Het Internationaal Sporttribunaal TAS heeft zojuist bekendgemaakt dat Caster Semenya medicatie zal moeten slikken om de aanmaak van mannelijke hormonen te onderdrukken. Het TAS deed uitspraak in de zaak waarin Semenya in beroep ging tegen de nieuwe regels van de IAAF, die hyperandrogene atleten verplichten om medicatie te slikken als ze bij de vrouwen willen deelnemen.
De nieuwe IAAF-regels in verband met hormoonwaarden van vrouwelijke atletes zouden in principe in werking moeten gegaan zijn in oktober 2018, maar door het beroep van Semenya werd die procedure uitgesteld. De regels zelf worden door het TAS bestempeld als discriminerend, maar net die discriminatie is noodzakelijk, redelijke en proportioneel om de integriteit van de vrouwelijke disciplines in ere te houden. De IAAF gaf al meermaals aan dat hyperandrogene atleten enorm profiteren van hun aangeboren voordeel op afstanden van 400m tot en met de mijl.
Indien Semenya haar wereldtitel in Doha wil verdedigen, dan zal ze medicatie moeten slikken, of bij de mannen moeten starten. Het zou niet de eerste keer zijn dat de atlete een hormonale behandeling zou moeten ondergaan. In 2014 liep Semenya 2’02″66, met de waarden van een ‘normale’ vrouw. Vorig jaar liep de 28-jarige atlete zonder medicatie naar 1’54″25.Semenya gaf zelf al meermaals aan dat het een oneerlijke juridische strijd is: “Ik ben een vrouw en een snelle atleet. Waarom kan ik niet gewoon lopen zoals ik dat altijd heb gedaan, zoals ik ben geboren. Het is niet fair dat ik mij moet aanpassen, of dat mensen voortdurend alles in vraag stellen”.
Ook Francine Niyonsaba zal naar alle waarschijnlijkheid de gevolgen van het in voege treden van de IAAF-regels voelen. De Burundese atlete kwam in 2014 in opspraak, omdat ze van nature ook over hogere testosteronwaarden beschikt. Seb Coe, de IAAF-voorzitter, is één van de grote voorvechters om de ongelijkheid binnen de vrouwensport aan te pakken.
Men kan ook een categorie van G-atleten maken voor deze atleten. Te hoge hormonale waarden is ook een handicap tenzij men atleten met lagere hormonale waarden toelaat deze te verhogen. Men kan niet stellen dat wie van nature een hoge waarde heeft medicatie moet nemen en die dat een te lage waarde hebben niets mogen nemen. Dan spreekt men duidelijk over DISCRIMINATIE.
Reacties zijn gesloten.