Vooral bij de vrouwen waren er na afloop teleurgestelde gezichten te bespeuren. Vanessa Scaunet en Lisa Rooms konden door lichamelijke klachten geen vuist maken tijdens de wedstrijd. De mannen konden over het algemeen, ondanks het missen van de teammedaille, gelukkig wel tevreden terugblikken op hun prestatie. Wij spraken hen na afloop.
Na een jaar afwezigheid op het EK veldlopen was Dieter Kersten er dit jaar weer bij. Hij drukte zelf de verwachtingen, maar durfde zichzelf wel een plaats bij de beste 25 toewijzen. In die opdracht slaagde hij met verve. Na een tactisch sterke wedstrijd kwam hij als 21ste over de finish.
“Ik ben eigenlijk echt wel tevreden met deze prestatie. Het plan was snel te starten om zo uit het gedrum te blijven en mij nadien wat te laten uitzakken om in het slot van de wedstrijd nog wat plaatsen te kunnen winnen. Dit plan is goed gelukt. Het parcours lag er echter wel zwaarder bij dan verwacht en dat kroop na zo’n drie ronden echt wel in de benen. Tijdens de voorlaatste ronde ving ik op dat we nog steeds uitzicht hadden op een teammedaille waardoor ik er tot op het einde in bleef geloven en bleef proberen om plaatsen te winnen. Toen ik Simon plots al mankend tegenkwam, ja toen wist ik dat het voorbij was. Moest hij niet ten val gekomen zijn was een teammedaille zeker mogelijk geweest. Jammer, maar over mijn individuele prestatie mag ik zeker niet klagen. Ik kom van heel ver en was al heel blij dat ik hier mocht starten”, vertelde Kersten.
Wie minder tevreden was over zijn prestatie, was Jennen Mortier. De atleet van Racing Club Gent had een mindere dag en kon daardoor zijn ambities niet waarmaken. Op zijn eerste EK bij de beloften strandde hij op de 41ste plek.
“Ik had op beter gehoopt dan die 41ste plaats. Ik had er nochtans heel veel zin in. Vooraf voelde ik mij echt goed en ik was er klaar voor. Tijdens de wedstrijd verliep het helaas toch net iets anders. Ik was net als de anderen van het team goed weg, maar dan heb ik mannen mij laten voorbijsteken en ging het van kwaad naar erger. Ik kon geen vuist meer maken en liet het mentaal ook hangen. Het parcours lag er een dag eerder veel beter bij en dat had mij beter gelegen. Tijdens de wedstrijd lag het echt zwaar, al moeten we eerlijk zijn en toegeven dat de benen gewoon niet goed zaten. Ook op een minder zwaar parcours zou ik niet de beste prestatie geleverd hebben. Aan de supporters zal het nochtans niet gelegen hebben, want die waren talrijk aanwezig. Dat gaf echt wel een boost, maar het heeft niet mogen zijn. Ik ben echt teleurgesteld”, klonk het achteraf bij Mortier.
Clement Deflandre was toe aan zijn allereerste internationale kampioenschap. Je zou verwachten dat hij daarvoor wat leergeld zou moeten betalen, maar niets is minder waar. Hij deelde zijn race goed in en werd knap 25e. Volgend jaar mag hij opnieuw strijden in de beloftecategorie.
“Ik was heel rustig voor de start, ondanks mijn debuut in een tricolore tenue. Ik heb mijn eigen koers gelopen en ben behouden begonnen rond de 40e positie. Vervolgens ben ik stelselmatig beginnen opschuiven. In mijn laatste ronde heb ik nog een serieuze versnelling kunnen plaatsen. Ik denk dat niemand mij nog heeft voorbijgestoken. Dat ik dit in mijn eerste kampioenschap kan laten zien stemt mij zeer tevreden.”
Vanessa Scaunet wou maar wat graag haar drie vorige EK’s in het veld doorspoelen met een beresterke prestatie. Het was haar laatste jaar in de beloftecategorie. Ze was resoluut gekomen om bij de eerste 20 te finishen. Het werd uiteindelijk een 34e plaats.
“Ik ben helemaal niet tevreden. De top 20, zelfs 15, zat er nochtans in. De buikproblemen hebben er echter anders over beslist. Ik miste kracht op dit parcours, bij momenten kon ik mijn benen niet hoog genoeg heffen. De start was nochtans goed, dat had ik mijzelf toch voorgenomen. Ik wou op zijn minst toch proberen om voor die goede eindnotering te gaan, ondanks de lichamelijke klachten. Ik liep mijn eigen tempo in begin, maar elke ronde ging het slechter. Daarbij zorgde het bos ook nog voor veel duw- en trekwerk. De supporters waren vandaag fantastisch, het parcours stond werkelijk vol met enthousiastelingen! Elk EK veldlopen heb ik wel iets voor waardoor ik minder presteer, ooit moet het wél eens lukken.”
Lisa Rooms leek na haar wedstrijd heel aangeslagen. Vorig jaar werd Rooms door de selectiecommissie nog thuisgelaten waardoor zij extra gemotiveerd was om dit jaar haar kunnen te tonen. Door maagklachten kon de OEH-atlete echter niet op niveau lopen. Dit resulteerde in een 44ste plek.
“Tijdens de opwarming had ik het gevoel te moeten overgeven. Tijdens de race zelf heb ik heel veel last gehad van mijn maag wat mij belette om voluit te gaan. Ik voelde mij deze week nochtans goed dus geloofde er echt in. Deze nacht had ik niet zo goed geslapen en voor de wedstrijd voelde ik mij niet bepaald top. Ik heb mij daar echter niet te veel van aangetrokken, want ik heb dat nog al voorgehad en toen vielen de puzzelstukjes tijdens de wedstrijd wel samen. Het is gewoon balen dat ik niet alles heb kunnen geven. Het was super om hier te staan en straks zal het ook allemaal wel bezinken, maar op dit moment baal ik echt. De cross mag dan misschien niet helemaal mijn ding zijn in vergelijking met de piste, maar dan nog wou ik het zo goed mogelijk doen. Ik denk gewoon dat dit mijn plaats niet is”, zei Rooms.
De reacties van de andere beloften, Simon Debognies en Dorian Boulvin, staan al even online in een video-interview. Deze kan je hier (Debognies) en hier (Boulvin) bekijken.
