Een donderslag bij heldere hemel was het. Na een knieblessure leek Eline Berings goed op weg om afgelopen zomer mooie dingen te laten zien, tot plots het noodlot toesloeg op een training midden mei. Een gescheurde meniscus en een kruisbandletsel was het harde verdict, weg EK en Olympische Spelen. Maar ‘opgeven’ staat niet in Berings’ woordenboek en na een lange revalidatie komt de goeie vorm langzamerhand terug. Een terug- en vooruitblik met de 30-jarige hordespecialiste.
Je hebt er een lange revalidatie opzitten. Hoe kijk je terug op die bijna acht maanden van herstel?
“Op het moment dat ik me blesseerde was het natuurlijk een hele grote klap. Mijn eerste reactie was dat dit het einde van mijn atletiekcarrière zou betekenen, want ik zag opnieuw zo’n lange revalidatie absoluut niet meer zitten. Máár ik ben een optimist en een doorzetter en ik ben nog zo gepassioneerd dat ik me toch weer herpakt heb. Twee weken nadien heb ik me laten opereren en vanaf de eerste dag ben ik er weer vol voor gegaan, zonder twijfel en met volle moed. Ik geloofde echt dat ik dit kon en heb er elke dag hard voor gewerkt. Geen haar op mijn hoofd dat eraan twijfelt dat ik opnieuw mijn beste niveau zal halen en ik ga ook niet voor minder dan dat.”
Hoe zit het met je vormpeil, ben je al volledig fit?
“Momenteel ben ik bijna 8 maanden ver. Je moet weten dat je voor het volledig herstel toch 10 à 12 maanden moet rekenen. Momenteel maak ik de overgang naar sportspecifieke trainingen en de belasting wordt opgevoerd. Ik ben zeker nog niet topfit, maar ik begin me wel al weer een echte atlete te voelen. Ik moet het echt nog stap voor stap bekijken en mag vooral geen stappen over slaan. Je moet je lichaam en het herstel dat daarvoor nodig is altijd respecteren. Ik werk ook heel veel revalidatie-oefeningen en dat maakt het een stevig programma.”
Je bent nu op trainingsstage in de USA, hoe zien de plannen eruit voor de komende weken en maanden?
“Ik heb nog geen wedstrijden gepland, aangezien het nog te vroeg is om dat in te schatten. Nu ligt de focus nog op training en op de laatste fase van de revalidatie. Wanneer ik me echt weer topfit voel kunnen we concrete plannen maken. Deze stage dient vooral om in alle rust te blijven werken in ideale omstandigheden, wat het herstel echt bevordert. De warmte en de extra faciliteiten hier zijn ideaal, in dit trainingscentrum is echt alles voorzien.”
Wat maakt je nog zo enthousiast en ambitieus
“Ik wil nog eens alles op alles zetten omdat ik geloof dat ik nog steeds op het hoogste niveau kan meedraaien en ook de wil is absoluut aanwezig. Ik train graag, werk graag hard en voel me heel goed. Kortom: ik heb dus geen enkele reden om er mee te stoppen. En mijn ambities? Die zijn nog steeds dezelfde.”
Is het EK indoor in Belgrado je eerstvolgende doel?
“Het EK indoor komt te vroeg. Omdat horden zo’n technisch en specifiek nummer is, heeft dat best wel wat tijd nodig. Na 8 maanden opnieuw mijn oude niveau halen zou een wereldstunt van formaat zijn en is helaas niet realistisch. Ik zet alles op alles voor een geweldig zomerseizoen!”
