Hanne Verbruggen is op de olympische marathon in Parijs naar een knappe 19de plaats gelopen. Dat is het beste resultaat ooit voor een Belgische vrouw en 30 plaatsen beter dan haar race in Tokio. Verbruggen liet de kopgroep voor zich uitlopen, maar peuzelde één voor één de afvallers op. Chloé Herbiet startte ondanks een blessure en kon niet uitlopen. De overwinning was voor Sifan Hassan, die aan twee keer brons op de piste nu ook nog een gouden medaille toevoegt.
De allerlaatste atletiekproef van de Olympische Spelen van 2024 was de marathon bij de vrouwen. België mocht met Chloé Herbiet en Hanne Verbruggen twee deelneemsters afvaardigen. Herbiet liep eind juni een stressfractuur op en zag haar voorbereiding daardoor in rook opgaan. Ze moest haar ambities in de koelkast stoppen, maar besliste om wel te starten. Verbruggen eindigde in Tokio als 49ste en was gebrand op een beter resultaat. Voor haar bleven de blessures eindelijk wel een tijdje achterwege waardoor haar aanloop uitstekend kon verlopen. Haar PR van 31″34 over 10km twee weken geleden was een eerste indicatie van haar topvorm. De olympische titel zou felbevochten worden, want het internationale deelnemersveld zag er indrukwekkend uit. Titelverdedigster Peres Jepchirchir werd uitgedaagd door de wereldrecordhoudster en enkele meervoudige Major-winnaressen.
De grote kopgroep die zich in de aanvangsfase van de wedstrijd had gevormd, werd stelselmatig uitgedund. Verbruggen koos er slim voor om niet onnodig aan te klampen en nestelde zich in de achtervolging. Herbiet werd snel geconfronteerd met haar blessure en het gebrek aan training. Ze moest de wedstrijd al vroeg laten gaan en zou uiteindelijk na iets meer dan 25km de handdoek gooien. In de hellingenzone halverwege de wedstrijd verloor de elitegroep steeds meer leden. Sifan Hassan – ook al brons gepakt op de 5.000m en de 10.000m – moest gaatjes laten eens het bergop ging, maar dichtte de kloof telkens weer in de afdaling. Verbruggen profiteerde van haar goede indeling en schoof in die fase van de competitie al op van positie 30 naar een plaats in de top 20.
De eindstrijd om de medailles werd herleid tot een gevecht tussen vijf dames. Wereldrecordhoudster Tigst Assefa en Amane Beriso Shankule voor Ethiopië, Hellen Obiri en Sharon Lokedi voor Kenia en de onvermijdelijke Sifan Hassan voor Nederland. Kilometerslang leek alles muurvast te zitten, tot Shankule de rol moest lossen op minder dan 2km van het einde. Ook Lokedi moest eraf waardoor er met drie om het goud gesprint zou worden. Obiri bleek niet opgewassen tegen Hassan en Assefa, die elkaar geen millimeter gunden. Hassan kwam binnendoor, maar zag hoe Assefa de deur last minute dichtgooide. De twee tenoren gaven elkaar een flinke beuk en het was Hassan die daar als winnares uitkwam. Haar aanval op de duizelingwekkende Zátopek-triple (5.000m, 10.000m en marathon) resulteert dus in drie medailles: twee keer brons en nu ook goud.
Verbruggen liep binnen als negentiende, exact 30 plaatsen beter dan bij haar olympisch debuut in Saporro drie jaar geleden. Ze zet daarmee de beste prestatie ooit neer van een Belgische vrouw. Ria Van Landeghem werd op de inaugurale vrouwenmarathon in 1984 namelijk 21ste. Met 2u29:03 bleef Verbruggen niet eens zo ver uit de buurt van haar PR (2u26:32), en dat op een kampioenschapsmarathon over een zwaar parcours.
