Koen Naert is één van de drie landgenoten die op 8 augustus aan de start van de olympische marathon in Sapporo verschijnt. De op twee na snelste Belgische marathonloper aller tijden krijgt in Japan het gezelschap van Belgische recordhouder Bashir Abdi en Dieter Kersten. Na een uitstekende trainingsstage in Kenia hoopt Naert zijn beste voorbereiding ooit om te zetten in een sterk resultaat. Beter doen dan de 22ste plaats van vijf jaar geleden is wat Naert beoogd, al blijft het voornaamste doel om alles uit de kast te halen op 8 augustus.
Koen Naert is de ervaringsdeskundige van het trio Belgen dat zich opmaakt voor de olympische marathon. Naert legde vijf jaar geleden in Rio beslag op de 22ste plaats. Intussen zegevierde de marathonloper op het EK in Berlijn én mag hij zich met 2u07:39 de op twee na snelste Belg ooit noemen op de mythische afstand. In zijn voorbereiding op de Spelen koos Naert opvallend genoeg voor een trainingsstage in Kenia. De afgelopen jaren opteerde de atleet van RESC in zijn marathonvoorbereiding meestal voor Mammoth Lakes of Flagstaff. In Kenia maakte de Europese kampioen kennis met een andere wereld. “Noem het gerust een shock to the system, maar ik beschouw het wel als een fantastische keuze hoor. Bovendien hadden we enorm veel geluk met het weer, aangezien het daar nu het regenseizoen is. Veel regen hebben we niet gezien, maar zo’n geluk dwing je af hé (lacht; red.). Verder stond Kenia vooral in het teken van het leven als een echte prof. Naast slapen, eten en trainen stond er niks anders op het schema: living the life dus”, aldus Naert.
De olympische marathon staat synoniem voor een aantal extra uitdagingen. Vooral het vochtige klimaat in Japan boezemt bij vele atleten angst in. “In de trainingen zijn met het oog op Sapporo andere accentjes gelegd, maar ik heb wel mijn beste voorbereiding ooit achter de rug. Dat laatste geeft natuurlijk vertrouwen, al blijft het een kampioenschap waarbij enorm veel parameters verschillen in vergelijking met een klassieke stadsmarathon. Mijn trainer Raymond (Van Paemel; red.) was voor het eerst voor zo’n lange periode mee op stage en dat deed deugd”.
“Waanzinnig goede basis dankzij alternatieve trainingen in winter”
Koen Naert anno 2021 blaakt van het zelfvertrouwen, een groot contrast met één jaar geleden toen blessures de atleet achtervolgden. Het uitstel van de Spelen was een zegen voor de 31-jarige atleet. “Ik had vorig jaar op de Spelen kunnen staan, maar onmogelijk in de vorm waarover ik nu beschik. Tot april 2020 was ik op de sukkel met verschillende kwaaltjes. Sinds mijn twee kleine blessures in het najaar heb ik nergens last van gehad. Die kleine blessures hebben me eigenlijk geholpen, want als ik alternatief train, dan doe ik eigenlijk méér dan in klassieke trainingsweken. Het heeft me absoluut geen windeieren gelegd, want in de pure marathonvoorbereiding voelde ik gewoon dat mijn basis waanzinnig goed was. Het was echt een mooie vaststelling, zowel voor mijn stage, als tijden: ‘Wow, zo’n basis om op te bouwen’.”
Naast de vergelijking met vorig jaar is het ook zinvol om terug te kijken naar zijn eerste Olympische Spelen in 2016. Toen legde Naert beslag op de 22ste stek. “Ja de Koen Naert die hier nu zit, is dag en nacht verschil met de Koen Naert van 2016. Dan spreek ik niet alleen als mens of atleet, maar ook qua fysiologie bijvoorbeeld. Ik trok naar de Spelen met een PR van 2u10:31. Met die chrono zou ik nu zelfs niet naar de Europese ranking durven kijken (in 2020 liepen 32 Europeanen sneller dan die tijd; red.). Er is zo’n shift gebeurd in Europa. Kijk gewoon al naar de tijden van Bashir Abdi, maar ook naar namen zoals Amanal Petros. Er lopen heel wat Europeanen loeihard en dat sinds die keer dat Sondre Moen 2u05 heeft gelopen. Een pure plaats heb ik als doel niet in het achterhoofd trouwens. Word ik opnieuw 22ste en was het die dag de beste versie van mezelf, dan zou ik tevreden moeten zijn. Voorlopig loopt alles op wieltjes en dat is ook al heel mooi met zo’n kleine drie weken voor de boeg”.
“De beste Koen ooit kan aan de start staan”
“Het is lastig om voorspellingen te maken, want tot nu toe heb ik geen zicht op het uiteindelijke deelnemersveld. Natuurlijk wil je meer uit al dat zware trainingswerk halen dan een 22ste plaats. Heb ik een droom? Goh dan vraag ik altijd aan de persoon die de vraag stelt of ik de droom mag zeggen of realistisch moet zijn. Daar schuilt namelijk een groot verschil in. Voor jezelf moet je het hoogste durven ambiëren, ook al kan dat onrealistisch zijn. Haal je dat niet, dan hoeft het geen ontgoocheling te zijn. Ik trek bijvoorbeeld niet naar Japan om er top 30 te lopen. De Spelen blijven iets uniek en de omstandigheden spelen altijd een rol. Kijk maar naar Rio waar Jared Ward (Amerikaanse marathonloper die zich niet kon plaatsen voor de komende Spelen; red.) zesde werd. De snelste tijd telt niet in Sapporo, maar wel wie op dat moment over het beste vormpeil beschikt. Kan ik net zoals op het EK in Berlijn van 2018 het gevoel overhouden dat ik alles heb gegeven, dan ga ik tevreden zijn.”
De cruciale trainingsweken liggen stilaan achter de marathonloper, waardoor nu vooral de fase lonkt waarin er gerust wordt. Daarnaast stonden er de afgelopen week een aantal testen in de door sommigen gevreesde hittekamer op het menu. “Het voornaamste is dat ik nu gezond blijf natuurlijk. Is dat het geval, dan kan de beste Koen ooit aan de start staan. Er zijn veel factoren waarmee je rekening moet houden. De jetlag is er één van, maar ook de warmte en vochtigheid spelen een grote rol. Daarnaast draait een marathon ook rond die cruciale goede dag. In totaal heb ik in deze periode vier sessies ingepland. Overdrijven wil ik daarmee niet doen, want je kan doorheen je voorbereiding 20 sessies doen en je helemaal ‘choco’ lopen, maar veel wijzer zal je daaruit niet worden. Van de derde naar de tweede week doe ik nu vier sessies telkens van een uur. In mijn tweede sessie voelde het al een stuk comfortabeler aan dan tijdens de eerste”, verduidelijkt Naert.
“Alleen trainen om mentaal dieper te gaan”
Zo’n hittekamer is een kunstmatige omgeving, maar Naert kon alvast op feedback rekenen van andere leden van het Belgische team op de Spelen. “Ik ga ervan uit dat ik voorbereid ben op het ergste en hopelijk valt het dan iets beter mee. Van de Belgische roeiers in Japan kreeg ik al te horen dat de kamer zelf iets drukkender en warmer is dan de eigenlijke omstandigheden. Het blijft wel belangrijk om je lichaam de kans te geven om aan zoiets te wennen. Mijn kerntemperatuur was best hoog tijdens de test, maar ik voelde me gewoon goed. In Kenia was het nooit echt drukkend warm, wel relatief vochtig. Ik kan wel zeggen dat ik er slechter uitzag na een uurtje in de hittekamer in vergelijking met mijn zware trainingen in Kenia. Uiteraard wordt het afwachten wat het daar ter plaatse zal geven. In eerste instantie trek ik voor twee weken naar het Belgische kamp in Mito, om vervolgens naar Sapporo te vliegen”.
Naert staat erom gekend dat hij enorm gefocust en individueel kan werken tijdens een voorbereiding op een marathon en de bijhorende 42,195 kilometer. Die lijn trok hij ook in Kenia door, waar groepstrainingen eerder een uitzondering waren. “Net zoals op training focus ik tijdens de marathon op mezelf. Heel veel mensen gingen ervan uit dat ik elke dag met de Kenianen op zwier ging, wat absoluut niet het geval was. Ik vind het enorm belangrijk om naar mijn eigen gevoel en lichaam te luisteren. Wat ik daar gezien heb, was dat het voor het merendeel van de Kenianen in zo’n grote groep eigenlijk elke dag een wedstrijd. Voor enkelingen vormt die groep een degelijke trainingsomgeving, de rest loopt er zich gewoon kapot. Daarom koos ik er ook voor om de lange trainingen van 40 kilometer alleen af te werken. Doe je zoiets in groep, dan vliegt het voorbij, maar ik kies voor de aanpak waarin je mentaal afziet. Ga je mentaal dieper op training, dan voelt het in een wedstrijd altijd aangenamer indien je toch alleen zou vallen. Die filosofie pakt nog altijd goed uit”.
“Mijn carrière was misschien al gedaan zonder nieuwste schoenen”
In tegenstelling tot vijf jaar geleden in Rio beschikt zowat elke loper over een degelijke carbonschoen. In 2016 was die technologie alleen beschikbaar voor de absolute top. Het volledige podium liep toen op een prototype van de schoen die één jaar later gebruikt zou worden tijdens het Breaking2-project van Nike. “De laatste jaren spelen de schoenen zeker een rol, vooral mentaal. In Rio waren wij als atleten ons er niet van bewust dat het podium over ander schoeisel beschikte. Wat ik wel kan zeggen, is dat er in Sapporo niemand zal starten met een schoen die nergens verkrijgbaar is. Er is een duidelijk evolutie doorgemaakt en de tijden liegen er niet om. Na mijn problemen met mijn achillespezen kwamen de carbonschoenen met dikkere zolen als een zeggen. Mijn carrière was misschien al gedaan zonder de schoenen. Op klassieke racers had ik het niet volgehouden. Ik ben dan ook blij met de innovatie en steek het niet in mijn hoofd waarmee mijn concurrenten van start gaan”.
De vraag is daarnaast of Naert al een (halve) planning heeft opgemaakt na Sapporo. “Daar ben ik op dit moment van de voorbereiding niet langer mee bezig, maar uiteraard moet ik gezien mijn gezinssituatie wel zo goed mogelijk plannen. Voorlopig staat nog niks vast, wat voor mij niet ideaal is, aangezien ik naar mijn vrouw en kinderen toe maar wat graag duidelijkheid wil creëren. De grote stadsmarathons wachten de Spelen af vooraleer ze hun eliteveld willen samenstellen. Dat laatste begrijp ik volkomen. In mijn geval behoort New York (7 november; red.) nog tot de planning. Alle Marathon Majors voor november komen in mijn ogen te vroeg. Het zou mooi zijn mocht ik naar New York kunnen trekken, aangezien ik er nog iets recht heb te zetten. Bij mijn vorige deelname in 2017 heb ik er niet alles kunnen uithalen. Vandaar ook dat ik het idee heb om terug te keren. Lukt het echter niet dit jaar, dan is het zeker iets voor de toekomst”.
Ondanks dat de focus volkomen op Sapporo ligt, zijn er ook al een aantal knopen doorgehakt met het oog op volgend jaar. Zo kiest Naert ervoor om zijn Europese titel te verdedigen, waardoor hij voor de derde keer op rij het WK links laat liggen. “De keuze is inderdaad al gemaakt. In het verleden liet ik al twee keer een WK schieten, dus voor een derde keer heb ik daar geen probleem mee. Het EK in München is hét hoofddoel, aangezien ik mijn titel wil verdedigen. Misschien past het WK van 2023 wel in de planning, dat valt af te wachten. Op wereldniveau vind ik het minder erg om een WK te laten schieten, zeker gezien het feit dat die marathon quasi altijd in de zomer valt. Als je dat wil combineren met een marathon in het voorjaar en mogelijk in het najaar, dan wordt het al héél zwaar. Zeker omdat ik met de Spelen en het EK van volgend jaar al zeker twee zomermarathons loop”, besloot de Europese kampioen die afgelopen zaterdag op het vliegtuig naar Japan stapte.
