleerd naar plaats twee in een tijd van 3’38″96.
In de tweede reeks had Ruben Verheyden moeite om zich goed te positioneren. De Europese beloftenkampioen van 2021 liep daardoor heel wat extra meters en dat moet hij in de laatste 200m gevoeld hebben. Verheyden verloor daar de voeling met de groep en kon niet meer opnieuw aanklampen. In de laatste 100m liet de nog altijd maar 21-jarige atleet het op zijn beloop gaan. Hij werd uiteindelijk dertiende in 3’44″76.
“Ik voelde me héél goed en heb de wedstrijd kunnen controleren”, zei Debjani na afloop. “Met deze prestatie kan ik alleen maar tevreden zijn. Dat ik nog in de 3’38 loop is niet slecht, want we kwamen na 800 meter boven de twee minuten door. Daarna is het enorm hard gegaan. Op tactisch vlak was het een van de beste wedstrijden van mijn carrière. Het rare is dat ik op het WK in Eugene rampzalig slecht was, en nu supergoed.”
Over zijn kansen in de finale doet Debjani geen grote uitspraken. “Ik wil mezelf geen druk opleggen. In zo’n finale kan je eerste en laatste worden, maar zwaar wordt het alleszins wel, want het niveau ligt hoog. Dit is geen Europees niveau meer, maar een mondiaal niveau”, besloot hij.
Tarik Moukrime was vooral fier om er acht jaar na zijn kankerdiagnose weer bij te zijn. “Ik liep rond met tranen in de ogen en was misschien iets te veel onder de indruk om goed te presteren”, vertelde hij na afloop. “De afgelopen jaren waren enorm hard en ik heb ervan genoten om hier te zijn. De kers op de taart was een finaleplaats geweest, maar ik moet accepteren dat het vandaag te hoog gegrepen was.”
Mourkime overweegt om zijn carrière te beëindigen. Ik heb er het beste van gemaakt, maar heb te weinig financiële ondersteuning om te trainen zoals het hoort”, zei hij. “Het systeem zit echt fout in elkaar. Je moet tot de top behoren om geld te krijgen, maar hoe geraak je aan de top zonder geld? Ik moet met mijn coach overleggen voor ik grote uitspraken ga doen, maar ik denk dat ik hier stop met atletiek.”
Verheyden had op meer gehoopt dan een roemloze exit. “De ontgoocheling is minder groot dan op het WK, omdat ik hier helemaal niet in de buurt kwam”, zei hij. “Top zijn op zowel het WK als EK bleek dan toch niet mogelijk. Ik moet eens met mijn coach bekijken hoe we dat de komende jaren beter aanpakken, maar ik ben nog altijd blij dat ik aan beide kampioenschappen heb deelgenomen. Die ervaring zou ik niet willen afstaan.”
