Michael Somers heeft in Amerika een stressfractuur opgelopen in een middenvoetsbeentje. Dat dacht hij tenminste, tot een tweede opinie bij een andere dokter een ander resultaat opleverde. Na een mooie winter met deelname aan het EK cross en een veelbelovend indoorseizoen, inclusief 3.000m in 7’58″43 en 5.000m in 13’47″84, is het nu afwachten wat hij nog van zijn zomerseizoen kan maken.
Wat is precies het probleem momenteel en hoe heb je de blessure opgelopen?
“Het leek eerst een stressfractuur van mijn os naviculare. Op CT-scan is een duidelijke fractuurlijn te zien, die wel maar enkele millimeters bedraagt. De MRI is minder eenduidig, waardoor het een moeilijke situatie is. Ik heb ook nooit pijn gehad tijdens het stappen, en zelfs lopen gaf maar een beetje last. Een dokter van het Nike Oregon Project raadt aan om rustig op te starten met joggen en zien hoe het aanvoelt. Hij beoordeelt de fractuurlijn eerder als een onregelmatigheid, mogelijk veroorzaakt door een oud letsel. De MRI toonde wel duidelijk vocht rond de pees tibialis posterior, en mijn symptomen neigen eerder naar een peesletsel.”
Is dit toch niet een beetje het klassieke verhaal van de Europese atleet die naar Amerika gaat en zich daar kapot traint?
“Goh, persoonlijk vind ik van niet. We trainen hier één keer per dag samen, en als je alle trainingen meedoet kom je op iets van 100 kilometer per week. Als je daarnaast nog wat extra volume wil draaien, is dat je eigen keuze. Als 18-jarige kan dat misschien moeilijk zijn om daarin verstandige keuzes te maken, maar als 24-jarige atleet mag dat geen probleem zijn. Als ik door iemand gepusht ben, dan is het door mezelf.”
Je indoorseizoen was sterk. Hoe blik je daar op terug?
“Daar ben ik best wel tevreden over. Twee persoonlijke records in twee wedstrijden, terwijl je indoor toch meestal iets trager loopt dan outdoor. Daarnaast kon ik telkens snel finishen, omdat de wedstrijden hier iets opbouwender worden gelopen. Ik denk dat ik in januari en februari samen misschien vier keer op de piste heb getraind, dus het is wel leuk om op basistrainingen dat niveau te halen.”
Wat waren jouw zomerplannen? En moet je die nu bijstellen?
“Er stond heel wat op de planning, met kansen op een snelle 10.000m en 5.000m in California in deze periode. Ik ga geen risico’s nemen om er dit seizoen toch nog iets van te maken, en de focus ligt nu op het volledige herstel. Het is afwachten hoe snel ik weer vertrokken ben. Ondertussen ben ik veel aan het fietsen en zwemmen en aquajoggen, en daardoor voel ik me nog steeds erg fit. Ik moet wel zeggen dat het een leuke motivatie is om de limiet voor universiade al op zak te hebben.”
