Als Koen Naert aan de start van een marathon verschijnt, dan is vuurwerk verzekerd. Dat bewees de dappere atleet nogmaals in Rotterdam door slechts 19 seconden boven het BR van Vincent Rousseau te blijven. Alleen de winnaar Marius Kipserem legde de slotkilometer sneller af dan onze landgenoot. Een subjectieve kijk op een trip naar Rotterdam voor #DeMooiste van Koen Naert.
Een bus houdt in de schaduw van het befaamde viaduct in Gentbrugge halt omstreeks 6u30. Op die bus zijn fans, vrienden en familie van Koen Naert te vinden. Er staat nog een stop gepland, maar de eindbestemming is duidelijk: Rotterdam, waar Koen Naert zich aan zijn achtste marathon in zijn carrière waagt. Naert, die begin augustus de grootste triomf uit zijn atletenbestaan kende door naar de Europese marathontitel te denderen, ging in Rotterdam op zoek naar twee zaken. Ten eerste een verbetering van zijn persoonlijk record van 2u09:51. In die lijn lag de ambitie om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen van Tokio. Daarvoor wordt internationaal 2u11:30 verwacht.
De sfeer op de bus is rustig, tot de eerste zonnestralen zich melden bij het in zicht krijgen van de Nederlandse grens. Het ideale moment op te polsen bij mijn medereizigers hoe het met hen gesteld is. Al snel wordt er over de Europese marathonkampioen gepraat. “Koen blijft met beide voeten op de grond. De warme, toffe kerel die meer aandacht verdient voor de opofferingen die hij maakt om op dit niveau te presteren. Sinds Berlijn is hij nog rustiger geworden, maar het lijkt ook alsof hij nog meer door de muur kan. Wij zijn straks tevreden als Koen na afloop content is met zijn eigen prestatie”, klinkt het bij enkele vrienden.
“De cirkel zou rond zijn”
De buren van Naert komen op de proppen met een grappige anekdote. “Koen was in eerste instantie de meneer op de rare fiets (een Elliptigo; red.), tot we hem elke dag zagen lopen. We begonnen te beseffen dat hij niet zomaar een loper is. Koen en Elise zijn supervriendelijke mensen om als buren te hebben. Vandaag wordt de eerste keer dat we een marathon van hem van dichtbij beleven. Het zou enorm mooi zijn als hij naar Tokio mag na vandaag, want in onze straat baatte Roland Van De Ryse vroeger een hotel uit. Roland is een ex-wielrenner en reed met de Olympische Spelen van Tokio mee in 1964. De cirkel zou rond zijn op die manier”, aldus de buren van Naert.
Rotterdam nadert, over naar de orde van de dag: de NN Marathon Rotterdam. Hier scheiden de wegen van pers en supportersbus voor even. De start van de marathon is bruusk, met het klassieke kanonschot om 10u00, gevolgd door wat duw- en trekwerk, maar zonder valpartijen (zoals Bashir Abdi vorig jaar nog meemaakte). De kopgroep haspelt de eerste kilometer af aan 21km/u, in de tweede groep zit Koen Naert. Na twee kilometer blijkt de voorziene groep van een tiental atleten rond Naert slechts uit vier atleten te bestaan. Geen reden tot grote paniek. De mannen op de motor fluiten enkele pionnen terug. De aangename gespannen sfeer in het perscentrum lokt snelle babbels uit over wat er een slordige 40km later staat te volgen.
Die bewuste drinkbussen
De eerste vijf kilometer wordt afgehaspeld in 15’08, op PR-schema, gevolgd door een gelijkaardige split na 10km met 30’16. Daarna vliegen de kilometers. De Zweed David Nilsson, die oorspronkelijk als haas tot 20km voorzien was, moet vroeger passen. Twee sterke Oost-Afrikanen flankeren Koen in zijn tocht doorheen de stad, die in de Tweede Wereldoorlog haast volledig van de kaart werd geveegd. Halfweg wijst de klok 1u04:03, opnieuw ideaal met het oog op een PR. De Europese kampioen is ondertussen aan een inhaalrace (die hem van de top 15 naar de zevende plaats zal leiden) begonnen, laat dat duidelijk zijn. Een negatieve split lijkt in de maak, net zoals in Berlijn, maar dan nu in betere omstandigheden én met gezelschap tot en met kilometer 33. Om nog maar te zwijgen van de mikpunten die te fel gestarte Kenianen vormen. De geniale drinkbusboodschappen aan de hand van Elise Cappelle, de echtgenote van Koen, zijn dat laatste extra duwtje in de rug.
Een PR kan hem niet meer ontsnappen met nog een goede zeven kilometer te gaan. De vraag rest of er nog een duik onder 2u08 mogelijk is. Mijn collega-journalisten durven er zich niet meer over uitspreken. Ik hoop stiekem op nog zo’n laatste knallende boodschap op één van die drinkbussen, opdat er iets geniaal uit de bus komt en zo geschiedde. De ‘Tracking App’ van de organisatie laat het echter in de slotkilometers afweten, tot groot ongenoegen van enkele collega’s. Al was de tijdelijke onwetendheid een extra prikkel om alert te blijven. Het podium is intussen aangekomen en ook een ijzersterke Abdi Nageeye sprint naar de finish in een stevig Nederlands record. In de verte doemt onze Europese kampioen op. Het gaat hard, zo’n slordige 21km/u, Kipchoge-pace zoals ingewijden wel eens in de mond durven nemen. Het wordt uiteindelijk de op één na snelste slotkilometer van alle atleten in Rotterdam. Alleen de winnaar Marius Kipserem ging nog net dat tikkeltje harder in zijn rush naar het parcoursrecord.
De snelste Belg ooit in Rotterdam
Maar wat zei die verduivelde klok voor Koen dan? Die tikte en tikte, terwijl de marathonloper in dialoog ging met het relatieve aspect van tijd. Vincent Rousseau kon (voor even) opgelucht ademhalen, aangezien er 2u07:39 op de klok verscheen. Daarmee nam Naert wel een hap van zomaar even twee minuten uit zijn PR van Berlijn, dat zo geen noemenswaardige verjaardag zal kunnen vieren. Rousseau deed in 1995 nog 19 tellen beter. Dat record werd weliswaar in Berlijn gelopen, wat dan weer perspectieven opent met het oog op een eventuele recordpoging in het najaar. Zeker gezien het feit dat de regerende recordhouder in 1995 goed was voor 2u07″53 in Rotterdam, wat Naert dan weer de snelste Belg aller tijden in Rotterdam maakt. Koen is op komst, laat daar geen twijfel over bestaan, tenzij ene Bashir Abdi daar in Londen een stokje voor steekt. Dat zou enorm straffe kost zijn, maar ook het niveau van het Belgische marathonlopen in de verf zetten.
Na afloop wordt er duchtig nagekaart, zowel door Koen en de verzamelde Belgische pers, als door familie en vrienden. Iedereen keert tevreden terug naar ons Belgenland. Mijn medereizigers hebben ‘hun’ Koen maar liefst vier keer mogen aanschouwen tijdens zijn straffe 42,195km doorheen Rotterdam. “We waren misschien wat voorzichtig op voorhand met onze pronostiek (slechts één iemand waagde een gokje met 2u08:50). Zo’n sprong hadden we echt niet verwacht. Het is toch een straffe kerel hé”, klinkt het net voor het opstappen.
Enkele busreizigers blijven in de sportstemming en stemmen af op Vlaanderens Mooiste. Met een winnaar als Bettiol kunnen ze leven. Ze beseffen echter snel dat hun winnaar van de dag Koen Naert is én dat is meer dan terecht. 7 april 2019 is veruit het strafste staaltje lopen dat de 29-jarige atleet tot nu toe uit zijn mouw heeft geschud. #DeMooiste leidt een eigen leven. De hashtag is niet meer, leve de hashtag!
Quinten Lafort
