Het is van de Olympische Spelen geleden dat er nog een groot atletiektornooi plaatsvond in het magische Vogelneststadion in Peking. Deze week, zeven jaar na de Spelen, vindt het wereldkampioenschap atletiek er plaats. Vandaag stond er in tegenstelling tot gisteren wel een ochtendsessie op de planning, waardoor de vroege vogels/opblijvers opnieuw hun gram konden halen. Voor de Belgische supporters was het overigens wachten tot de avondsessie waarin Cynthia Bolingo in actie kwam! Hieronder vindt u een ruim overzicht van een mooie vijfde WK-dag waarin de avondsessie opnieuw beladen was met finales.
Ochtendsessie
⇒ Kwalificaties hamerslingeren vrouwen
Geen opmerkelijke prestaties tijdens de kwalificaties van het nummer waarin het meest recente wereldrecord op de tabellen staat. Kersvers wereldrecordhoudster, de Poolse Anita Wlodarczyck, wist zich makkelijk te verzekeren van de finale met de verste worp van 75m01. De Franse Alexandra Tavernier verbeterde haar persoonlijk record naar 74m39 en lijkt daarmee tot de kanshebbers op eremetaal te behoren. Ook het thuispubliek mag hoop koesteren met Zheng Wang en Wenxiu Zhang, die hun hamer na respectievelijk 73m09 en 72m92 deden landen en daarmee de derde en vierde plaats bekleden. Morgen staat de finale gepland!
⇒ Reeksen 5.000m mannen
Helaas geen Abdi Bashir in de reeksen van de 5.000m, een hamstringblessure deed onze landgenoot beslissen om op safe te spelen en geen zwaardere blessure te riskeren. De eerste van twee reeksen werd relatief traag afgehaspeld, waardoor er maar vijf plaatsen in de finale waren voor hen. De vijf namen uit de eerste reeks werden Gebriwhet uit Ethiopië, de Amerikaan en deelnemer aan de KBC-Nacht True, de Keniaan Soi, de Brit Farrel en opnieuw een Ethiopiër Merga. In de tweede reeks ging het zoals verwacht een pak rapper, waardoor er tien finaleplaatsen op het spel stonden. Een koud kunstje voor Mo Farah, die zich in de laatste 200m echter bijna verslikte na een lichte duw en bijna ten val kwam. Farah moest uiteindelijk alleen de Ethiopiër Kejelcha voor zich dulden, die won in 13’19″38. Andere grote namen uit de tweede reeks in de finale zijn de Kenianen Koech en Ndiku, de Amerikaan Rupp, de Turk Kaya en de Duitser Ringer.
⇒ Kwalificaties hinkstapspringen mannen
Het hinkstapspringen kon dit jaar al op heel wat spektakel rekenen met als hoofdrolspelers de Cubaan Pedro Pablo Pichardo en de Amerikaan Christian Taylor. Geen sprongen over de 18m van beide heren tijdens hun kwalificaties, maar ze werden wel respectievelijk eerste en tweede met sprongen van 17m43 en 17m28. De weg naar het brons lijkt nog open te liggen met heel wat springers die net boven de 17m wisten uit te komen. Wie morgen in de buurt of voorbij de toch wel magische 18m-grens kan komen, lijkt het goud mee naar huis te mogen nemen.
⇒ Reeksen 800m vrouwen
Geen verrassingen tijdens de reeksen van de 800m bij de vrouwen al vochten de nummers één en twee van het EK in Zürich van vorig jaar een prestigeduel uit, dat resulteerde in een wel heel snelle tijd voor een reeks. Het werd uiteindelijk een kopie van de finale met de Wit-Russische Marina Arzamasova op de eerste plaats in 1’58″69, de Britse Lynsey Sharp volgde 30 honderdsten later. In diezelfde reeks liep ook Caster Semenya, de Zuid-Afrikaanse wereldkampioene van 2009, liep een moeizame reeks, maar kwam de laatste meters sterk opzetten en werd alsnog derde. Topfavoriete Eunice Sum uit Kenia won haar tweede reeks in 1’59″67, waarin ook de Nederlandse Sifan Hassan, amper één dag na haar brons op de 1500m, zich wist te plaatsen door derde te worden.
⇒ Reeksen 110m horden
De snelste man van het seizoen, de Cubaan Orlando Ortega, kon er door een blessure niet bij zijn, waardoor de Amerikaan David Oliver tot topfavoriet wordt gebombardeerd. Oliver kwam explosief uit de blokken en etaleerde zijn goede vorm door te zijn reeks te winnen in 13″15 en dat met een behoorlijk stevige tegenwind. Zijn landgenoot én wereldrecordhouder Aries Merrit lijkt net de goede vorm te pakken te hebben. Hij kwam tot 13″25. Voor de derde Amerikaan, Ronnie Ash, werd het afdruipen na een valse start. Ash wou echter niet wijken en moest na lang tumult toch zijn baan verlaten. In die reeks moest ook de Tsjech Jan Svoboda zijn valiezen pakken na een valse start. Snelste Europeaan in de reeksen werd de Fransman Dimitri Bascou met een tijd van 13″29.
Avondsessie
⇒ Finale polsstokspringen vrouwen
Geen uitgesproken favoriete in het polsstokspringen bij de vrouwen en dus lag er een spannende finale in het verschiet net zoals bij de mannen. Het niveau in de breedte was overigens heel erg sterk met maar liefst zeven dames die 4m70 wisten te overschrijden. De Braziliaanse Fabiana Murer was de enigste met een vlekkeloos parcours tot op 4m80, waardoor de Cubaanse Yarisley Silva en de Griekse Nikoleta Kyriakopoúlou hoger dan die 4m80 moesten gaan. Murer ging dan ook nog eens in haar eerste poging over 4m85, waardoor Silva en Kyriakopoúlou de lat meteen op 4m90 lieten leggen. Voor Kyriakopoúlou was dit te hoog gegrepen, maar Silva ging in haar laatste poging wel heel hoog, raakte de lat even aan, maar hij bleef liggen. Opnieuw Cubaans goud na Caballero in het discuswerpen bij de vrouwen gisteren. Murer had dit duidelijk niet zien aankomen en geraakte niet meer over 4m90, zij zint ongetwijfeld op revanche om volgend jaar op de Olympische Spelen in haar thuismatch naar het goud te springen.
⇒ Finale speerwerpen mannen
Afrika boven én dat in het speerwerpen, wie had dat enkele jaren geleden durven in de mond nemen? Al stonden er de afgelopen jaren toch enkele kanjers op zoals de kleine maar krachtige Keniaan Julius Yego en de vriendelijke reus, de Egyptenaar Ihab El Sayed. Zij zorgden dan ook voor het spektakel tijdens de speerwerpfinale door wel hun speer wel heel lang door de lucht te laten klieven. El Sayed kwam in zijn tweede poging tot 88m99, een worp naar goud dus, al was dat zonder Yego gerekend die na een nulpoging en een magere 82m plots een geweldige 92m72 liet noteren. Boeken toe bij de concurrentie, want zonder meewind zag niemand er zich nog toe in staat om de 90m te overschrijden. Yego ging in zijn laatste poging nog heel ver, opnieuw voorbij de 90m, maar ging net over de lijn. De strijd om het brons werd er nog een heel spannende met drie werpers, die met amper 50cm van elkaar afgescheiden werden. Het brons was dan toch voor gevestigde waarde de Fin Tero Pitkämäki met 87m64, die daarmee de Duitser Röhler maar ook zijn Finse landgenoot Ruuskanen voorbleef.
⇒ Reeksen 200m vrouwen
Zeven reeksen bij de vrouwen op de halve baanronde! Hoe het onze Belgische hoop in, Cynthia Bolingo, in een incidentrijke wedstrijd verging, kan u hier lezen. Voor de rest kwalificeerden de grote namen zich zonder al te veel problemen en met het ontbreken van een echte topfavoriete belooft het tijdens de halve finales al heel aantrekkelijk te worden. Dina-Asher Smith en Dafne Schippers lijken de Europese hoop te gaan worden. Zij wonnen beiden heel erg vlot hun reeksen in respectievelijk 22”22 en 22”58, al liep Asher-Smith in tegenstelling tot een uitbollende Schippers wel vol door.
⇒ Finale 400m horden vrouwen
Op de 400m horden was het een beetje koffiedik kijken wie het meest kans maakte op de overwinning. De snelste van het seizoen, de Amerikaanse Shaunier Little overtuigde niet echt tijdens de halve finales én kreeg bovendien baan 2 toegewezen. De Jamaicaanse Kaliese Spencer had het snelste persoonlijk record staan, maar kwam dit jaar nog niet onder de 54 seconden en dan was er ook nog Zuzana Hejnova. De Tsjechische titelverdedigster leek net op tijd de goede vorm terug te pakken hebben na een jaar vol blessures. Het was echter geen van deze drie namen die verschroeiend van start ging. De tweede Amerikaanse, Cassandra Tate, deed dit wel en werd daar uiteindelijk met het brons beloond in 54”02. Haar landgenote Little streed voor wat ze waar was, maar haar baan 2 maakte het er echt niet makkelijker op. Ze werd toch nog knap tweede na een ontketende Hejnova, die nog tot een beste wereldjaarprestatie van 53”50 wist te komen.
⇒ Halve finales 200m mannen
Drie halve finales bij de mannen op de 200m met opnieuw onze twee tenoren van de 100m, Usain Bolt en Justin Gatlin aan de start. Beide heren lieten de snelste tijden optekenen al deed Bolt dat opnieuw na 140m doorgaan en de rest uitbollen, wat resulteerde in een seizoensbeste én een eerste duik onder 20 seconden van 19”94. Bij Gatlin eenzelfde scenario, waarin de hoofdrolspeler nog iets beter deed dan zijn Jamaicaanse tegenhanger met 19”87. Voor het brons lijkt het een pittige strijd te gaan worden tussen Jobodwana, Edward en Ogunode. Overigens geen strijd tussen Jamaica en de Verenigde Staten in de finale met maar liefst zeven nationaliteiten, een mooi kleurenpalet aan vlaggen, aan de start van de finale.
⇒ Finale 3000m steeple vrouwen
Geen herhaling van de race bij de mannen, waarin de Kenianen voor een uitgebreide clean sweep zorgden door zowel het podium als de vierde plaats te bevolken. De Amerikaanse atletes probeerden hun numerieke overwicht uit te spelen, na een enorm traag begin waarin er praktisch gejogd werd, met Emma Coburn en Stephanie Garcia aan het commando. Hun plannetje mislukte echter en Coburn moest tevreden zijn met een vijfde stek. De Duitse Gesa Krause verbaasde met het brons én leek zelf even op weg naar het zilver. Ze moest echter de Tunesische Habiba Ghribi voor laten gaan, die het zilver behaalde. De winst was echter toch voor het land bij uitstek voor de steeple, namelijk Kenia met Hyvin Jepkemoi, die het zegegebaar mocht maken en zo de eerste plaats in de medaillespiegel van haar land weet te verstevigen.
⇒ Finale 400m mannen
Het nummer waar iedereen toch wel naar zat uit te kijken, ondanks dat er geen Borlée aan de start stond, was de finale van de 400m bij de mannen. De tijden van tijdens de reeksen en halve finales deden het beste verhopen voor een uitzonderlijke finale, die wel eens kon ingaan als de snelste uit de geschiedenis. Afgaande op de persoonlijke records en seizoensbestes zou het een strijd worden tussen de Botswaan Isaac Makwala, die na zijn halve finale nog een paar keer kon pompen, de Zuid-Afrikaan Wayde Van Niekerk en titelverdediger Kirani James uit Grenada. Het was echter de ex-wereldkampioen, de Amerikaan Lashawn Merrit, die verschroeiend van start ging en iedereen voor het even het nakijken gaf. Dat was echter op uitzondering van Wayde Van Niekerk, die ook een heel snelle 200m in de benen heeft en in de laatste rechte lijn het verschil wist te maken. De klok stopte na 43”48 voor de Zuid-Afrikaan, goed voor de vierde snelste baanronde ooit en uiteraard een nationaal record. Merrit werd knap tweede in een nieuw persoonlijk record van 43”65. Titelverdediger Kirani James moest tevreden nemen met het brons in een seizoensbeste van 43”78. In een interview bij de BBC reageerde James echter als een ware kampioen. “Het was prachtig om met deze jongens aan de start te staan en te mogen deel uitmaken van deze uitzonderlijke race. Hopelijk mogen er nog zo’n wedstrijden volgen de komende jaren”, aldus James bij de BBC. Drie mannen onder de 44 seconden, dan mag er al van uitzonderlijk gesproken worden. Zeker als de vierde, Liguelin Santos, naar 44”11 én een nieuw nationaal record liep. Maar voor de snelste baanronde aller tijden schoten topfavoriet Makwala en outsiders Youssef, Cedenio en Masrahi tekort.
