Wat. Een. Atletiekjaar. Naar jaarlijkse gewoonte kiezen onze redacteurs hun favoriete momenten van het afgelopen jaar, maar in 2021 was de keuze groter dan ooit. We splitsen het daarom op in een nationaal en een internationaal gedeelte. Vandaag: de internationale hoogtepunten van onze journalisten.
Jolien De Bock – Nog niemand heeft het geprobeerd? Sifan doet het.
“No human is limited.” Ik wil dat best geloven, meneer Eliud Kipchoge. Maar toen Sifan Hassan bekendmaakte om in Tokio voor een historische ‘triple’ te gaan, kwam enkel het woord ‘onhaalbaar’ in mij op. Ja, zelfs voor een fenomeen als Sifan. In mijn ogen was het roekeloos omspringen met haar kansen, al dwong ze met die keuze vooraf immens veel respect af.
De reeksen van de 1.500m waren een eerste tussenstap op Sifans weg naar eeuwige roem. Na een valpartij op amper 400m van de finish leek ze een kruis te mogen maken over die triple. Uit een verloren positie slaagde ze er wonderwel nog in om door te stoten, dat alleen al verdient een medaille. De eerste hindernis was genomen en precies vijf dagen later hingen er twee gouden medailles en één bronzen medaille om haar nek.
Over dat brons gaan we echt niet zeuren, het blijft indrukwekkend wat ze heeft klaargespeeld. De Nederlandse atletiekgodin veroverde alle atletiekharten, al vroeg het mentaal en fysiek veel van haar. Ik sprak Sifan in 2020 na haar werelduurrecord op de Memorial Van Damme. Het verschil tussen de spraakwaterval van toen en de onverschillige, koele atlete die op de Memorial in september vorig jaar voor mij stond, was immens. Ik hoop oprecht dat Sifan ondertussen met trots kan terugkijken op haar stunt. Maar vooral hoop ik dat ze in de toekomst de wereld nog vaker mag verbazen door haar hart te volgen en uitdagingen aan te gaan die alle anderen uit de weg gaan. Hoorde ik daar iets van in Parijs de piste en de marathon te combineren? Bring it on!
Milan Augustijns – Karsten Warholm flirt met de grenzen van het menselijke
Dat de piste in Tokio ongekend snel is. Dat Karsten Warholm een fenomeen is. Dat de tweestrijd met Rai Benjamin hem naar ongekende hoogten kon stuwen. We wisten het allemaal wel. En toch. Wat de Noor uit zijn mouw schudde tijdens de olympische finale van de 400 meter horden, dat had niemand zien aankomen.
Zelf had ik tot aan het overschrijden van de laatste horde door Warholm nog helemaal niet aan de chrono gedacht. Ik was gefocust op de strijd om goud. Tot twee collega’s op de rij voor mij elkaars arm vastgrepen en naar de klok wezen. Hier zat iets speciaals aan te komen. De Noor denderde naar 45”94, een verpulvering van zijn eigen wereldrecord en een tijd die nog altijd nauwelijks te vatten valt. Ter vergelijking: met die chrono was je dit jaar Brits kampioen geworden op de 400 meter. Zonder horden.
Ik bevond me in het kamp van de aanwezige journalisten in Tokio die er heel stil van werden en met open mond naar het scorebord zaten te kijken. Iedereen reageert op zijn eigen manier. Ik zag de chef sport van The Guardian recht springen en juichen. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die op zulke momenten soms héél even zijn professionaliteit of neutraliteit verliest. Moet kunnen.
Quinten Lafort – Voer voor statistici: de waanzinnige records van Gidey
Wereldrecords sneuvelden in 2021 aan de lopende band, waardoor u en ik ongetwijfeld al eens een record durven vergeten. Sta me dan ook toe om een lans te breken voor Letesenbet Gidey. Een kritische ziel kan vervolgens meteen opperen dat de nog altijd maar 23-jarige Ethiopische slechts brons pakte op de 10.000m in Tokio. Gidey deed in 2021 echter iets wat geen enkele vrouw haar nadeed.
World Athletics hanteert namelijk voor prestaties een zogeheten ‘results score’, waardoor het mogelijk wordt om diverse disciplines te gaan vergelijken. Een korte studie van die scores levert het volgende op. Gidey snoept op 8 juni, amper twee dagen na het WR van Sifan Hassan op de 10.000m, het record van Nederlandse af op dezelfde piste in Hengelo. Ze scoort die dag 1.303 punten. Slechts één dame zal haar in 2021 puntengewijs bedreigen, namelijk Elaine Thompson-Herah dankzij de fabelachtige 10″54 op 100m die 1.302 punten oplevert.
De strafste stoot van Gidey volgt echter later op het jaar. Met een klein jaartje uitstel door het bloederige conflict in de Tigray-regio in haar thuisland Ethiopië verschijnt ze op 24 oktober aan de start van haar eerste halve marathon. Een slordige 21 kilometer later tekent de atlete voor misschien wel het strafste debuut ooit in om het even welke discipline. Met 1u02:52 verplettert ze het voormalige WR met méér dan een minuut. De score spreekt boekdelen: 1.325 punten. Gidey is anno 2022 in het bezit van de WR’s op de 5.000m, 10.000m en halve marathon. Het lijdt geen twijfel dat ze op termijn dé vrouw wordt die gaat flirten met de grens van 2u10 op de marathon: the best is yet to come.
Maura De Troyer – Jakob Ingebrigtsen doet waar hij al zijn hele leven voor traint
Op 13-jarige leeftijd beschouwde Jakob Ingebrigtsen zichzelf al als een professionele atleet. Voor hij naar school vertrok werkte hij een ochtendtraining af. Op 20-jarige leeftijd is de Noor olympisch kampioen. Ingebrigtsen profiteert naar eigen zeggen van de fouten die zijn vader en trainer Gjert eerder maakte met zijn broers Filip en Hendrik. Na zijn Europees record op de 5.000m van 12’48 in de aanloop naar Tokio steeg de druk voor een topprestatie van het fenomeen op zijn eerste Spelen.
Ik keek enorm uit naar de 1500m-finale in Tokio. Mijn slechte internetverbinding maakte de wedstrijd ongewild nog spannender. In een nieuw Europees en olympisch record van 3’28”32 liep Ingebrigtsen naar de titel. In zijn thuishaven Sandnes barstte het feest los. Volgens trainer Gjert was het goud een teamprestatie, hij kon zijn tranen niet bedwingen. Topfavoriet Timothy Cheruiyot moest met zilver tevreden zijn.
Ingebrigtsen heeft op zijn jonge leeftijd bereikt waar atleten hun hele leven voor trainen. In een gouden outfit werd hij de op de luchthaven verwelkomd. Wie de realityshow over de familie volgt, zag ook hoe oudere broer Henrik de gouden medaille eens rond zijn eigen nek hing: “oefenen voor later.” Aan wie vol nostalgie terugdenkt aan die prestatie en nog niet klaar is voor het nieuwe jaar: de afleveringen staan met ondertitels op YouTube.
Tim Vandevelde – Erriyon Knighton (17): Tiener sprint zich een weg naar de Spelen
Tot voor kort wist niemand wie Erriyon Knighton was. Die jonge knaap van amper 17 kreeg pas bekendheid door in Jacksonville het officieuze 200m-wereldrecord bij de scholieren op zijn naam te zetten. Dat stond voordien op naam van sprintlegende Usain Bolt. Niet alleen ik, maar iedereen was met verstomming geslagen toen hij het record verbrak. Het is al van in de periode met Jim Ryun geleden dat iemand op zo’n jonge leeftijd uitblinkt in de atletieksport.
Op de Amerikaanse ’trials’ kon Knighton zijn mannetje staan tussen zijn ouderen landgenoten die deel uitmaken van de absolute wereldtop. Hij scherpte in Eugene tot drie keer toe zijn WR bij de scholieren aan, om vervolgens in de finale een olympisch ticket te grijpen. In de finale in Tokio strandde Knighton op 19 honderdsten van het brons, pure waanzin voor een tiener. Normaal gezien heb ik geen grote voorliefde voor sprint, maar Knighton wist mij het afgelopen jaar wel te bekoren, ondanks het feit dat hij grotendeels in de schaduw van de klassieke namen bleef. Het is een naam die we zeker moeten onthouden voor in de toekomst.
