Stijn Baeten had dezer dagen maar wat graag de geplande hoogtestage in Zuid-Afrika afgewerkt. Maar het lichaam protesteert en dat is stilaan geen nieuws meer voor de 23-jarige middellangeafstandssloper. Na vier maanden ellende wordt Baeten op 9 april geopereerd aan de iliotibiale band.
Om het verhaal van Stijn Baeten volledig weer te geven, moeten we terug naar het zomerseizoen van vorig jaar. Na een winter vol blessurepech bleven de toptijden van het jaar daarvoor uit. “Dat had zo zijn redenen, door een gebrekkige voorbereiding was het zaak om de schade te beperken. De stage in Zuid-Afrika heeft de motor weer doen draaien, maar zonder een brede uithoudingsbasis kom je er niet.” De DCLA-atleet moest genoegen nemen met 1’48″56 op de 800 meter en 3’42″18 op de 1500 meter, ruim boven zijn persoonlijke records. “Ik sukkelde op het einde van het seizoen met een achillespeesblessure en moest noodgedwongen opgeven op de Flanders Cup-meeting van mijn eigen club. Het seizoen werd afgebroken en in de overgangsperiode mocht ik de conditie onderhouden met enkele ritjes op de fiets. Stilzitten kan ik niet, dus ik nam het geschenk van coach Rik Didden met alle plezier aan. Helaas heb ik me daar iets te fanatiek op gestort, met als resultaat een ontsteking boven de knieschijf. Mannen als Wout Van Aert en Mathieu van der Poel kennen dit probleem maar al te goed.”
Baeten kon na een aantal rustweken opnieuw aan de slag en in oktober vorig jaar weerhield niets hem ervan om opnieuw gretig kilometers te malen. Tot in november, wanneer hij van de ene op de andere dag weer last kreeg van de iliotibiale band. “Ik was klaar om in competitie te treden en me te bewijzen na een mindere zomer. Mijn lichaam gaf echter andere signalen en ik probeerde met de hulp van sportdokters en kinesisten van het probleem af te geraken.” Omdat een oefentherapie in eerste instantie geen uitweg bood, werd overgeschakeld naar een manuele therapie waarbij de focus lag op het losmaken van het dijbeen. “Samen met coach Rik koos ik eerst voor de minst ingrijpende behandelingen, alvorens ons te richten tot de specialisten. Achteraf gezien was dat niet de beste beslissing, want begin maart werd de last opnieuw groter toen ik me probeerde klaar te stomen voor de trainingsstage in Zuid-Afrika.” Een MRI-scan toonde de ernst van de blessure en een operatie aan de iliotibiale band werd de enige permanent uitweg.
“De operatie geeft op een bepaalde manier rust”, gaat Stijn Baeten verder. “Natuurlijk vind ik het jammer dat ik weinig kan teruggeven voor de ondersteuning die ik krijg, zowel van de Vlaamse Atletiekliga als van New Balance en lokale sponsoren. Maar nu kan ik tenminste starten met een schone lei en het beste maken van wat dit jaar nog te bieden heeft.” De motivatie is bij de goedlachse Antwerpenaar nooit weggeweest en daar windt hij ook geen doekjes om. “Ik word zelfs jaloers als ik andere mensen zie lopen, al is het maar aan een heel langzaam tempo. Ik word een volledig andere mens als ik loop, het is het zaligste wat er is.” Over ruim twee maanden mag Baeten opnieuw aan lopen denken, het zomerseizoen komt normaliter dus nog te vroeg. “Een blessure vier maanden laten aanslepen doe ik niet meer, de specialisten moeten rapper gehoord worden. Maar het beste moet nog komen, neem dat van mij aan. Als ik een volledig seizoen blessurevrij kan blijven, dan zit er nog veel rek op.”
