Mutaz Essa Barshim heeft zich tegen alle verwachtingen in weten te verzekeren van zijn tweede opeenvolgende wereldtitel. In een vol Khalifa International Stadium had de Qatarees het thuisvoordeel, dat hij tijdens een felbevochten hoogspringfinale ten volle kon gebruiken. Barshim zweefde naar het goud in een beste wereldjaarprestatie van 2m37. Steven Gardiner bewees dat zijn ontspannen indruk in de reeksen en halve finales geen toeval was en snelde naar het goud op de baanronde. Conseslus Kipruto volgde zichzelf op na een thriller van formaat in de 3.000m steeple. Yaimé Perez haalde het in het discuswerpen.
Voor het eerst sinds de start van het WK in Doha geraakte het Khalifa International Stadium wel gevuld. Dat er gratis tickets werden uitgedeeld kan daarin een rol gespeeld hebben. Het feit dat Mutaz Essa Barshim voor eigen volk in actie kwam eveneens. De hoogspringer had voor het WK een seizoensbeste van 2m27 staan, waardoor een medaille al een groot succes zou zijn. Een piek op het juiste moment én het thuisvoordeel maakten van Barschim echter terug de atleet die hij de voorbije jaren was. Samen met de onder een neutrale vlag uitkomende atleten Mikhail Akimenko en Ilya Ivanyuk bleef hij foutloos tot en met 2m30. Vervolgens ging Akimenko als enige in zijn eerste poging over 2m33. Het werd even bibberen voor de Qatarezen, aangezien Barshim een derde poging nodig had, net zoals Ivanyuk.
https://www.instagram.com/p/B3NajUchsom/
Akimenko en Barshim gingen vervolgens in hun eerste poging over 2m35, waardoor de regerende wereldkampioen hoger moest gaan indien hij zichzelf wou opvolgen. Dat gebeurde ook op 2m37, dankzij de steun van het geweldige publiek. Daarmee deed hij zomaar even tien centimeter beter dan zijn beste sprong van de zomer, tevens goed voor een beste wereldjaarprestatie. Barshim zou tussen 2m19 en 2m37 uiteindelijk slechts twee foutpogingen noteren. Het is de eerste keer dat een mannelijke hoogspringer zichzelf opvolgt als wereldkampioen. Akimenko veroverde het zilver, het brons ging naar Ivanyuk. Beide heren zetten met 2m35 wel een PR neer.
Gardiner zorgt voor emotioneel goud op de baanronde
Drie mannen leken nog in de running voor het goud op de 400m. Fred Kerley was na het uitvallen van topfavoriet Michael Norman de te kloppen man. Steven Gardiner maakte de beste indruk tijdens de reeksen en halve finales. Er was echter ook nog Kirani James, de voormalig olympisch- en wereldkampioen, die na jaren vol gezondheidsproblemen terug op het juiste pad lijkt. Kerley ging het snelst van start, net zoals Machel Cedenio, die zijn inspanningen zou bekopen en uiteindelijk pas zevende zou worden in 45″30. James, Gardiner en Kerley hielden elkaar in evenwicht, maar de immer vlot lopende Gardiner maakte het verschil in de laatste rechte lijn. Vloeiend en als het ware zonder vermoeidheid bolde hij over de streep in een nationaal record van 43″48, exact dezelfde chrono waarmee Wayde Van Niekerk in 2015 wereldkampioen werd.
Gardiner was duidelijk geëmotioneerd door zijn exploot en ging languit op de piste liggen. Na de passage van de orkaan Dorian was het voor heel wat atleten van de Bahama’s een zeer lastige kwestie geworden om überhaupt in Doha te geraken, aangezien de federatie van het land niet over de nodige middelen beschikt. Zijn 43″48, waardoor hij de zesde man ooit wordt op de baanronde is daardoor des te straffer. De Colombiaan Anthony Zambrano verraste vriend en vijand met de snelste slotfase om zo het zilver te grijpen in een Zuid-Amerikaans record van 44″15, net voor Kerley in 44″17. James moest uiteindelijk vrede nemen met een vijfde stek in 44″54, maar liep in Doha meer races dan in de rest van zijn zomer.
Conseslus Kipruto op karakter naar tweede wereldtitel
Wie op voorhand durfde beweren dat Conseslus Kipruto zichzelf zou opvolgen als wereldkampioen op de 3.000m steeple zou bijna gek verklaard worden. Toch maakte de Keniaan kans nadat hij zich, ondanks bizarre reeksen waarin hij veel misbaar maakte, al bij al vlot plaatste voor de finale. In de finale waren het de Ethiopiërs die het tempowerk verzorgden om Getnet Wale en Lamecha Girma in een zetel naar de slotronde te brengen. Kipruto kreeg het wederom aan de stok met één van zijn concurrenten, maar maakte net zoals de Marokkaan Soufiane El Bakkali nog altijd kans op het goud aan de bel. Girma ontbond echter zijn duivels. Niemand had een echt antwoord klaar, tot Kipruto zich op karakter terug in het spoor nestelde en zich vervolgens als een sprinter over de meet wierp. Het verschil tussen beide heren zou welgeteld één honderdste in het voordeel van de titelverdediger zijn, die met 8’01″35 een beste wereldjaarprestatie neerzette. Girma moest vrede nemen met het brons in een nationaal record van 8’01″36. Het brons ging naar El Bakkali.
Na het Afrikaanse geweld zorgde de Fransman Djalil Bedrani voor het Europese exploot. De Fransman verpulverde zijn PR meer dan vier seconden naar 8’05″23. Daarmee werd hij vijfde.
Vijfde medaille op rij voor Perkovic, maar goud voor Pérez
De drie prominenten in het discuswerpen bij de vrouwen maakten er vanaf het begin van de competitie een heuse strijd van. De Cubaanse Yaimé Perez zette met een eerste poging van 68m10 de toon. Ze zou zich in haar vijfde poging nog verbeteren tot 69m17. Haar landgenote Denia Caballero had haar net onder druk gezet in haar vierde poging met 68m44, maar zou niet verder werpen. Sandra Perkovic behaalde geen derde wereldtitel, maar haar 66m72 leverde haar wel een vijfde opeenvolgende medaille op een WK op.
Slechts vier Afrikanen naar 1500m-finale
De Afrikaanse hegemonie op de middellange afstanden lijkt (voorlopig) doorbroken. Na twee Europeanen op het 800m-podium lijkt een gelijkaardig verhaal mogelijk op de 1500m, aangezien amper vier Afrikanen zich hebben verzekerd van de finale. Onder hen uiteraard topfavoriet Timothy Cheruiyot en zijn landgenoot Ronald Kwemoi, maar ook voormalig olympisch kampioen Taoufik Makhloufi en de verrassende Youssouf Hiss Bachir. Die laatste man is toch wel de grootste verrassing, aangezien zijn landgenoot Ayanleh Souleiman tot de outsiders behoorde. Souleiman haalde, net zoals de sterke Oegandees Ronald Musagala, de finale niet.
Ook vaste klant in internationale finales Abdelaati Iguider en de indoor wereldrecordhouder Samuel Tefera komen zondagavond niet in actie tijdens de finale. Net zoals Filip Ingebrigtsen, die net de boot miste. Zijn jongere broer Jakob beschikte over betere benen en gaat zondag op zoek naar zijn eerste medaille op mondiaal niveau bij de grote jongens. Bij de Britten was er wel vreugde aangezien de drie Schotten Kerr, Gourley en Wightman zich wél verzekerden van een finaleplek. Regerend olympisch kampioen Matthew Centrowitz gaf geen superindruk, maar haalt steeds het beste in zichzelf naar boven tijdens tactische finales. Ook vice-Europees kampioen Marcin Lewandowski mag niet onderschat worden in de strijd om eremetaal.
