Precies vier maanden geleden is het dat Soufiane Bouchikhi nog eens een borstnummer opspeldde. Sindsdien houdt een knieblessure de Waaslandse Luikenaar aan de kant. Ondertussen is de titelverdediger in de CrossCup vijf weken weer aan het lopen, en hoopt hij nog altijd op het BK veldlopen in Brussel.
Het EK cross, dat hij in 2017 nog als vijfde afsloot, moest Soufiane Bouchikhi met pijn in het hart laten schieten. Meteen toen zijn knie begon op te spelen in oktober, had hij aangekondigd dat zo’n blessure lang kon aanslepen. Hij sprak uit ervaring, en kreeg gelijk. Maar sinds begin december is er licht aan het einde van de tunnel.
“Het gaat weer de goede kant op. Ik ben opnieuw gezond aan het trainen en tot nu toe mag ik niet klagen”, zegt Bouchikhi. Hij staat ons te woord vanuit Kenia. De pupil van Luk Verlaenen is op stage in Iten, op 2.400 meter hoogte. “Ik ben hier vooral om enkele weken in warm weer te trainen. In de Belgische koude was mijn knie wat gevoelig. De bedoeling is om een dikke maand te blijven tot in februari.” Speelt de knie weer op, keert Bouchikhi eerder terug voor verzorging.
De afgelopen weken kon de nummer drie op de Europese ranglijst van 2018 en nummer zes van het EK op de 10.000 meter het trainingsvolume zonder problemen weer opdrijven. “Begin december mocht ik vijf à tien minuten lopen. Ik bouw heel rustig op om geen risico’s te nemen, maar na vijf weken trainen zit ik toch weer aan 90 procent van wat ik normaal doe. Ik ben dus een tevreden atleet.”
Terwijl hij aan de weg terug timmert, hoopt Bouchikhi stiekem nog altijd om deze winter nog één keer zijn cross-spikes te kunnen aanbinden. “De enige wedstrijd die nog net op de planning kan passen, is het BK cross.” We hebben hem even moeten missen, maar Soufiane Bouchikhi is nog altijd Soufiane Bouchikhi en dus brandend van ambitie. “Mensen die mij kennen, weten dat als ik van start ga, het niet is om tweede of derde te worden. Als ik loop, is het om te winnen.”
Nu hij het serieuzere trainingswerk hervat heeft, durft Bouchikhi ook al eens voorzichtig richting zomer vooruit te blikken. “Ik mik vooral op de 10.000m, maar ook de 5.000m past daar weer in. Ik zou ook heel graag enkele 1.500’tjes lopen, want dat is vorig jaar niet gelukt door mijn achillespeesblessure.”
