Vorig jaar was Jarne Duchateau sterk op dreef. In zijn eerste jaar als junior behaalde hij haast met sprekend gemak de limiet voor het WK junioren in Eugene. Zijn doelen voor dit seizoen waren dan ook duidelijk: het EK voor junioren halen en als het nog even kon ook het Belgisch record wat scherper stellen. Toch was het deze zomer opvallend stil rond deze beloftevolle atleet. Genoeg redenen dus om even poolshoogte nemen.
Jarne, hoe kijk jij terug op het WK in Eugene vorige zomer?
“Ik kijk positief terug op het WK in Eugene. De wedstrijd op zich was niet zo grandioos als we gehoopt hadden (hij kon zich niet kwalificeren voor de finales, red.), maar de ervaring was onmisbaar en essentieel. Het hielp me om mentaal een pak sterker in mijn schoenen te staan, wat nu dus ook het geval is.”
Maar dit seizoen zagen we je nog niet zoveel in actie?
“Het seizoen is tot nu toe niet verlopen zoals we verwacht hadden. Jammer genoeg is dit het eerste seizoen dat ik enkele blessures aan de lies en elleboog opliep, en daarom heb ik dus ook enkele wedstrijden moeten schrappen. De wedstrijden die ik wel gedaan heb waren dan ook maar op halve toeren wat resulteerde in prestaties van om en bij de 69 meter. Mijn trainer Patrick Bosschaert kijkt er positiever tegenaan en ziet dit als een kans om mentaal nog sterker in de schoenen te staan door om te leren gaan met tegenslag.”
De blessures waren een domper maar mijn trainer ziet dit als een kans om mentaal sterker in de schoenen te staan
Heb je toch nog een poging ondernomen om de EK-limiet van 70m70 te halen?
“We hebben op enkele wedstrijden geprobeerd of het toch nog lukte ondanks de blessures, maar dat bleek niet het geval, de worpen landden telkens al na om en bij de 69 meter. Ik vind dat als er een EK of WK is, je altijd moet proberen die limiet te halen. In dit geval zeker omdat de limiet helemaal zo onbereikbaar nog niet was. Maar na de tests hebben we rond de tafel gezeten met trainer, kine en dokter, en hebben we besloten het EK op te geven want zelf al als ik de limiet zou gehaald hebben, zou ik door de blessures nog steeds niet op volle kracht mijn kansen kunnen hebben verdedigd. En als we dan toch zouden geweest zijn, dan was het om zo hoog mogelijk te eindigen en niet zomaar om er te zijn.”
We hebben rond de tafel gezeten en besloten om het EK op te geven
En wat zijn de plannen voor de rest van het seizoen?
“De blessures zijn zo goed als opgelost en ons hoofddoel blijft nog altijd hetzelfde: het Belgisch record en liefst voorbij de 76 meter. De trainingstesten wijzen uit dat dit zeker haalbaar moet zijn. Zaterdag, op de FC in Merksem, maak ik mijn comeback.”
Ons hoofddoel blijft het Belgisch record en liefst voorbij de 76 meter
En in de verdere toekomst?
“In de verdere toekomst is er maar één gemeenschappelijke droom van Patrick en mezelf en dat zijn de Olympische Spelen. Dus alles wat we doen doorheen het jaar doen we in functie van de OS. Daarom dat hij blij is dat ik zo vroeg al wat tegenslag gekend heb zodanig dat ik later beter weet hoe ermee om te gaan. Daarom wil ik via deze weg ook Patrick bedanken voor alles wat hij al heeft gedaan. Niet alleen voor mij maar voor het speerwerpen in het algemeen in België, bedankt Patrick!”
Alles wat we doorheen het jaar doen is in functie van de OS
