Exact vijf jaar geleden overleed topatleet Tom Compernolle. De langeafstandsatleet en veldloopkoning kleurde de Belgische atletiek maar was op 16 juni 2008 betrokken in een tragisch ongeluk. Inmiddels vijf jaar zijn gepasseerd sinds zijn auto-ongeval. Zijn dichte vriend Stijn Fincioen schrijft naar aanleiding hiervan en in zijn nagedachtenis zijn getuigenis.
“Vandaag 16 juni 2013, een gewone dag voor velen, maar niet voor de Belgische atletiekwereld. Precies vijf jaar geleden, omstreeks 20u45, verongelukte de toen 32-jarige atleet Tom Compernolle tussen zijn woonplaats Torhout en Aartrijke. Tom zat achterin een legervoertuig die op weg was voor een oefening in de legerkazerne van Zedelgem. Het voertuig ging plots van de baan en kantelde. Hij kwam onder het voertuig terecht en overleed ter plaatse. De overige twee inzittenden raakten lichtgewond. Tom liet een zoontje van 8 jaar achter en was op dat moment samen met zijn vriendin Kimberly, die hij in de zomer van 2003 leerde kennen. Ze woonden nog niet zolang samen in Torhout.
Beroepsmilitair
Het nieuws sloeg in als een bom in de Belgische atletiekwereld. Tom Compernolle of TC Swoosh was bijzonder geliefd bij het publiek en zijn collega-atleten. Hij bleef altijd zichzelf, had geen sterallures en was altijd te vinden voor een grap. Compernolle was sinds 2005 geen prof meer bij Atletiek Vlaanderen. Na een zware job bij een traiteurbedrijf ging hij vanaf oktober 2007 aan de slag bij het leger. Bij Topsport Defensie was er geen plaats voor hem. Dus werd hij gewoon beroepsmilitair. Hij genoot van deze nieuwe uitdaging. Tijdens zijn zware opleiding kon hij moeilijk zijn trainingsprogramma afwerken, maar hij mopperde niet en deed wat hij kon. Hij was nog maar pas in dienst of hij werd in Schaffen al meteen Belgisch kampioen veldlopen bij de militairen.
Tijdens het paasverlof van 2008 trok ik samen met hem naar het Portugese Monte Gordo voor een tweeweekse stage met de VAL. Na zijn opleiding keek hij enorm uit naar deze stage. Eindelijk zou hij nog eens goed kunnen doortrainen. We amuseerden ons goed, maar trainden ook hard. Tom had nog ambitie, hij wou opnieuw A-atleet worden bij de VAL. In juli had hij nog een hoogtestage gepland met zijn makkers Kristof Haverbeke en Norddine Amrani in het Zwitserse Sankt Moritz, zijn tweede thuis. Hij zou opnieuw enkele dagen voor ‘zijn’ Nacht van de Atletiek in Heusden-Zolder terugkomen om dan opnieuw te schitteren op de 5.000m. Het heeft helaas niet meer mogen zijn. Zijn laatste wedstrijd was de 3.000m tijdens de Gouden Spike atletiekmeeting in het Nederlandse Leiden. Hij werd er twee dagen voor zijn dood nog 3de in 8’14″36.
Tom en de Nacht van de Atletiek
Op de Nacht van de Atletiek in Heusden kon Tom altijd iets meer. Op 20 juli 2002 liep hij in de gietende regen en op een ondergelopen piste naar de overwinning op de 5.000m. Hij klopte er de Afrikaanse toppers in een nieuwe besttijd van 13’17″04. Met deze chrono selecteerde hij zich ook voor het EK in München. Op 31 juli 2004 liep hij eveneens op de Nacht van Atletiek met 13’14″75 een nieuwe besttijd op de 5.000m, de vierde tijd ooit gelopen door een Belg. Met deze prestatie selecteerde hij zich voor de Olympische Spelen in Athene. Ik was er toen bij als supporter en ik moet zeggen dat zijn kwalificatie een zeer emotioneel moment was. In 2003 kende hij bijzonder veel pech. Hij moest door een achillespeesblessure zijn hoogtestage in Sankt Moritz staken en eind augustus van dat jaar verloor hij zijn broer Stijn na een strijd tegen kanker. Precies één jaar na de dood van zijn broer stond Tom in het Olympisch stadion van Athene aan de start van de reeksen van de 5.000m. Je kan je inbeelden dat dit voor hem een moeilijk moment was.
2004
2004 was zijn topjaar. Hij werd in dat jaar voor het eerst Belgisch kampioen veldlopen en voor de derde maal kroonde hij zich tot Belgisch kampioen op de 5.000m. Zijn vorige titels won hij in 2001 en 2002. In 2002 (München) en 2006 (Göteborg) nam hij deel aan het EK atletiek, op de 5.000m werd hij er respectievelijk 13de en 10de. In 2001 was hij erbij op het WK atletiek in het Canadese Edmonton, in zijn reeks werd hij toen 16de. In het jaar 2000 won hij de CrossCup, daarnaast wist hij zich zevenmaal te selecteren voor het EK veldlopen en driemaal voor het WK veldlopen. Zijn beste prestatie op het EK liet hij in 2003 optekenen. In het Schotse Edinburgh werd hij 15de. Nadien zorgde Tom ervoor dat de mannenploeg naar België terugkeerde in een echte schotse kilt, een hilarisch moment. Zijn beste prestatie op een WK veldlopen was een 31ste plaats. Toen ging het WK door in Brussel.
Tom was vooral een man van de 5.000m, maar ook op de 1.500m liet hij mooie dingen zien. In 2005 won hij op de Flanders Cup meeting van Oordegem de A-reeks in 3’40″50, goed voor een besttijd. Na deze zomer verloor hij echter zijn contract bij Atletiek Vlaanderen. Nadien wist hij geen besttijden meer te lopen. Op de 3.000m liep hij zijn snelste tijd (7’50″32) in het jaar 2002 in Tessenderlo en op de 10.000m klokte hij in 1998 29’03″20. André Ornelis was tot en met 2006 de trainer van Tom. Nadien nam Kristof Haverbeke het van hem over. Vanaf dan begon Tom ook wat meer op straat te lopen.
De bende
De trainingsgroep van Tom of ‘de bende’ zoals hij zijn trainingsgroep noemde herdenkt hun trainingsmakker en vriend nog altijd. Elk jaar op 16 juni komen we samen bij zijn laatste rustplaats in Torhout. Tom was een topatleet, maar vooral een topmens! Hem vergeten zullen we nooit doen, daarvoor zit hij te diep in ons hart. Op vrijdag 21 juni kan je tijdens de Nacht van West-Vlaanderen deelnemen aan de Memorial Tom Compernolle, een 10km die om 20u10 van start gaat aan de atletiekpiste in Torhout. Naast de 10km is er ook nog een 5km, een halve marathon en een marathon. Op zaterdag 22 juni is er nog een 50km en het Belgisch- en Vlaams kampioenschap 100km.”
Bedankt aan Stijn Fincioen voor deze getuigenis. Veel sterkte aan familie en vrienden van Tom.
