Tijdens de Oklahoma Throws Series World Invitational heeft Mykolas Alekna zijn eigen wereldrecord van de tabellen geblazen. De Litouwer voegde met 75m56 een spreekwoordelijke straatlengte toe aan de 74m35 die hij vorig jaar eveneens in Ramona wierp. Matthew Denny zette 74m78 op het bord in de laatste ronde, maar kwam dus net te laat om heel even wereldrecordhouder te zijn.
In het piepkleine Ramona in de Amerikaanse staat Oklahoma is de Seal Throwing Club gevestigd. Dat is de trotste beheerder van de werpvoorzieningen op het Milligan Field, of ’throw town’ zoals de 500 inwoners dat veld weleens durven noemen. Van buitenaf doet niets vermoeden dat het minuscule dorpje het Walhalla is voor de beste discuswerpers ter wereld. Toch is Milligan Field de laatste jaren garant komen te staan voor zinsverbijsterende werpprestaties.
De Seal Throwing Club organiseert het hele jaar door ontelbaar veel wedstrijddagen, maar in maart en april – wanneer de wind de allerbeste discusomstandigheden met zich meebrengt – gaat het dak er helemaal af. Dit jaar plakte tussen 11 en 14 april het bronzen World Athletics-label op de wedstrijd, waardoor een groot deel van de wereldtop gelijktijdig naar Oklahoma afgezakt kwam. Bij de mannen waren de zilveren en bronzen medaillewinnaars van de voorbije Olympische Spelen – Mykolas Alekna en Matthew Denny – van de partij. Bij de vrouwen tekende tweevoudig olympisch kampioene Valarie Allman present.
Weergaloze Alekna maakt brandhout van eigen wereldrecord
Vorig weekend deelde Denny al het eerste prikje uit in Ramona door zijn discus naar 72m07 te lanceren, zijn eerste passage voorbij de 70m-lijn. Donderdag deed de Australiër er nog een flinke schep bovenop. Hij wierp 74m25 en kwam zo tot op 10cm van het wereldrecord van Mykolas Alekna. Die vestigde dat vorig jaar nog maar, ook in Ramona en 38 jaar na het oude wereldrecord van Jürgen Schult. Denny wipte echter mee over de Oost-Duitser naar plaats twee in de historische mondiale ranglijst.
Het echte spektakelstuk zou zondag volgen, wanneer Alekna en Denny elkaar in de ogen zouden kijken. De Litouwer opende als een razende en vlamde meteen zijn eigen WR uit de boeken. Met 74m89 voegde hij in één klap 54cm toe. In ronde vier volgde nog een tweede krachttoer waarna het wereldrecord op 75m56 kwam te staan. Denny repliceerde in ronde vijf met 74m78. Goed voor een wereldrecord, ware het niet dat Alekna dat zonet twee keer aan diggelen had gegooid. In totaal gingen vijf atleten voorbij de 70m-grens in dezelfde competitie. Dat was nog nooit eerder voorgevallen.
In het discuswerpen bij de vrouwen maakte de dubbele olympische kampioene indruk. Allman voegde met 73m52 ruim twee meter toe aan haar Amerikaans record van drie jaar geleden. De verste worp sinds 1989 brengt Allman naar plaats zes op de wereldwijde all time ranking. In het hamerslingeren maakte haar landgenote Rachel Richeson een sprong naar plaats vijf in de geschiedenis. Zij slingerde haar projectiel 78m80 de wei in.
“De magie van Ramona” of een oneerlijk voordeel?
Wat te denken van al die duizelingwekkende prestaties op een godvergeten veld? Enerzijds bewijst het recente verleden dat zulke afstanden niet vaak herhaald worden in een stadion en dat ze bijgevolg geen goede graadmeter zijn voor kampioenschappen. Anderzijds is er geen regulering rond windsnelheden in het discuswerpen en valt er dus niets op aan te merken. Het is ook niet zo dat de prestaties die nu al decennia bovenaan de tabellen prijken wel werden neergezet in omstandigheden die onaangetast bleven door windstoten en andere duwtjes in de rug.
