De 19-jarige Vanessa Sterckendries heeft er een schitterend zomerseizoen opzitten. Vorige week raakte bekend dat ze haar club Sparta Vilvoorde inruilde voor Olympic Essenbeek Halle en op 14 en 15 maart wil ze nog eens top presteren in het zonnige Portugal. Redenen genoeg voor ons om deze sympathieke hamerslingeraarster enkele vraagjes voor te schotelen. Een bijdrage van Roel Stiens
Dag Vanessa, je stond er afgelopen zomer ongetwijfeld op je grootse afspraak. Je verbrak namelijk je persoonlijk record in het hamerslingeren tijdens de finale van het WK U20 in het Amerikaanse Eugene en werd zo knap achtste. Hoe kijk je terug op het WK junioren?
“Eugene was gewoon de MAX! Een fantastische ervaring extra op mijn lijstje, een super leuke groep, de sfeer kon gewoon niet beter en een geweldige organisatie! Zo kan ik het wel omschrijven. Ik vond het wel jammer dat de hamerslingeraars weggeduwd werden op een B-terreintje, maar dat ben ik intussen gewoon aan het worden. Het was een topervaring, alleen jammer dat ze mijn tweede worp foutief hebben opgemeten, 63m70 en een voorlopige 3de plaats ipv 61m63, want anders had er meer ingezeten. Na die foutieve opmeting, ben ik gaan forceren en haalde daarna geen enkele goede worp meer. Leergeld voor hopelijke komende internationale kampioenschappen.”
Heb je de laatste weken last gehad van kwaaltjes of blessures?
“Neen, de kracht en spurtschema’s van mijn trainer Kurt Boffel (trainer discus) zijn zo op elkaar afgestemd dat kwaaltjes en blessures bijna onmogelijk zijn. “Hij heeft een glazen bol”, zeg ik soms wel eens al grappend. Kurt heeft veel ervaring van vroeger dus hij weet wat de “to do’s” en “don’ts” zijn en ik vertrouw hem daarin 100%. De hamertrainingen van Eddy zijn ook mee afgestemd op de schema’s van Kurt. ”
Ben je tevreden met je huidige vorm en het gevoel op trainingen?
“Qua kracht en spurten ben ik zeer tevreden, maar op gebied van hamer iets minder. De verhoopte 4 draaien gaan nog niet helemaal naar wens. Maar we geven de hoop niet op! Ooit op een dag zal het zeker lukken! Ik kan op wedstrijd altijd terugschroeven naar 3 draaien, die gaan nog altijd steeds super.”
Eind februari geraakte bekend dat je Sparta Vilvoorde verlaat en lid wordt van Olympic Essenbeek Halle. Vanwaar die keuze?
“Sparta-voorzitter François kwam altijd zijn atleten aanmoedigen tijdens de training en had veel belangstelling voor de prestaties van de atleten. Sinds de voorzitter François Polspoel niet meer op de piste verscheen begin september, is de hele club qua atletiekgebeuren zwaar achteruit gegaan. Vanaf nu staan joggings en stratenlopen op nummer 1. Er gebeurden nog zaken die ik niet allemaal ga noemen, maar als atleet heb ik geen zin meer om zo’n club te vertegenwoordigen. Als François er nog geweest zou zijn, zou dit ook nooit gebeurd zijn… Ik ben niet de enige atlete die er zo over denkt, er zullen nog velen volgen, maar ik heb onmiddellijk actie ondernomen omdat ik niet wil dat dit alles een “aanslag” wordt op mijn prestaties. De reden waarom ik Halle gekozen heb, is dat zij ambities hebben om met hun damesploeg terug te stijgen naar ere-afdeling, waar hamer op het programma staat. In OEH ken ik alle werpers, allemaal zeer leuke mensen, en nu ben ik ook niet meer de enige werper van de club, wat in mijn vorige club wel het geval was.”
Je haalde het al aan; in januari verloor je één van je grootste fans en tevens voorzitter van Sparta Vilvoorde, François Polspoel. Zijn je gedachten vaak bij hem tijdens je trainingen en wedstrijden? Is hij een bron van inspiratie voor jou? Geeft hij je nog dat extra tikkeltje motivatie om er volledig voor te gaan?
“Elke keer dat ik een piste opstap, denk ik aan hem. Gewoon door de vraag alleen maar te horen, krijg ik al een krop in mijn keel. Ik heb het emotioneel heel moeilijk gehad met de dood van François, nog steeds eigenlijk. Hij was er altijd voor zijn atleten tijdens de trainingen en wedstrijden. Sinds zijn dood heb ik twee wedstrijden gedaan, ik heb af en toe eens naar boven gekeken en draag tevens een zwart lintje voor hem. Ik zal nooit, maar dan echt nooit vergeten wat hij ooit gedaan heeft voor mij. Nu is het moment gekomen om door te blijven gaan voor François! Ik hoop dat hij van bovenuit mee zal kijken naar mijn verdere atletiekcarrière en hoop dat hij mijn beslissing respecteert van de overstap naar Halle, waarschijnlijk wel.”
Op 14 en 15 maart neem je deel aan de Wintercup Throwing in Portugal, wat zijn je ambities daar?
“Inderdaad, ik kijk er naar uit om eindelijk is naar het warme weer te trekken! Een worp boven mijn beste ooit (61m63) zou super zijn! Twee weken geleden deed ik al mee aan het Frans kampioenschap hamer tussen de twee kanonnen Sedyck en Tavernier. Het was een leuke wedstrijd, maar het was toch nog wat frisjes, 8°c, een flauw zonnetje en een frisse wind. Ik kwam toen al tot 61m05, dus met wat warmer weer, hoop ik op meer.”
Wat staat er de weken na de Wintercup op het trainings-en wedstrijdprogramma?
“Na Leiria is het aftellen naar de paasstage in Monte Gordo. Ik tel daar elk jaar naar af, zo’n plezant gebeuren! Het is niet alleen trainen, maar je ook amuseren. Daarna zien we wel, waarschijnlijk is de eerste wedstrijd in mijn nieuw truitje het PK outdoor. Indien ik net zoals vorig jaar super sterk terug keer van de stage, kan het zijn dat een hamerwedstrijd doe. Maar dat staat nog niet vast en moet ik nog bespreken met de trainers Eddy en Kurt.”
Wanneer zou het komende zomerseizoen voor jou geslaagd zijn? Wat is je doel op het komende EK beloften deze zomer?
“Eerst en vooral zou ik me graag willen plaatsten voor het EK U23. De limiet bedraagt 62m64 en sinds ik vorig jaar 1cm van de WK-limiet bij de U20 zat, ben ik zeer voorzichtig in die uitspraken van “limieten halen”. Ik weet nu dat 1cm heel belangrijk kan zijn, ik zeg altijd: “Een centimeter is een centimeter”. Ik ben nu eerstejaars belofte en het Belgisch record is nog te ver. Een EK-U23-ticket ligt binnen handbereik, maar zo’n 3meter verder gooien dan vorig jaar, zou leuk zijn.”
“Ik zou niet treuren moest ik het EK U23 niet halen, ik heb binnen twee jaar weer een nieuwe kans. Moest ik vorig jaar het WK bij de U20 gemist hebben, zou het een ramp geweest zijn, maar nu ligt dat helemaal anders.”
