Over drie weken strijken de IAAF World Relays voor het eerst neer in het Japanse Yokohama. Dit jaar zullen er voor het eerst drie ploegen onze driekleur vertegenwoordigen, want naast de Belgian Tornados gaan ook de Belgian Cheetahs en de mixed relayploeg de strijd aan met de absolute wereldtop. Hanne Claes en Camille Laus stonden ons vanuit hun tijdelijke uitvalsbasis in Californië te woord.
Afgelopen winter konden de Belgian Cheetahs voor de tweede maal proeven van een internationaal kampioenschap. Vooraf staken ze hun ambities niet onder stoelen of banken door aan te geven resoluut op een podiumplaats te mikken. Met een uiteindelijke vijfde stek bleven ze op hun medaillehonger zitten. “Die medaille zat er zeker in”, begon Camille Laus. “Op het moment dat het moest gebeuren kwam het er jammer genoeg niet uit. Het was wel een hele goede ervaring waar we veel uit geleerd hebben. Net uit die mindere prestaties leer je het meest.” Ook Hanne Claes kijkt positief terug op deze ervaring. “Indoorwedstrijden zijn heel specifiek en we merkten dat we daar toch nog wat ervaring misten. We hebben nog veel tijd om te groeien en komen volgende keer zeker sterker terug.”
Doordat het WK in Doha pas laat op de agenda staat, werden ook de World Relays met stip aangeduid. Wie daar bij de beste 10 eindigt is meteen ook verzekerd van een startbewijs voor het WK. De Cheetahs willen er opnieuw van zich laten horen. “Landen als de Verenigde Staten, Jamaica en de Bahama’s zijn normaal buiten categorie. Met hen kunnen we momenteel niet concurreren, maar een finaleplaats ligt wel binnen onze mogelijkheden. Het wordt ongetwijfeld weer een mooie ervaring, al blijft het een opstapje richting ons echte grote doel: de Olympische Spelen in Tokio. Dat neemt niet weg dat we hier niet goed willen zijn. We pieken met het team echt naar de World Relays. Daardoor werkten Hanne en ik in Amerika ook al enkele wedstrijden af, allemaal in functie van de aflossingen”, vertelde Laus.
Opnieuw geloven de Cheetahs hard in hun kunnen. Over hun individuele ambities zijn ze meestal opvallend terughoudender. “Samen zijn we gewoonweg sterker”, klinkt het bij beide atleten. “We zijn ambitieus en geloven er echt in. We hebben met z’n allen één doel en gaan er samen voor. In Berlijn hebben we exceptionele dingen getoond en dat geeft vertrouwen. Het afgelopen EK indoor doet daar geen afbreuk aan.” Mocht dat rechtstreeks ticket naar Doha er niet komen, lijkt er nog geen kant-en-klaar plan B te zijn. “We maken ons weinig zorgen over kwalificatie voor Doha. Vorig jaar stonden we tiende op de wereldranglijst, terwijl top 12 voldoende is voor een selectie. Als we geen rechtstreeks ticket kunnen bemachtigen, moet kwalificatie via de ranglijsten zeker lukken”, verduidelijkte Laus. “Andere wedstrijden staan nog niet op de planning, maar als ze op de IFAM Relays voor mooie concurrentie kunnen zorgen, verschijnen we daar misschien wel opnieuw aan de start. De meeting in Bern is ook een optie om een snelle tijd te lopen”, vervolledigde Claes.
Naast Claes en Laus is ook Cynthia Bolingo niet uit het kwartet weg te denken. Justien Grillet en Margo Van Puyvelde kregen in de nasleep van het EK in Berlijn af te rekenen met blessureleed. In zaal zag het er voor beide atletes goed uit, maar het blijft een evenwichtsoefening om goed te presteren en het lichamelijk vol te houden. Als versterking lijkt het oog van de federatie en Carole Bam, de coach van de Cheetahs, te zullen vallen op de 19-jarige Lucie Ferauge en Paulien Couckuyt.
Individuele halve finale voor beide het doel op WK in Doha
Ook zonder hun metgezellen willen Claes en Laus opnieuw hoge ogen gooien. Door de World Relays verkeren ze beiden al vroeg op het seizoen in goeden doen. “We hebben nu twee wedstrijden gelopen en volgende week lopen we mogelijk nog één”, zei Claes die deze zomer ook in België stevige concurrentie zal krijgen op haar nummer. “De tegenstand op de horden zal weer heel groot zijn. Het is moeilijk inschatten, maar ik verwacht dat Margo en Justien, de vaste waarden van vorige zomer, opnieuw goed gaan zijn. Axelle Dauwens en Nenah De Coninck lijken mij ook opnieuw heel goed bezig, dus ik ben benieuwd naar hun kunnen. Ik voel mij alleszins sterker dan vorige winter en mijn tijden op training bevestigen dit gevoel. Ik ben nog volop aan het groeien. Als ik het makkelijk gevoel terugvind op training en wat werk aan mijn weerstand, dan zal het goed gaan. Ik ben geduldig, maar droom wel al van de halve finale in Doha”, aldus Claes.
Camille Laus mikt eveneens op die halve finale. “Momenteel train ik hard om meer ontspannen te kunnen lopen. Dit loonde twee weken terug al tijdens mijn 400 meter, al wil ik graag nog sneller. Ook mijn 200 meter ging toen uitstekend. Ik loop al sinds 2012 in die 24 seconden en ben blij dat ik er eindelijk onder kon duiken. Op het WK wil ik vooral mijn beste niveau kunnen bovenhalen, wat hopelijk voldoende is voor een plaats in de halve finale”, besloot Laus.
