De slotdag van het EK in Rome was een voltreffer van formaat voor het Belgische kamp. De Belgian Tornados zorgden voor goud, Jochem Vermeulen voor zilver en de Belgian Cheetahs voor brons. Drie gouden plakken op iets meer dan één uur tijd, sensationeel. Het hadden er zelfs nog meer kunnen zijn want de Belgian Falcons en Ruben Verheyden kwamen op de meest ondankbare vierde plek terecht. Lees hier hun verhaal.
Jochem Vermeulen – 2e 1500m en olympische limiet: “Ik besef het nog niet helemaal”
“We mogen zeker spreken van een verrassing. Dit had ik totaal niet verwacht. Het is een rare weg hiernaartoe geweest, want na de reeksen had ik niet verwacht erbij te zijn. Al heb ik daar wel bewezen dat ik die plaats in de finale verdiende. Ik besef het nog niet helemaal. Mijn coach zei voor de start nog dat hij hoopte dat het eindelijk eens allemaal zou meezitten omdat ik al heel veel tegenslagen heb gehad. Ik kan dit gevoel niet goed beschrijven. Het is ongelofelijk.”
“Ik ben gestart zonder druk of verwachtingen. Dat speelde in mijn voordeel. Het was een tactische koers en het spel van plaatsing heb ik goed gespeeld. Jakob (Ingebrigtsen; red.) is een fenomeen dus achter hem tweede worden maakt deze medaille nog extra speciaal. Ik zag Ruben in de laatste 100m ook versnellen. Ik dacht eerst dat hij nog derde was geworden en had hem dat ook zo hard gegund.”
“Ik heb de laatste weken veel getwijfeld over de olympische kwalificatie. Het is een hele last die van mijn schouders valt nu ik weet dat die binnen is. De Olympische Spelen zijn mijn hoofddoel van de zomer, al wil ik mezelf daar niet te veel druk opleggen.”
Ruben Verheyden – 4e 1500m en olympische limiet: “Er kan veel in de laatste rechte lijn, maar niet alles”
“Wat vooral overblijft is een diepe down. Ik geloofde erin, maar ik zat te ver. Toen Jakob (Ingebrigtsen; red.) versnelde voelde ik de hele meute over mij komen. Ik zat vast. Uiteindelijk kom ik er nog redelijk goed uit maar je kan geen mirakels verwachten als je vanuit de achtste positie komt. Er kan veel in de laatste rechte lijn, maar niet alles. De foutjes kosten mij die medaille.”
“Achteraf had ik voor een vierde plaats getekend, maar niet op deze manier. Er komen inderdaad nog kansen. Het voordeel was dat er niemand iets van mij verwachtte. Dat zou in de toekomst anders kunnen zijn. Het voordeel is dat ik niet moet blijven jagen op die olympische limiet en mij kan focussen op mijn training en examen. Deze teleurstelling moet ik voor Parijs wel zien om te zetten in vertrouwen zodat ik daar kan bewijzen dat ik bij de beste Europeanen hoor.”
Helena Ponette – Brons Belgian Cheetahs: “Eindelijk wordt ons harde werk beloond”
“Het is ongelofelijk. Van deze prestatie dromen we al jaren en zeggen we ook al jaren dat het mogelijk is. Eindelijk wordt ons harde werk beloond. Ik had mij voorbereid op een scenario waarbij ik op kop zou moeten lopen, want ik wilde niet hetzelfde meemaken als in de mixed relays. Gelukkig kon ik volgen en deden anderen het werk voor mij. Daardoor voelde ik mij sterker op het einde. Misschien dat er wel al een kleine lach op mijn gezicht te zien was in de laatste meters, maar ik heb echt wel tot het einde doorgelopen”
Imke Vervaet – Brons Belgian Cheetahs: “Ik heb mijn ogen dichtgedaan op het einde”
“Ik ben heel blij en opgelucht. Ik dacht: ‘Laat het alsjeblieft niet opnieuw die vierde plaats zijn. Niet weer.’ Op de World Relays was ik nog serieus in paniek toen ik hoorde dat Adeleke (Rhasidat; red.) de tweede loopster was. Nu was ik erop voorbereid en wist ik dat zij ook maar een mens is. Ik geraakte tijdens de wedstrijd een beetje ingesloten, maar kon er op het einde nog uitkomen. Goed opgelost. Cynthia heb ik niet zien lopen. Helena heb ik zien vertrekken, maar in de laatste bocht heb ik mijn ogen dichtgedaan want ik zag Kaczmarek (Natalia; red.) komen. Ik dacht het gaat niet waar zijn hé, maar Helena heeft haar eraf gelopen. Finally! Er was zoveel opluchting. Dit is zeker een vertrouwensboost richting Parijs, al komt er daar nog veel concurrentie bij.”
Cynthia Bolingo – Belgian Cheetahs: “Op het podium gaan er veel emoties loskomen”
“Ik ben supertevreden en heel trots. Verder kan ik dit gevoel nog maar moeilijk onder woorden brengen. We hebben hier heel hard voor gewerkt. Stapje voor stapje kwamen we dichter en voilà. Nu is die medaille er. Op het podium gaan er veel emoties loskomen.”
Jonathan Sacoor – Goud Belgian Tornados: “We weten dat de concurrentie niet uit Europa zal komen”
“Fantastisch. Die 4x400m geeft mij altijd een boost om er nog eens alles uit te persen. Dat was nodig want het was al mijn vijfde wedstrijd en ik voelde zeker wat vermoeidheid tijdens de opwarming. Als je weet dat je met de andere mannen mag lopen en je goud kan pakken, dan krijg je er toch nog van alles uit waarvan je niet wist dat het erin zat.”
“Weten dat ik opnieuw iets kan bijdragen aan het team geeft veel zelfvertrouwen. We weten nu dat de concurrentie niet uit Europa zal komen op de Olympische Spelen, maar dit is al een stap in de juiste richting. Ik hoop dat we ook aan de andere landen hebben kunnen laten zien dat we enorm sterk zijn. Wij willen keigraag die medaille en gaan er keihard voor gaan.”
Alexander Doom – Goud Belgian Tornados: “De dubbel-dubbel is heel uniek”
“Superleuk dit. Ik realiseer nu de dubbel-dubbel als je het WK indoor meerekent en dat is heel heel uniek. Dit went zeker niet, want het is elke keer anders. Zoals nu zat de Italiaanse sfeer er duidelijk in. Het kunnen afmaken in de hol van de leeuw maakt het heel mooi.”
“Er zat iets meer druk op in de finale omdat ik direct op kop moest lopen. Ik jaag iets liever en voel mij goed in de rol van Pac-Man. Het is een beetje Kevin (Borlée; red.) zijn rol die ik nu opneem. Het hielp zeker dat ik naar het scherm kon kijken om te weten wat er achter mij gebeurde. Ik had nog wel altijd een eindschot klaarzitten voor moest er iets gebeuren. Mijn individuele medaille heb ik gevierd met een pizza. Nu mag er ook wel een cola bij.”
Isaac Kimeli – 14e 10.000m: “Richting Parijs is dit niet goed voor het vertrouwen”
“Ik ben teleurgesteld. Het begin van de wedstrijd verliep perfect. Ik schoof mooi op naar voor, tot in de laatste drie rondes. Toen kreeg ik het plots heel moeilijk. Ik had geen versnelling meer en kon niet meer vechten voor een top 10-notering. Op training voelde ik mij nochtans goed. Ik kon al mijn trainingen goed afwerken. En dan dit. Ik kom die laatste twee ronden te kort. Richting Parijs is dit niet goed voor het vertrouwen. Parijs is nog ver, maar als ik hier al niet meedoe met de Europeanen… Nu nog wat trainen, op stage vertrekken en dan zien we wel.”
Simon Verherstraeten – 4e Belgian Falcons: “Ik kon het podium ruiken”
“Ik krijg de stok als derde dus dan wil je ook als derde over die meet komen. Dat is er jammer genoeg niet van gekomen. We doen beter dan twee jaar geleden, maar mijn koers was verre van perfect, helaas. Italië was buiten categorie. De anderen liepen geen chrono’s die wij niet aankonden. Een vierde plaats is altijd mooi, maar je hoopt altijd op meer. Ik kon het podium ruiken.”
Ward Merckx – 4e Belgian Falcons: “Het is een verhaal van net niet”
“Het is teleurstelling dat nu overheerst. Hetgeen in de finale beter ging, was tijdens de reeksen minder en omgekeerd. Als we de perfecte wedstrijd lopen, dan doen we zeker mee voor de medailles. Het is helaas een verhaal van ‘net niet’. Tijdens de opwarming probeerden we enigszins de prestaties van de andere Belgen te volgen. Door hen zo goed te zien presteren, kwamen we echt wel in the mood. Zeker omdat we wisten dat we er dichtbij zouden zijn.”
Kobe Vleminckx – 4e Belgian Falcons: “Op ons best verslaan we de toplanden van Europa”
“Dit is een heel zure pil om te slikken. Een vierde plaats… als je dat zegt klinkt dat heel mooi, maar toch is het zuur. Als we op ons best waren, dan verslaan we de toplanden van Europa. Maar ik struikel in het begin een beetje, dus ik weet van mezelf dat ik al een tiende laat liggen. Elk foutje wordt zwaar afgestraft. Ik denk dat we een grote kans op een medaille hebben laten liggen. We gaan wel met opgeheven hoofd naar huis omdat we nu weten dat we de capaciteiten hebben.”
Belgian Rockets – 6e 4x100m: “Wilden vooral genieten”
“Het is jammer van baan twee, maar toch lopen we een halve seconde sneller dan twee jaar geleden. De wissels waren beter dan in de reeksen en dat geeft vertrouwen. We zijn ook alweer aan de finish geraakt, ook belangrijk. Er zijn veel landen die bezwijken onder de stress en niet aankomen. Wij wel. Onze wissels waren nog veilig, dus daar zit rek op qua tijd. Bij de anderen stond er meer op het spel terwijl wij vooral wilden genieten. Dat nam wel wat adrenaline weg. De top drie halen is voor ons nog een droom. Wie weet staan we daar over twee jaar anders in. Dit smaakt alleszins naar meer. Onze slogan is al klaar: Run fast, run hard, run smart, run slay.”
