Checkpoint Atni: Zelfs marathonkoning Eliud Kipchoge is menselijk en maar goed ook

De achtste plaats van Eliud Kipchoge op de London Marathon kwam als een donderslag bij heldere hemel. Helder was de hemel in de Britse hoofdstad allerminst tijdens editie 40 van één van de grootste stadsmarathons wereldwijd. Na een trage eerste wedstrijdhelft leek de snelste marathonloper aller tijden te gaan strijden voor winst, tot hij tot ieders verbazing de rol moest lossen. Zelfs ‘Apollo’ Kipchoge, de raket die vorig jaar onder twee uur dook op de mythische marathon, is menselijk en gelukkig maar. 

Op 26 april zou Eliud Kipchoge oorspronkelijk een gooi doen naar een vijfde triomf op de London Marathon. De coronacrisis dwong de organisatoren tot uitstel, waardoor zondag 4 oktober dé dag van Kipchoge, 35 ondertussen, moest worden. Er stond véél op het spel in de Britse hoofdstad. Enerzijds kon de wereldrecordhouder en olympische kampioen de eerste atleet worden met vijf overwinningen achter zijn naam. Anderzijds bestond de mogelijkheid dat hij op z’n 35ste de oudste winnaar in 40 jaar London Marathon werd. Tot en met 35 kilometer leek marathonkoning Kipchoge mee te dingen naar een vijfde triomf, maar plots ging het licht uit bij de man die tien marathons na elkaar het zegegebaar mocht maken. Ook Kipchoge is een mens en per definitie dus niet feilloos.

Toch leek er in Londen tot kilometer 35 geen vuiltje aan de lucht. Kipchoge gaf niet de beste indruk, maar had in het verleden al moeten opboksen tegen stevige concurrenten. Er schortte echter iets aan de manier waarop de ervaren rot zich gedroeg in het uiteindelijk negenkoppige elitegroepje dat na kilometer 35 uiteen zou spatten. Kipchoge ging geregeld te rade bij de hazen in de voor hem te trage eerste wedstrijdhelft. Na vijf kilometer werd duidelijk dat het geen razendsnelle editie van de marathon zou worden, enigszins logisch gezien de temperatuur van tien graden, de zware regenval en de hevige windstoten in de Britse hoofdstad. De kapitein van het NN Running Team maakte onderweg echter ook ‘rooie mistakes’. Hij miste enkele drinkbussen en gaf een voor zijn doen zenuwachtige indruk. Bij de eerste versnelling van Sisay Lemma had hij niet meteen een antwoord klaar, gelukkig knapten Mosinet Geremew en Marius Kipserem het vuile werk op. Dat hij de slotfase introk met acht concurrenten naast zich zal daarin uiteraard een rol gespeeld hebben, zeker omdat zijn concurrenten in snelle edities meestal uitgeput de slotkilometers aanvatten. Op dat moment komt normaliter de pure klasse van Kipchoge bovendrijven, maar zelfs die klasse kon hem niet redden.

De recordmotor van de Keniaan sputterde namelijk tegen en weg was die 11de opeenvolgende zege in een marathon. Kipchoge ondervond last aan zijn rechteroor, dat blijkbaar verstopt zat. Een mogelijke vijfde triomf glipte uit de handen van de gedoodverfde winnaar, die echter nederig was in het verlies en bijhorende achtste plaats. Voor het eerst sinds de Diamond League in Parijs van 2012 waar hij achtste werd, finishte de Keniaan niet in een top zes van een wedstrijd. In een eerste reactie bij de BBC stond hij met tranen in de ogen Gabby Logan te woord. De onoverwinnelijk gewaande atleet gaf een verslagen indruk en verbeet zowel fysiek als mentaal de pijn. Door de trilling in z’n stem en bibberende handen leek hij in de verste verte niet op de Kipchoge die gekend is bij het grote publiek. Enkele uren later was hij echter terug van weggeweest in een meer uitgebreide reactie bij de organisatoren van de marathon zelf. Er kwam opnieuw een oprechte glimlach tevoorschijn bij een strijdvaardige levende legende.

“Het doet deugd om terug in Londen te zijn en een teken van hoop te zijn op sportief vlak in deze donkere tijden voor de wereld. Ik kende en goede dag tot ik last kreeg aan mijn rechteroor en vervolgens ook pijn kreeg in mijn benen en heup. Dat hoort echter bij sport, soms ben je gelukkig, maar het kan ook minder gaan. Uiteraard wil ik altijd winnen, dat hoort zo in mijn geval, net daarom vind ik vandaag bijzonder spijtig. In de laatste vijf kilometer voelde ik mijn kaars uitdoven. Uitstappen staat echter niet in mijn woordenboek aangezien ik absoluut de finish wilde bereiken. Sport is onvoorstelbaar met momenten, maar ik wil vooral mijn collega’s feliciteren met hun schitterende prestaties in deze moeilijke omstandigheden. Jullie hoeven weliswaar geen plots afscheid te vrezen. Ik kom terug naar Londen en zal er ook in Tokio staan. Dit is niet het einde van de wereld, want zoiets kan iedereen overkomen”, klonk het bij de viervoudige winnaar in Londen.

“I’m only human after all” (Rag’n’Bone man), dat is wat we na 4 oktober 2020 mogen onthouden, vergeet echter niet dat diezelfde human vorig jaar op 12 oktober als eerste man ooit onder twee uur dook. De Neil Armstrong van de marathon komt mogelijk sterker dan ooit terug en God weet wat er dan staat te gebeuren. De koning op de mythische afstand heeft zijn kroon hoogstens even uitgeleend en zal die maar wat graag heroveren. Woendsdag is het trouwens de beurt aan de kroonprins bij het NN Running Team, Joshua Cheptegei, om de gemiste kans van Londen goed te te maken. Cheptegei hoopt brandhout te maken van het WR op de 10.000m, wat een luxe in coronatijden.