Hanne Claes en vooral Paulien Couckuyt beleefden in 2019 een droomjaar. Claes verzekerde zich begin augustus van het WK in Doha, om tijdens de BK-finale ook een individueel olympisch ticket op zak te steken. Couckuyt verbaasde vriend en vijand met een Europese beloftetitel en een individueel WK-ticket. Samen stoomden ze met de Belgian Cheetahs naar de Olympische Spelen van Tokio dankzij een BR in de reeksen van het WK en een vijfde plaats in de finale. Beide hordeloopsters kijken nu reikhalzend uit naar hun eerste Olympische Spelen.
Hanne Claes en Paulien Couckuyt kennen elkaar al jaren op en naast de piste, toch veranderde in 2019 heel wat voor het duo. Couckuyt kon na een aantal moeilijke jaren aansluiting vinden bij de Belgian Cheetahs, waar Claes dan weer een vaste waarde is. Couckuyt ontbolsterde volledig, mede dankzij haar ervaringen met de Cheetahs op het EK in Glasgow en de World Relays in Yokohama. In juli schreef de atlete een Europese beloftetitel op haar naam.
Het stopte maar niet, want na een zinderende BK-finale mocht ze haar teamgenote bij de Cheetahs ook vervoegen op de lage horden in Doha. Claes leek het moeilijk te hebben in het begin van de zomer, maar dat werd snel vergeten toen ze zich begin augustus van Doha verzekerde. Ze volgde zichzelf op als nationaal kampioene op de 400m horden, met een olympisch ticket erbovenop. In Doha knokte Claes zich naar de halve finales, waarin ze naar haar tweede chrono ooit snelde en ze zich daardoor 12de van de wereld mag noemen. Maar excelleren beide atletes ook in het evalueren van elkaars atletiekjaar?
“Bij Hanne lag het doel in Doha, waardoor het enigszins logisch was dat ze haar topvorm zo lang mogelijk heeft uitgesteld. Mensen durven dan tijdens het jaar wel vragen stellen, of hun twijfels hebben. In Doha heeft ze laten zien dat die twijfels niet gegrond waren. Ik ben ervan overtuigd dat Hanne nog héél ver zal geraken, aangezien ze verre van aan haar plafond zit. Samen met de Cheetahs hebben we heel veel mooie ervaringen beleefd in 2019 en er staat nog veel te gebeuren. Uiteraard kijken we ook met een bepaalde trots terug op wat we als groep hebben verwezenlijkt”, aldus Couckuyt.
“Op het EK in zaal in Glasgow had ik al opgemerkt dat Paulien echt een vechtertje is. Ook mentaal wil ze er telkens 100% voor gaan en dat telt uiteraard ook mee. Ik probeer haar zo veel mogelijk advies te geven. Tijdens het EK voor beloften probeerde ik haar na elke race een oppeppend berichtje te sturen. Ik wist eigenlijk dat het heel goed zou uitdraaien, waardoor het geen supergrote verrassing was dat ze uiteindelijk met het goud naar België mocht terugkeren. Haar progressiecurve is opmerkelijk als je puur naar de cijfers kijkt, maar dat heb ik ook meegemaakt. Jaren met blessures zijn ondankbaar cijfermateriaal om mee te gaan vergelijken. Ze heeft de klik gemaakt en beschikt over een goede trainer, dus er is nog veel mogelijk”, vertelde Claes.
Paulien Couckuyt: “Cheetahs hebben groot aandeel in mijn titel”
Het project van de Belgian Cheetahs speelt natuurlijk een grote rol in het succes van de Belgische dames op de lage horden en de vlakke baanronde. Zowel de prestaties van Couckuyt als die van Claes kregen een stevige boost sinds de opstart van het project. Ook tijdens wedstrijden waarin ze individueel tegen elkaar uitkomen, helpen ze elkaar vooruit.
“De Cheetahs hebben me dat duwtje in de rug gegeven. Dan sta je plots natuurlijk wel op zo’n internationaal kampioenschap tussen al die grote namen, waardoor je toch wel aan jezelf begint te twijfelen: gaat dat hier wel lukken? Al die ervaringen heb ik meegenomen en ik denk dat ik dankzij het EK indoor en de World Relays op het EK voor beloften net zo goed voor de dag ben kunnen komen. De Cheetahs hebben dus een enorm aandeel in mijn gouden medaille”, zei de Europese beloftekampioene.
“De BK-finale was een erg speciale wedstrijd. Ik moet eerlijk toegeven dat ik tijdens de race zelf het gevoel had dat we aan het afstevenen waren op een eerder matige chrono. Uiteindelijk viel dat heel goed mee (lacht; red.). Dankzij Paulien ben ik enorm diep geweest daar. Die extra push had ik toen echt wel nodig en het heeft me een rechtstreeks olympisch ticket opgeleverd. Daardoor is er een enorme last van mijn schouders gevallen. We mogen concurrentes zijn, maar we gunnen elkaar ook de overwinning. Door samen te trainen met de Cheetahs leer je ook te relativeren”, voegde de tweevoudige Belgische kampioene op de horden toe.
Op het WK in Doha kon Couckuyt niet voor een zoveelste stunt zorgen. Ze strandde in de reeksen, maar kon zich revancheren met de Belgian Cheetahs. Ze zag haar collega-hordeloopster Claes wel sterk voor de dag komen en uiteindelijk zelfs 12de van de wereld worden.
“In de aanloop naar Doha kreeg ik vaak de vraag van: ga je nog wel op niveau kunnen presteren. Het gevaar is dan om die mensen te gaan geloven, ook al begreep ik ze op dat moment ergens wel. Mijn trainer verzekerde me echter dat ik zeker nog in vorm was. Van lege batterijen was geen sprake. Ik moest gewoonweg snel vertrekken en tussen horde zeven en acht liep het fout. Uit zoiets kan ik leren en één jaar eerder had ik iemand zot verklaard als die persoon zou beweren dat ik individueel in Doha zou staan”, klonk het bij Couckuyt. “Paulien heeft daar gewoon pech gehad met haar ritme. In mijn ogen was ze zeker nog in vorm om een mooie 55’er neer te zetten”, verduidelijkte Claes.
Claes: “Het kan zomaar dat ik niet in het kwartet van Tokio zit”
De Cheetahs presteerden in Doha ver boven de verwachtingen. Ondanks het ‘onthoofde’ team zetten de dames in de reeksen een BR neer. In de finale knalden ze naar een vijfde plaats. Enorm sterk, wetende dat het team twee jaar eerder nog in de steigers stond.
“Met het aantal uitvallers was het spannend, maar ik denk dat we er als team in geslaagd zijn om met de juiste atletes op het juiste moment in vorm te zijn. Het BR en die vijfde stek hadden we echter niet verwacht, zeker niet zonder Cynthia (Bolingo; red.) en Margo (Van Puyvelde; red.). Het is een nadeel om veel geblesseerden te hebben, maar het is ook een soort sterkte gebleken, aangezien Paulien en Imke (Vervaet; red.) nu de kans hebben gekregen om zich op het allerhoogste niveau te bewijzen. Daardoor is het collectieve niveau jaar na jaar hoger. De kans bestaat dat ik niet eens in het kwartet voor Tokio zit”, aldus Claes.
Rugproblemen bij Couckuyt, zonder erg
Voor Couckuyt is er op één jaar tijd bijzonder veel veranderd. Ze ging van een verdienstelijke atlete op nationaal niveau naar Europees beloftekampioene en vast waarde bij de Belgian Cheetahs. Dat bracht toch wat veranderingen met zich mee. De atlete heeft ook een profcontract beet bij Sport Vlaanderen. De afgelopen weken werd ze afgeremd door rugproblemen
“Voordien zag ik het meer als een doorgedreven hobby. Dat is toch lichtjes veranderd, want nu steek ik er nog meer energie in. Er komen nu een aantal zaken extra bij kijken, zoals pakweg een diëtiste. Gelukkig word ik daarin ondersteund door de federatie. Atletiek komt nu op nummer één, een plaats die mijn sport vroeger deelde met mijn studies kinesitherapie. Die studies staan niet on hold, maar heb ik gespreid waardoor ik een jaartje langer zal studeren. Het voornaamste is echter dat mijn intrinsieke motivatie blijft. Zonder plezier heeft het geen zin. Puur qua trainingen wordt er niet te veel gesleuteld Ik begrijp dat de verwachtingen na het afgelopen jaar hoog zullen zijn, maar ik hoop bewezen te hebben dat ik onder druk kan presteren. Toch wil ik die druk zo veel mogelijk afhouden”, zei de atlete van AVKA .
“Tijdens mijn eerste BOIC-stage in Belek moet ik door de schitterende omstandigheden iets te fanatiek geweest zijn met een acute lumbago tot gevolg. Door mijn verleden met rugklachten hebben we het daardoor voorzichtig gehouden. Na Belek kreeg ik opnieuw last, waardoor het toch iets is dat we in de gaten moeten houden. Komende winter hoop ik een aantal 400m-wedstrijden af te werken en wie weet lopen we met de Cheetahs ook wel het WK in zaal. Het grote doel ligt natuurlijk in de zomer: Tokio. Voor 1 juli 55″40 lopen wordt een lastige klus, maar ik denk dat ik mits een goede reeks wedstrijden wel aanspraak kan maken op een ticket dankzij mijn ranking”, voegde de belofte van het jaar toe.
Couckuyt: “Hanne loopt het BR in Tokio”
Uiteraard zijn er ook twee uitsmijters voorzien. De vraag rijst namelijk na de sterke jaren 2018 en 2019 of Claes in staat is om het BR van Ann Mercken (54”95) van de tabellen te vegen. In het geval van Couckuyt is er dan weer de vraag of ze in staat is om ook individueel naar de Spelen te trekken.
“Hanne is keigoed op weg om iets heel bijzonders te laten zien in Tokio. Op de Spelen kan er vanalles gebeuren door de druk van zo’n kampioenschap, dus het zou me niet verbazen als het daar gebeurt. Ze is mentaal zo sterk en kan meer dan ze soms denkt”, besloot Couckuyt. “Paulien heeft die limiet al bijna kunnen ruiken, dus ik denk dat mits een jaartje basis en wat meer gevoel ze zeker de klus kan klaren. Er bestaat natuurlijk ook de optie om aan de hand van de ranking af te zakken naar Japan. Het zou des te leuker zijn om met twee te kunnen starten aan de lage horden in Tokio”, concludeerde Claes.
