Hannelore Desmet is net als heel wat andere atleten zich momenteel aan het voorbereiden op komend indoorseizoen. De atlete van Looise AV kende de laatste jaren heel wat pech. In mei 2013 kreeg ze op haar eerste wedstrijd van het seizoen te maken met een achillespeesruptuur langs rechts, eind februari 2014 was de linker achillespees de boosdoener en scheurde die af op training. Na een lange weg mocht Hannelore stilaan weer aan hoogspringen denken. Vorige woensdag was het eindelijk zover, de eerste hoogspringtraining stond op het programma. Desmet hoopt komend indoorseizoen opnieuw haar springspikes te kunnen aanbinden voor competitie. Ze wil ò zo graag terug haar oude niveau halen, en is ervan overtuigd dat ze zowaar nog een stukje hoger moet kunnen. Prioriteit nummer één is en blijft natuurlijk blessurevrij blijven! Hieronder vindt u een interview met de poulain van Wim Vandeven.
Dag Hannelore, afgelopen woensdag heb je voor het eerst opnieuw een hoogspringtraining kunnen afwerken sinds lang. Hoe voelde het?
“Klopt. Na mijn eerste achillespeesruptuur (rechts – mei 2013) had ik na een maandenlange revalidatie afgelopen winter wel al opnieuw op training gesprongen, maar helaas liep dat niet zo goed af. Eind februari scheurde ik tijdens een afzet mijn linkerachillespees en opnieuw stond een maandenlange revalidatie voor de deur. Deze verliep vlot en zo heb ik eigenlijk eind augustus/begin september al eens op training een eerste keer kunnen springen, nadat ik m’n beide pezen afscheurde. Dat was al een overwinning op zich!”
“Net zoals mijn trainingsmaatjes heb ik vervolgens in september drie weken rust genomen om dan eind september/begin oktober terug het trainingswerk te hervatten. Gedurende mijn eerste trainingsblok stonden er nog geen springtrainingen op de agenda, maar afgelopen woensdag mocht ik dan toch weer mee afreizen naar het Nederlandse Sittard om er samen met trainingsgenootje Sietske Noorman de eerste hoogspringtraining voor het nieuwe atletiekseizoen af te werken. Ik heb uiteraard nog een lange weg te gaan maar het voelde erg goed om terug aan de hoogspringstand te staan! Het belangrijkste is dat ik geen pijn ondervond aan beide achillespezen en ook de dag nadien viel de stijfheid zeer goed mee.”
Hoe gaat het verder met je voorbereiding? Denk je aan het indoorseizoen?
“Ik heb het erg druk met werken maar de voorbereiding verloopt naar wens. Zonder al te grote tegenslagen hoop ik na twee jaar blessureleed het komende indoorseizoen mijn comeback te maken. Deelnemen zou alvast een prestatie op zich zijn en ik heb dan ook geen specifieke doelstellingen naast blessurevrij te blijven en terug even de sfeer van de competitiesport op te nemen. Ik kan zelf nog moeilijk inschatten waar ik deze winter zal staan en neem alles hoe het komt.”
Je bent nu 25 jaar, wat wil je absoluut nog bereiken in je carrière? Wat is je drijfveer om verder te blijven werken?
“Ik ben ervan overtuigd dat ik intrinsiek de sprongkracht heb om nog een stukje hoger te springen dan mijn huidig persoonlijk record (1m89). Ik heb de laatste jaren echter heel wat pech gehad: zware blessures gooiden roet in het eten waardoor ik niet voluit heb kunnen trainen en mijn progressie niet heb kunnen doortrekken. Dat is dan ook de grootste drijfveer om telkens weer opnieuw ten volle voor die revalidatie te gaan om terug op de piste te kunnen verschijnen. Ik doe atletiek nog steeds enorm graag en zolang dat blijft kriebelen blijf ik voort doen!”
Naast de trainingen werk je ook nog. Hoe is dat allemaal met elkaar te combineren en hoe zie je de komende jaren?
“Inderdaad, voorlopig heb ik het erg druk met werken waardoor ik louter nog als ontspanning aan atletiek doe in mijn vrije tijd. Ik werk voornamelijk als sportkinesist en personal trainer in de kinesitherapiepraktijk van mijn trainer Wim Vandeven. Daarnaast ben ik tewerkgesteld als praktijkdocent kinesitherapie aan de KU Leuven. Ook volg ik aan de International Academy of Osteopathy in Gent de opleiding tot osteopaat. Daarnaast organiseer ik ook tapingcursussen voor www.bebalancedbefit.be. Ik heb het dus erg druk maar ik doe het allemaal graag en geniet van de vele variatie in mijn werk. Even gaan sporten is voor mij een uitlaatklep.”
“Voor de komende jaren zal er veel afhangen hoe mijn achillespezen de verdere opbouw in trainingen en in belasting verteren. In de eerste plaats probeer ik plezier te beleven in mijn sport. Blessurevrij blijven is het doel en als dat lukt en de belasting kan opgevoerd worden dan hoop ik naar mijn oud niveau terug te keren.”
