Sietske Lenchant is al verschillende jaren niet meer weg te denken uit de nationale top 3 in het hink-stap-springen. Toch leerden we haar niet in deze discipline kennen, aangezien we haar voor het eerst tegenkwamen in het meerkampcircuit. Ze verschijnt daar bovendien nog regelmatig. De hamvraag luidt dus: Is Sietske nu een hink-stap-springster of toch een meerkampster? Wie anders kan deze vraag het best beantwoorden dan Sietske zelf? Juist ja, niemand, dus trokken wij haar richting op.
“Ik train eigenlijk een beetje tussen de twee in. Ik train op de proeven van de meerkamp, maar te weinig. Ook naar het hink-stap-springen toe train ik zeker niet regelmatig genoeg om grote vorderingen te maken. Wat hink-stap betreft, mijn prestaties zijn meer te danken aan mijn eigen kunnen dan aan mijn trainingsarbeid. Zie het niet verkeerd, ik train 8x in de week. 3 dagen 2x/dag en 2 dagen neem ik rust. Ik zit dus zeker niet stil. Om echter op 7 proeven te trainen + hink-stap (wat heel anders is) en daarbij nog specifiek wat snelheid of kracht, kom ik nog steeds trainingsuren te kort. De vorige jaren stonden meer in het teken van de meerkamp, het laatste jaar heb ik een verschuiving gemaakt naar meer wedstrijden hink-stap. De komende jaren zie ik me een volledige verschuiving maken naar hink-stap (of algemeen de springnummers, omdat ik altijd al een springster geweest ben), al zal ik af en toe nog wel nog een meerkamp meedoen voor het plezier. Ook af en toe andere nummers zal je me zeker nog zien doen op wedstrijden. Me toeleggen op 1 nummer zie ik nog niet meteen gebeuren. Ik doe alles graag. De diversiteit en het technische aspect van de meerkamptrainingen zou ik niet kunnen missen. Het is een totaalpakket van kracht, snelheid, coördinatie, techniek en uithouding en dat maakt het zeer boeiend.”
De diversiteit en het technische aspect van de meerkamptrainingen zou ik niet kunnen missen.
De focus lag dit atletiekjaar al wel meer op het hink-stap-springen. Dit indoorseizoen resulteerde dat al in een nieuw onverwacht PR van 13m11. Dat opent meteen ook perspectieven voor het Belgisch record bij de beloften (dat met 13m08 op naam van Jessica Van Steene staat, red.).
Ik wil volgend jaar graag naar het EK beloften en dan zal ik sowieso naar 13m30 à 13m40 moeten evolueren.
“Het belofterecord is iets waar ik zeker nog naartoe wil werken. Ik weet dat ik dat record kan halen. Als mijn sprongen goed zitten en ik alles doe zoals het hoort, is dit record zéker haalbaar. Lukt het dit jaar niet dan is het zeker voor volgend jaar, want dan wil ik graag naar het EK beloften en zal ik sowieso naar 13m30 à 13m40 moeten evolueren. Dit alles lijkt me een haalbare kaart als ik meer gericht ga trainen.”
In februari trok Sietske in het kader van haar LO-opleiding op skistage. Dat was niet ideaal op atletiekgebied.
“Ik merkte dat ik hierdoor enorm statisch was geworden en mijn explosiviteit een beetje kwijt was. Er had meer in mijn indoorseizoen kunnen zitten. Ook in het hoogspringen ben ik enorm gegroeid met 1m77 en een onverwachte gouden plak op het Vlaams kampioenschap. De meerkamp heb ik helaas niet kunnen meedoen omdat deze in dezelfde week viel als mijn skistage. Jammer, want dat zou een goede oefenwedstrijd geweest zijn om te kijken waar ik stond. Al deze prestaties zijn te danken aan mijn grotere regelmaat van DEFTIG trainen aangezien dat vorige jaren niet zo heel gemakkelijk was met mijn studies. Ook het begin van krachttrainingen heeft mij waarschijnlijk een extra boost gegeven.”
De combinatie van een opleiding LO en atletiek is niet altijd evident. Met 12u sport in de week kwam Sietske vaak al vermoeid aan op de trainingen. In het laatste jaar stond er een pak minder sport op het programma en kon ze zich meer toeleggen op het échte atletiekwerk. Ze bleef wel gespaard van blessures, op een gebroken pols na, maar die herstelde gelukkig vlot.
“Dankzij deze richting heb ik ook mijn meerkamptrainer B-diploma behaalt en ik ben van plan om in mijn master ’training en coaching’ te kiezen met daarnaast onderwijs erbij. Het meerkamptrainer A-diploma wil ik dus behalen en ook dit ligt nauw aan het atletiekwereldje waarin ik nu zit. Zo blijf ik ook dankzij mijn studie enorm gebonden met atletiek.”
Atletiek is mijn passie geweest en dat zal ook altijd zo blijven!
Het outdoorseizoen verloopt voorlopig naar wens. De hink-stap-prestaties zijn al zeer regelmatig. Met voorlopig de beste prestatie tijdens de Europabeker in Tallinn van 12m93. Dat was wel een verschil met de 2 vorige edities (in Izmir 2011 en Dublin 2013, in 2012 was er geen Europabeker door de OS, red.)
“Vorige edities waren naar mijn mening een grote ramp (toch voor mij). In Izmir (2011) moest ik voor het eerst van 11m springen, wat ik voordien nog nooit gedaan had. Het was heel erg moeilijk maar sindsdien ben ik steeds van 11m blijven springen. Mijn prestatie was dan ook ondermaats. In Dublin dacht ik: slechter dan in Izmir kan niet, maar het kon dus wel… Ik eindigde laatste in de eindstand. Misschien had ik dit ook wel voor een groot stuk te danken aan de énorm slechte weersomstandigheden. Het was immers enorm koud en ook de regen en de wind speelde op. Ik ben geen springster die goed springt met meewind. Mijn beste prestatie van de wedstrijd is altijd wanneer ik geen wind heb of het meeste tegenwind. Ik ben meer een krachtspringer en mis nog wat snelle vezels om actieve voetplaatsing te hebben in de contacten tussen mijn sprongen in. Daardoor kom ik met veel meewind vaak in de problemen.”
“Dit jaar was ik wél tevreden: 12m93 en een 8ste plaats. Dat was mijn SB en een betere plaats in de eindstand dan dat ik op de startlijst stond. Dit jaar had ik meer geluk met het weer en ook meer met de wind.”
Binnen anderhalve week staat het BK op het programma waar Sietske in actie zal komen in het hink-stap-springen. Voorlopig staat ze 2de op de inschrijflijst na Linda Onana, maar zij komt niet in aanmerking voor het podium.
“Ik ga normaal gezien fris aan de start komen waardoor ik wel goede prestaties verwacht. Een 1ste plaats wil ik sowieso, maar mijn prestatie op zich vind ik belangrijker. Ik spring meestal heel goed in Brussel en hoop ook dit jaar weer sterk te presteren. Ik ga zeker voor een sprong over de 13m, en wie weet, ook het BR Beloften er bovenop.”
Daarna wordt de focus weer even verlegd naar het meerkampen met het Vlaams kampioenschap in Dilbeek en het Belgisch kampioenschap in Nijvel.
“Ik hoop op het Vlaams kampioenschap meerkamp in Dilbeek voor het eerst een échte test te doen en een groter zicht te krijgen op mijn prestaties op de andere nummers. Ik hoop minstens terug boven de 5000 punten uit te komen en liefst nog een pak erbij naar de 5200 punten op.”
Toch is Sietske er nog niet helemaal gerust in.
Ik voel mijn nooit 100% klaar voor een meerkamp.
“Ik train op alle disciplines van de meerkamp, maar naar mijn mening véél te weinig of niet uitgebreid genoeg om vorderingen te maken. Met hordeoefeningen of 30 minuten speer op een week bijvoorbeeld, zie ik me niet meteen veel vooruitgang maken, maar ik ben wel sneller en krachtiger geworden en vaak is het technische aspect de bepalende factor. Hierdoor win of verlies ik aanzienlijk veel punten, dus alles is mogelijk. Het zou dus een gemiddelde meerkamp kunnen worden of onverwacht toch een goede. Ik voel mijn nooit 100% klaar voor een meerkamp. Ik ben iemand die veel routine nodig heeft en veel vertrouwen moet kweken door veel te oefenen.”
Wij kijken alvast uit naar Sietske haar prestaties de komende weken!
