In onze reeks ‘Vanavond laat in het emiraat’ blikken we elke middag met een atletiekprominent of journalist vooruit op wat er die avond te gebeuren staat op het WK in Doha. Waar kijkt de geïnterviewde naar uit? Durft hij of zij zich aan een gokje te wagen? Vandaag Stef Vanhaeren, voormalige specialist van de 400 meter horden, maar ook ex-lid van de Belgian Tornados.
Wat vind je van het concept ‘mixed 4x400m’?
“In alle eerlijkheid voelt het als buitenstaander wel vreemd aan om ernaar te kijken. Ik denk dat het heel positief is dat ze zoeken naar nieuwigheden en een nieuwe wind door de atletiek proberen te blazen, want dat is echt nodig. Maar ik weet niet of dit de oplossing is. Het doet me denken aan het wielrennen waar ze nu de ploegentijdrit gemengd doen, dat vind ik ook een heel raar gegeven. Atletiek heeft nood aan soaps, duels, verhalen.. maar dit voelt geforceerd aan.
Halen de Belgen de finale op die discipline?
“Ik geloof absoluut dat ze dat kunnen. Het is een nummer waar nog veel zal afgetast worden, en ik denk dat de atleten met individuele ambities het zullen laten passeren. Dat is de kans voor onze Belgen om genadeloos toe te slaan. Het is aan de Cheetahs en Tornados om koelbloedig te blijven en met hun ervaring op het juiste moment toe te slaan, en dan geloof ik er zeker in.”
Hoe anders is het om als team naar een wedstrijd toe te leven in plaats van individueel? Jij hebt daar ervaring mee.
“Het kan beide richtingen uitgaan. Zowel twijfel als euforie kan een team extra zwak of sterk maken. Het is vroeg op het kampioenschap. Die eerste wedstrijden zijn altijd stressvol en dan kan het absoluut deugd doen om dit met een team te delen in plaats van er op je eentje door te worstelen. Ondertussen met de bakken ervaring die in het team zit, zal die stress zeker in een positieve manier omgezet worden en dat zijn toch weer percentjes die in hun voordelen spelen. Ook voor de nieuwkomers is die ervaring een godsgeschenk!”
Denk je dat het in de halve finales van de 400 horden al hard zal gaan?
“Die halve finales kunnen een mentaal spelletje zijn. Je kan al eens een eerste mentale tik geven door een fantastische koers te lopen. Maar moest ik Warholm zijn, die voor mij toch de absolute favoriet is na gisteren, zou ik dezelfde aanpak als in de reeksen hanteren. Goed starten en net voldoende geven om de halve finale op zijn naam te schrijven. Laat de rest maar denken dat ze kunnen winnen. In een 400m horden is het heel belangrijk je eigen wedstrijd te lopen. Op dit moment heeft Warholm die volledig onder de knie en zie je dat tal van atleten proberen met hem mee te gaan vanaf het begin en op het einde de man met de hamer tegenkomen.”
En wat verwacht je van de finale? Komt het WR in gevaar?
“Dat mag absoluut! En het zou een onwaarschijnlijke prestatie zijn. Maar een ‘net niet‘-verhaal zou ook leuk zijn. Dat ze het in Tokio maar verpulveren wanneer heel de wereld kijkt!”
Waar kijk je eigenlijk het meest naar uit vanavond?
“Het gaat in het algemeen een topavond zijn. Ik vind het tactische steekspel op de afstandsnummers ook altijd heel leuk om zien en verkies het ook ver boven die tijdritten die ze altijd doen met al dat hazenwerk. De 10.000m met Hassan gaat ook leuk zijn om te zien, en de 400m horden natuurlijk. En dan is er nog een 100m vrouwen. Dina Asher-Smith, fantastische naam om uit te spreken en dan uiteraard ook mijn favoriete. Soms is een naam voldoende.”
Slotvraag: halen Philip Milanov en Ben Broeders de finale?
“Ik hoop het van harte. Milanov, fantastische kerel en meer dan genoeg kwaliteiten om het voor elkaar te krijgen. Maar ik kan me wel inbeelden dat die ring op het moment van de kwalificaties een plek is waar je vrede en rust moet vinden als discuswerper. En je merkt wel bij Philip dat tijdens kampioenschappen net dat een enorm moeilijke opdracht is. Voor hem zal die eerste worp echt cruciaal zijn en misschien wel erop of eronder. Ik denk dat eens hij door die muur is, ook weer alles mogelijk is.
“Ben die groeit jaar na jaar. Echt petje af voor wat hij al voor elkaar heeft gekregen. Hij zal er in ieder geval heel dicht bijzijn. Het lijkt me dat hij veel minder last heeft van de druk tijdens zo’n kwalificaties.”
