Manuela Soccol was vorige zomer een van onze grootste atletiekrevelaties. Met haar tijd van 2u37:09 wist ze zich definitief te kwalificeren voor de olympische marathon van Rio, waarin ze 74ste werd. Momenteel verblijft Manuela in Kenia voor een stage van 3 weken ter voorbereiding van haar zomerseizoen. Atletieknieuws sprak met haar en keek even terug op het voorbije jaar maar vooral vooruit naar de toekomst.
Manuela, je bent momenteel op stage in Kenia. Waarom kies je specifiek voor Kenia?
We zijn er voor het eerst geweest in 2012 en nu is het voor ons de vijfde keer dat we in Kenia zijn. Het is er perfect omdat het op 2.400 meter hoogte ligt en we er naast het trainen ook vakantie kunnen nemen en ontspannen. We doen er ook een aantal dingen voor het goede doel, en ondersteunen een kindje met een aantal mensen uit onze omgeving in België. We denken er ook aan om in de toekomst meer en meer te gaan doen in Kenia, het is voor ons een tweede thuis geworden
Wat zijn je doelen deze zomer? Zien we je ook nog op de piste?
Ik heb dit jaar twee marathons op het programma staan. Je kan gerust stellen dat dit een overgangsjaar is na het olympische jaar 2016. De eerste marathon staat gepland op 23/04, opnieuw te Hamburg waar ik vorig jaar mijn PR liep. Of ik op de piste ga lopen weet ik nog niet. 2018 zal een jaar worden waarin ik veel aan mijn snelheid wil werken, en in 2019 moet dan de grote stap vooruit gezet worden. 2017 is een jaar zonder echte doelen. Ik heb met mijn begeleidingskader een meerjarenplanning naar de Olympische spelen in 2020. Tot nu toe heb ik altijd kunnen pieken op de momenten dat het moest, en ik hoop dat ik dat in de toekomst zal kunnen blijven doen.
We hebben je niet vaak in competitie gezien deze winter, je liep slechts één veldloop (Tongeren). Was dat een bewuste keuze of had je last van blessures?
Dat was een bewuste keuze, maar ik had ook last van een bakercyste in de knie en vooral op onverharde ondergrond dook dat euvel op. Momenteel is de blessure onder controle en kan ik goed trainen. Ik hoop in 2018 zeker weer meer crossen te kunnen lopen.
Ik neem aan dat je toch je Belgische tegenstanders bekeken hebt. Van wie verwacht je veel deze zomer?
Ik verwacht sowieso veel van Louise Carton, Imana Truyers, Hanna Vandenbussche en Renée Eykens.
Je werkt fulltime in een runningspeciaalzaak, is de combinatie voltijds werken en sporten op hoog niveau een combinatie die voor jou haalbaar blijft, of hoop je toch enige andere ondersteuning waardoor je je nog meer op topsport kan richten?
Ik ga elke dag lopen vóór mijn werk, van 9u30 tot 18u00 ben ik dan in het Runners’ Lab te vinden. Het is een 20-tal minuten rijden tot aan mijn werk en meestal train ik vóór mijn werk rond 7u00 in de ochtend. Zware trainingen doe ik altijd na mijn werk rond 18u30. Ik heb het goed zoals het nu is en ben gewoon van te werken, ik doe mijn werk heel graag en kan zeggen dat mijn hobby ook mijn beroep is geworden. Extra ondersteuning is altijd welkom en daar zijn we nu ook mee bezig.
Vorige zomer liep je de Olympische marathon in Rio, hoe blik je een dik half jaar later terug op die ervaring?
Rio was natuurlijk het sportief hoogtepunt tot nu toe. Het veranderde mijn leven ook enorm. Voor mijn doen heb ik ook een goede wedstrijd gelopen in de hitte. Na Rio had ik wat last van een dipje, maar ik denk dat dit niet meer dan normaal is. Veel atleten die deelnamen aan de Olympische Spelen hadden hier last van vertelden ze achteraf. Ik heb door de Olympische Spelen ook veel mensen leren kennen, en het is een ervaring die ik mijn leven lang zal koesteren. De Olympische Spelen zijn toch het allerhoogste wat een sporter kan bereiken. Met grote dank aan mijn trainer Frank Schepers, onze trainingsgroep, mijn kinesist Steven Opsteyn, sportarts Indeherberghe, mijn club ADD Tongeren en sponsors (New Balance, W-cup, Stance en de stad Genk). Ook grote dank aan mijn vaste haas Cedric Hauben die altijd schitterend werk verricht en tot het einde de marathons mee volbracht in Hamburg en Berlijn, Tom Partoens die tot halfweg meeliep in Hamburg en dit jaar zal Piet Crommen mee haaswerk verrichten met Cedric in Hamburg.
Je liet al eerder verstaan dat je er ook graag in 2020 en 2024 bij wil zijn. Waar denk je dat je eigen grenzen liggen ?
2020 en 2024 zijn voor mij de hoofddoelen. De Olympische Spelen in Rio waren een bonus maar in Tokio 2020 en 2024 wil ik op mijn best zijn. Ik wil in 2019 rond 2u33-2u34 lopen en dan ben ik wellicht zeker van mijn selectie voor Tokio, zodat ik me hierop in alle rust kan voorbereiden. Wij denken dat mijn grens op 2u31-2u32 ligt en dat ik niet veel sneller zal kunnen, al weet je natuurlijk nooit. Ik liep nog maar drie marathons en sta pas in het begin van mijn marathonavontuur . Door de versoepelde limieten werd het niveau op de marathon weer veel hoger. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen werden er tijden gelopen die al jaren niet meer zijn gelopen. Ook bij de vrouwen bleef het tot het einde spannend met Veerle die op een hoger niveau stond dan de rest, maar daarachter bleef het lang boeiend om te volgen met Els, Hanna en mezelf. Ik ga zeker door tot de Spelen van 2024 en daarna is het goed geweest.
Hoe belangrijk is je partner Frank Bollen in je sportieve carrière? Trainen jullie vaak samen?
Op dit ogenblik trainen we veel samen in Kenia. Enkel de lange duurlopen gaat hij mee op de fiets om drank aan te reiken. We begrijpen elkaar heel goed. Vooral in moeilijke periodes steunen we elkaar en we weten allebei welke opofferingen we moeten doen voor onze sport.
Heeft hij zelf nog sportieve ambities ?
Frank heeft zeker nog ambities. Hij onderging een operatie en is daar nu herstellende van. Ik heb dezelfde blessure gehad, fascia plantaris met een operatie, en heb ook een hele lange weg moeten afleggen. Beiden hebben we op het punt gestaan om te stoppen met atletiek tijdens onze blessure, maar op dit ogenblik gaat het weer goed. Frank loopt pijnvrij en geniet weer van het trainen. Hij zal wel niet te vroeg weer in competitie treden en wachten tot hij een aanvaardbaar niveau heeft.
Wij wensen Manuela én Frank dan ook nog vele sportieve successen toe!
