Het Noorse wonderkind Jakob Ingebrigtsen heeft het opnieuw geflikt. Op de Diamond League in Monaco snelde Ingebrigtsen naar een ER op de 1500m van 3’28″68. Hij stoot Mo Farah zo van de spreekwoordelijke recordtroon. Ben Broeders flirtte opnieuw met het BR, zeker in zijn laatste poging op 5m80. De lat ging echter drie keer liggen, al mag de Belgische recordhouder wel met een tweede plaats naar het BK van zondag trekken. De rest van de avond regende het nog beste wereldjaarprestaties in de dwergstaat.
De 1500m bij de mannen levert elk jaar opnieuw spektakel op in Monaco en dat is in coronatijden niet anders. De hazen van Timothy Cheruiyot gingen wel erg voortvarend van start, waardoor de Keniaanse wereldkampioen een kloofje sloeg op de rest van de race, aangevoerd door Jakob Ingebrigtsen. Het Noorse wonderkind zou echter stelselmatig naderen op zijn Keniaanse concullega, waardoor het een bijzonder spannende slotronde werd. Voorin was er zelfs nog sprake van een kwartet met Filip Ingebrigtsen en de Brit Jake Wightman. Dat duo streed voor de derde plaats, aangezien de jongste Ingebrigtsen en Cheruiyot zij aan zij de laatste rechte lijn in gingen.
De wereldkampioen haalde het bijzonder nipt van de youngster in 3’28″45, maar het was de chrono van Ingebrigtsen die tot de verbeelding sprak. De Noor dook namelijk met 3’28″68 onder het ER van Mo Farah (3’28″81). De Brit Jake Wightman imponeerde eveneens door met 3’29″47 onder meer Steve Cram en Sebastian Coe voorbij te steken op de Britse ranglijst aller tijden. Filip Ingebrigtsen viel in de laatste 100m stil en dook daardoor net niet onder 3’30 met 3’30″35.
Broeders op zucht van BR
In het polsstokspringen verscheen de enige landgenoot in Monaco aan de start met Ben Broeders. De Belgische recordhouder begon vlot aan zijn competitie met gelukte pogingen over 5m30 en 5m50. Vervolgens kende hij enkele moeilijkheden op 5m60. Gelukkig klaarde hij in zijn derde poging de klus. Op 5m70 ging het vlotter voor de beste Belg aller tijden. Dankzij een stevige eerste poging kon hij jagen op het BR, aangezien de lat naar 5m80 ging, wat een verbetering van het BR van vier centimeter zou betekenen. Broeders kwam in zijn eerste poging niet uit en opteerde voor een andere stok, die hij nooit eerder gebruikte. Vervolgens zette de landgenoot twee sterke, maar weliswaar nipte foutpogingen.
Broeders kan wel met een tweede plaats in Monaco naar het BK van zondag trekken, waar hij zijn Belgische titel verdedigt. Vervolgens komt hij onder meer in actie op de Diamond League van Stockholm, het Leuvense Polsstokgala en de AG Memorial Van Damme. De winst in Monaco ging zoals verwacht naar Armand ‘Mondo’ Duplantis, die met 6m00 zijn eigen beste wereldjaarprestatie verbeterde. Wereldkampioen Sam Kendricks haakte in laatste instantie af bij gebrek aan polsstokken. Valentin Lavillenie, de broer van voormalig wereldrecordhouder Renaud moest Monaco eerder vandaag nog verlaten na een positieve coronatest.
Hordenspecialist Ortega profiteert van underdogpositie, Warholm spaart niemand
Op de hoge horden kon Orlande Ortega op voorhand de druk van zich afwenden aangezien de meeste ogen gebrand waren op Andrew Pozzi en wereldkampioen Grant Holloway. De twee favorieten leken het ook lang onderling te uit te vechten, tot de voor Spanje uitkomende atleet zich in de laatste meters mee in de strijd gooide. Ortega dipte op het perfecte moment en werd als winnaar aangewezen. Met een winnende tijd van 13″11 bleef hij nipt Pozzi voor die wel zijn PR van 13″14 evenaarde. Ortega snoept zo de eerste plaats op de wereldranglijst af van de Brit.
Karsten Warholm kon niet wachten om opnieuw zijn wedstrijdnummer op te spelden. De specialist op de 400m horden schoot als een bezetene uit de startblokken en was niet meer te stoppen. Warholm lag na amper één ronde al ruim voor op zijn belagers. De Noor raasde maar door en leek zelfs even onder de 47 seconden uit te zullen komen. De klok gaf echter 47″10 aan, geen duik onder de 47 maar wel een buitengewone prestatie. Yasmani Copello, de nummer twee, strandde op net geen twee seconden van de tweevoudig wereldkampioen.
Kipyegon op zucht van WR over 1000m, Brazier blijft ongeslagen
Faith Kipyegon zorgde ei zo na voor het tweede wereldrecord van de avond. Op de 1000m nestelde de Keniaanse atlete zich perfect in het spoor van de haas. Shelayna Oskan-Clarke leverde uitstekend haaswerk af en lanceerde Kipyegon in een ideale positie. Op ruim 250m van de eindmeet begonnen trainingsmaatjes Jemma Reekie en Laura Muir aan een inhaalmanoeuvre. Ook Ciara Mageean schoof uitstekend mee op, al was er niets te beginnen tegen Kipyegon. De vice-wereldkampioene op de 1500m stormde naar 2’29″15, een zucht boven het 24 jaar oude WR van Svetlana Masterkova (2’28″98). Muir knokte zich knap naar de tweede plaats in een nieuw Brits record van 2’30″82.
Op de 800m was het uitkijken of Donovan Brazier het WR van David Rudisha (1’40″91) kon bedreigen. Het Amerikaanse talent kwam aan de bel in derde positie door, maar schoof niet veel later een plaats op door het wegvallen van de haas. Brazier hield zich relatief gedeisd tot op 200m van het eind, maar trok dan alle registers open. De wereldkampioen voelde de hete adem van Bryce Hoppel in zijn nek, maar hield knap stand. Met 1’43″15 klokte Brazier een beste wereldjaarprestatie en zet hij zijn ongeslagen reeks voort. Zijn landgenoot Hoppel maakte eveneens indruk door in zijn eerste Diamond League ooit de tweede plaats op te eisen in een fraaie 1’43″23.
Obiri stelt overwinning relatief eenvoudig veilig, El Bakkali wint dankzij eindsprint
Na haar wereldrecord op de mijl van vorig jaar in Monaco, werd er veel verwacht van Sifan Hassan die deze keer voor de 5.000m opteerde. De Nederlandse pakte het zoals gewoonlijk rustig aan door zich achterin te nestelen voor de openingsrondes. Stelselmatig schoof ze op richting de kopgroep waar onder meer Hellen Obiri en Letesenbet Gidey het commando voerden. Op één kilometer van het einde bleef er nog een viertal over, tot Hassan plots de strijd staakte. Obiri en Gidey schudden vervolgens een sterke Laura Weightman af om het onderling te kunnen uitvechten. Uiteindelijk haalde Obiri het relatief eenvoudig in een beste wereldjaarprestatie van 14’22″12. Over de wereldrecordrace bij de mannen kan u hier meer terugvinden.
Door het wegvallen van Conseslus Kipruto, die een positieve coronatest aflegde, was de wedstrijd al op voorhand onthoofd. Met Soufiane El Bakkali kon de organisatie wel rekenen op de winnaar van de twee voorgaande edities. El Bakkali was dan ook vastberaden om er een derde overwinning aan toe te voegen. De Marokkaan kreeg tijdens de wedstrijd vooral weerwerk van Leonard Kipkemoi Bett die tot op het einde meeging in zijn spoor. Het was echter El Bakkali die over de snelste benen beschikte en afklokte na 8’08″04, alweer een beste wereldjaarprestatie.
Del Ponte houdt atleten als Ta Lou achter zich, Irby snelt naar zege op baanronde
Ajla del Ponte kon dit zomerseizoen al meermaals verbazen door onder meer op de 100m naar een nieuwe besttijd van 11″08 te snellen. Niemand op de deelnemerslijst deed dit jaar al beter dan de in Nederland gevestigde atlete. Toch werd del Ponte met atleten als Marie-Josée Ta Lou aan de start niet meteen als topfavoriet aangeduid. Del Ponte deed het echter uitstekend en haalde het relatief eenvoudig in een tijd van 11″16.
Op de baanronde verscheen een trainingsmaatje van del Ponte aan de start. Femke Bol liet haar vertrouwde 400m horden even voor wat het was en waagde haar kans op de vlakke 400m. Het jonge talent startte snel, maar moest na 200m wel onderdoen voor Lynna Irby. De Amerikaanse kende weinig verval in de tweede wedstrijdhelft en won de race met een beste wereldjaarprestatie van 50″50. Bol werd uiteindelijk knap derde in 51″57, net iets langzamer dan haar PR van 51″13. Het Nederlands record van Lisanne de Witte (50″77) houdt zo voorlopig nog even stand.
Noah Lyles duikt stevig onder 20 seconden
Twee atleten met de naam ‘Lyles’ aan de start, maar het was vooral uitkijken naar wat Noah Lyles deze keer uit zijn pet zou kunnen toveren op de 200m. Lyles, die deze keer aan de juiste startlijn startte, liep een fraaie bocht waardoor de wereldkampioen ruim als eerste de rechte lijn indook. In die laatste 100m diepte hij zijn voorsprong nog verder uit om uiteindelijk na een knappe 19″76 de finish te overschrijden, de snelste tijd van dit jaar. Zijn broer Josephus Lyles werd mooi tweede in 20″30.
Rojas kreeg overwinning niet cadeau, Mahuchikh en Levchenko net niet over 2 meter
In het hinkstapspringen werd veel verwacht van Yulimar Rojas aangezien zij afgelopen indoorseizoen het wereldrecord aanscherpte. De tweede performer aller tijden in openlucht kende echter geen al te beste dag. Rojas liet amper twee geslaagde pogingen noteren waarvan de verste poging 14m27 bedroeg, ruim onder haar PR van 15m41. De afstand was wel goed voor winst.
Yaroslava Mahuchikh en Yuliya Levchenko stonden er al snel met z’n twee voor in de hoogspringcompetitie. De twee landgenoten sprongen in hun tweede poging beiden over 1m98 waardoor de lat naar 2m01 ging. De pogingen waren bij beide atleten meer dan verdienstelijk, maar de lat hield wilde maar niet blijven liggen. Vice-wereldkampioene Mahuchikh kreeg echter de winst achter haar naam doordat zij minder pogingen nodig had op 1m95. Katarina Johnson-Thompson kende een mindere dag en moest het stellen met 1m84.
