Dit weekend mag Victoria Warpy voor de derde keer in haar carrière het Belgisch singlet aantrekken. Het EK Brussel-Leuven is om verschillende redenen speciaal voor haar. Het parcours van de halve marathon doorkruist haar thuisstad en het is ook de eerste keer dat ze zich op een internationaal kampioenschap op de weg mag tonen. De zin en het enthousiasme is dan ook in grote mate aanwezig.
“Ik heb er keiveeeeel zin in. Het mag echt gaan komen nu.” De toon van dit interview met Victoria Warpy was meteen gezet. De atlete kan haar enthousiasme moeilijk verbergen en telt af naar het EK Brussel-Leuven. “Ik moet toegeven dat dit kampioenschap mij meer excited maakt dan een EK cross. Ik werk in Leuven waar ik continu de affiches zie hangen en de hele opbouw zie vorderen. Als kinesist behandel ik ook dagelijks mensen die eveneens aan de start zullen staan. Het leeft heel hard voor mij.”
Keuze voor halve marathon
De 27-jarige afstandsspecialiste had de afstand waarop ze op het EK wil uitkomen voor het uitkiezen. In januari liep ze in Valencia de 10 kilometer in 32’56, vorig jaar noteerde ze 1u12:36 op het BK halve marathon en tijdens de Rotterdam marathon van datzelfde jaar volgde een PR van 2u37’36. Een weelde, want op elke afstand had ze een plekje in het team kunnen opeisen. Toch vreesde Warpy soms voor haar plaats. Uiteindelijk viel alle onzekerheid weg en kon ze volop inzetten op de halve marathon.
“Op zondag durfde ik soms mijn Strava niet opendoen”, gaf Warpy toe. “Ik vond het moeilijk om alle vrouwen week na week zo hard te zien lopen. Mijn trainer bleef altijd het vertrouwen hebben dat ik erbij zou zijn en hij opperde om vooral op mijzelf te focussen. De keuze voor de halve marathon werd ook in samenspraak met hem gemaakt. Ik heb het gevoel dat dit de afstand is waar ik het meest kan uitblinken. Op de marathon bijvoorbeeld haal ik nog niet mijn topniveau. Het praktische luik is ook een ding. Als je de marathon loopt, mag je niet meer te veel van het outdoorseizoen verwachten en ik wil deze zomer nog wel eens de piste voelen. Kwestie van de snelheid erin te houden.”
Kansen voor teamklassement
Een mogelijke eindplaats durft Warpy er voor zichzelf niet op plakken. Voor het teamklassement, op basis van de beste drie landgenoten in de uitslag, ziet ze wel kansen.
“Ik heb al eens gepiept naar de deelnemerslijst. Hoewel de 10 kilometer mij sterker bezet lijkt, zitten er ook op de halve marathon nog heel wat sterke namen tussen. Ik wil er het hoogst mogelijke uithalen, maar wat dat is kan ik moeilijk zeggen. Ik heb na het crossseizoen geen wedstrijden meer gelopen, waardoor ik weinig meetpunten heb. Al gaat het op training echt wel vlot en ik denk dat mijn vorm vergelijkbaar is met net voor het EK veldlopen in Antalya. Het gaat heel goed met het afstandslopen bij de vrouwen in België, dus voor het teamklassement zie ik wel een kansje. We mogen ervoor gaan.”
Keizersberg
Haar parcourskennis kan alvast een voordeel opleveren. Ook over haar uitverkoren wedstrijdverloop heeft Warpy al nagedacht.
“Het is een redelijk pittig parcours, zeker met de Keizersberg erin. Ik hoop stiekem dat anderen zich hier gaan opblazen. Hij ligt redelijk in het begin waardoor iedereen er nog fris zal zitten, maar het kan een breekpunt worden. Als ik mag kiezen wordt er zaterdag doorgelopen. Het ligt mij beter als het van in het begin hard gaat.”
Voorjaarsmarathon
Hoewel Warpy na dit EK graag opnieuw de piste wil opzoeken, is de marathon nog lang geen afgesloten hoofdstuk. Een najaarsmarathon komt er niet, maar er worden wel al plannen gesmeed richting 2026.
“De marathon blijft een mythische afstand en het is ook het nummer waarmee het voor mij allemaal begon. Mijn ambitie is zeker om mij nog eens te tonen, want ik denk dat er nog marge zit op mijn marathontijden. Het zal alleen niet meer voor dit jaar zijn. In de zomer werk ik liever geen zwaar marathonschema af en ik wil de crossen ook niet moeten missen. Het zal dus voor het voorjaar zijn.”
Net als Robin Hendrix heeft Warpy ook een trainer die zijn strepen in een andere sport verdiende. Sinds ruim een half jaar traint ze onder Tom Verhaegen, trainer bij Alpecin-Deceuninck.
“Onze ouders zijn goed bevriend, dus zo ben ik bij hem verzeild geraakt. Hij zag deze nieuwe uitdaging zeker zitten. In het begin was het voor mij heel hard aanpassen. Tom integreerde bijvoorbeeld fietstrainingen in mijn schema. In het begin vond ik dat gezien mijn beperkte fietscapaciteit helemaal niet leuk. Ondertussen lukt het beter en begin ik het leuker te vinden. Ik snap ook waarom hij het doet en zijn aanpak lijkt te renderen. Of ik met de Ronde van Vlaanderen dan voor Mathieu Van der Poel supporterde? Ah ja, ik kan moeilijk anders”, bekende ze al lachend.
