Thomas Carmoy heeft zich in het hoogspringen niet voor de finale kunnen plaatsen. Enkele missers op lagere hoogtes en pijn aan de enkel kostten hem een goede sprong wanneer het om de knikkers ging. Hij moest zich tevreden stellen met 2m18.
Met Thomas Carmoy, de bronzen man van Torun en Istanboel, kwam in het hoogspringen de eerste Belg van het kampioenschap in actie. De kwalificaties begonnen met de lat op 2m08. Carmoy sloeg die hoogte over en koos voor een opener op 2m13. Toen werd het al even bibberen, want de hoogspringer miste zijn eerste twee pogingen. Bij de derde kans liet Carmoy de lat wel liggen. Op 2m18 haperde de reeds ingetapete Carmoy in eerste instantie. Hij zou de rest van de avond voortdurend naar de enkel grijpen.
Carmoy klaarde de lat wel bij zijn tweede poging, maar de vele sprongen op lagere hoogtes gingen zich wreken. Op 2m23 was het over en uit voor de man met het PR van 2m29. Geen finale dus voor de tweevoudige EKi-medaillewinnaar.
Thomas Carmoy: “Er moet nu een oplossing komen”
“Dit is niet wat je op een EK wilt neerzetten, maar ik kan moeilijk heel ontgoocheld zijn. We hebben er alles aan gedaan om zo goed als mogelijk te zijn, maar het was al bijna twee weken geleden dat ik nog had gesprongen. Met de staat waarin mijn enkel zich nu bevindt had ik in de finale waarschijnlijk toch niet meer kunnen springen.”
“Ik moet rust nemen en tijdens die herstelperiode een oplossing vinden. Het duurt na al bijna een jaar dat ik ondanks alle voorzorgsmaatregelen die we nemen voortdurend last heb van ontstekingen aan mijn enkel. Tia (Hellebaut, Carmoy’s trainster; red.) en ik hebben al lachend gezegd dat ik van discipline zou moeten veranderen. Ik heb op heel veel vlakken grote vooruitgang gemaakt, maar die enkel weerhoudt mij ervan een ritme te vinden en hoger te gaan springen. We gaan alles proberen, want deze pagina moet zo snel mogelijk omgedraaid worden. Dit soort prestaties zijn geen correct beeld van waar ik toe in staat ben.”
