Tijdens deze sportieve hoogdagen kan u van Atletieknieuws in de eerste plaats voorbeschouwingen, wedstrijdverslagen en interviews verwachten, maar onze reporter ter plaatse probeert ook om op geregelde tijdstippen een inkijkje te geven in wat er in Tokio allemaal opvalt of gebeurt. In onze reeks ‘Post uit het Oosten’ geniet u van een kijkje achter de schermen van de Spelen.
Het volstaat blijkbaar om met een rugzak van Team Belgium op het vliegtuig te stappen om als olympische atleet aanschouwd te worden. Toen ik woensdag in alle vroegte met een slaapkop de security op Brussels Airport probeerde door te komen met gevulde drinkbus – verboden op het vliegtuig – mocht ik van vooraf aan opnieuw beginnen aanschuiven. “Zo gade geen medaille winnen hé”, aldus de beveiligingsofficier.
In het vervolg van de reisdag gingen de commentaren in stijgende lijn. Van “succes hé moatje” bij het verlaten van het vliegtuig tot “good luck en congratulations with qualifying” bij het opstappen van een tweede vlucht in Frankfurt. De Japanner naast mij op het vliegtuig ging nog een stapje verder. “It’s not only your bag, but I saw immediately you have the body of an athlete.” Bedankt voor het compliment, maar veel gekker moet het niet worden. Nog niet vaak een topatleet van dichtbij gezien.
Verder was het vooral een dag die bol stond van het wachten, kenmerkend voor de gang van zaken hier, aldus de collega’s die al langer ter plaatse zijn. Lufthansa vond het nodig om de vluchturen zo aan te passen dat er een transit van acht uur in Frankfurt op de planning verscheen. Eens in Tokio volgden nog eens drie uur grenscontroles, maar daarmee kwam ik nog goed weg. Het Belgisch record staat hier op een hele dag wachten op goedkeuring om het land in te mogen. Er stelde zich wel nog een probleempje dat de komende dagen vaker zal opduiken: een buisje volspuwen blijkt niet zo makkelijk met een droge mond. Maar oké, alles voor de coronaveiligheid.
Van wachten gesproken. Het is zeven kilometer van ons hotel naar het olympisch stadion, maar de bussen van de organisatie doen er met een omwegje 1u45 over. Stappen is sneller, maar dat mag helaas niet door de coronabeperkingen. Toch maar een taxi overwegen.
Genoeg geklaagd. U zou bijna gaan denken dat het een zware last is om hier te zijn, maar het is toch vooral een eer. Binnen tien uur begint het atletiektoernooi. Laat de moeder aller sporten maar komen. Zet ‘m op, Team Belgium!
Milan Augustijns
