An Inconvenient Truth: Zonder afzeggingen promoveerde België naar Super League

Het Belgische team deed het ondanks talrijke afwezigheden onverwacht goed op de European Team Championships in Heraklion afgelopen weekend. Een selectie die vooraf afgeschilderd werd als degradatiekandidaat deed immers tot het einde mee voor promotie naar de Super League, zonder meer een knappe prestatie. In de slotfase maakte het Nederlandse team echter het verschil en uiteindelijk hielden zij – als derde promovendus – 23 punten verschil op ons land. Het jammere is, dat we met enkele van onze afwezige toppers erbij, die Nederlanders simpelweg achter ons hadden gelaten. An Inconvenient Truth.

De nationale selectie van Heraklion was niet de sterkst mogelijke, dat is het minste wat je ervan kon zeggen. De Belgen moesten het op Kreta stellen zonder de geblesseerden Hanne Claes (achillespees), Dylan Borlée (hamstrings), Michael Bultheel (lies) en Robin Vanderbemden (hamstrings). Los van die spijtige blessures (elk land heeft wel enkele atleten die uitvallen met kwetsuren), blonk België helaas ook uit door afwezigheid van zijn grootste internationale sterren: Nafissatou Thiam (examens) en vooral Jonathan en Kevin Borlée (stage) stelden andere prioriteiten. Ook Isaac Kimeli verkoos een trainingsstage boven het Kretenzische kampioenschap.

Of atleten die (al dan niet voltijds) betaald worden door hun bond niet verplicht moeten worden om deel te nemen aan Europese teamkampioenschappen, is een discussie op zichzelf. De denkoefening (“wat als…?”)  naar hoe het Belgische team het er vanaf had gebracht zonder hun afwezigheid, kunnen we wél maken. Helaas eindigt die oefening op z’n Al Gores met… An Inconvenient Truth.

200m mannen

Arnout Matthijs deed wat van hem verwacht werd door op de 200m met 5 punten te gaan lopen. Hadden we met Kevin Borlée erbij, met een weliswaar oud PR van 20″72 en ook al goed voor 21″01 dit jaar, hoger kunnen eindigen? Een vijfde stek en een achttal punten was haalbaar geweest. Nederland kloppen was allicht nog steeds een stapje te hoog geweest. Een voorzichtige drie puntjes in de plus. 

400m mannen

Ook op de volledige afstand hadden de Borlées zich kunnen tonen. Jonathan Borlée, dit jaar al goed voor 44″91 op de 400m, had meegestreden voor winst in Heraklion. We mogen dan nog veronderstellen dat hij op de streep geklopt wordt door Europees kampioen Pavel Maslak, maar dan nog had hij drie extra punten gescoord. Nederland had er eentje verloren als Jonathan een (overigens erg sterke) Liemarvin Bonevacia had weten te kloppen. Vier punten extra.

4x400m mannen

En wat dan te zeggen van de 4x400m? Niet dat het huidige Belgische team het onderste uit de kan niet haalde, maar een 4x400m winnen door sneller dan 3’04″52 te lopen? Dat moest een eitje geweest zijn met twee-drie Borlées erbij. Drie punten extra en Nederland eentje achteruit? Wij durven er ons geld op inzetten. 

3000m mannen

Thomas De Bock had de ondankbare taak zich te wagen aan een tactische 3000m. Hij depanneerde er voor zijn trainingsmaatje Isaac Kimeli, die eveneens de voorkeur gaf aan een trainingsstage. Kimeli, dit jaar al goed voor 7’57″77 op de 3000m, had – hoe hard De Bock ook zijn best deed – zich in de snelle laatste hectometers allicht beter van afgebracht. De Bock heeft er dan wel een knalwinter opzitten, maar met een persoonlijke beste van 8’06″31 doe je helaas niet mee op een tactische 3000m richting 8’12. Kimeli die top-5 loopt? Dat had bij de bookmakers weinig opgeleverd. Wij tellen minstens 7 bonuspunten. 

Hoog vrouwen + …

Nafi Thiam liet in deze drukke periode studies even voorgaan. Helaas misten we zo heel wat punten op onder andere het hoog-, ver- en speerwerpen. In het hoog had Nafi een competitie die afsloot op 1m88 simpelweg moeten kunnen winnen. Hannelore Desmet, nota bene pas terug in roulatie na blessurelast, strandde op 1m80 en een verdienstelijk gedeelde vierde plek. Had Nafi gewonnen waren we 4,50 punten rijker en was Nederland een half puntje armer. Daarbij laten we nog even buiten beschouwing dat Nafi ook in het speerwerpen (SB 52m03) tot een drietal extra punten in staat was en ook in het verspringen eenzelfde bonus erinzat (SB 6m33). Acht bonuspunten met Nafi erbij? Zeker realistisch.

Totaal

Tijd om tot een besluit te komen. Tellen we de extra punten van voorgaande disciplines op, dan komen we op een bonus van 26 punten op onze Noorderburen. Maken we daarbij met zekerheid de 23,5 punten verschil voor promotie goed? Nederland had toch ook te maken met verschillende blessures en afzeggingen? Bovendien kregen zij toch ook nog eens te maken met twee proeven zonder punten? Maar is het niet onze eigen verantwoordelijkheid om met een voltallig team aan de start te komen? Komen in dat geval niet zij, maar wel wij, sowieso in de Super League uit? We durven op basis van bovenstaande gegevens vermoeden van wel, maar… écht zeker zullen we het helaas nooit weten. De wedstrijd was dan ook hoe ze was en de afwezigen zijn degene die ongelijk hebben. Wij zijn alvast – terecht – uitermate trots op de prestaties van elke landgenoot en appreciëren hun inspanningen meer dan wie ook. Ook de derde plaats van Nederland vinden we uiteraard verdiend. Een Belgische promotie naar de Super League komt er dan wel binnen twee jaar*, niet?

(*volgend jaar zijn er geen ETC met het EK en de Olympische Spelen)