Vooraf had iedereen wellicht getekend voor een vijfde plaats met de Mixed Relay op het WK in Boedapest. En toch overheerst unaniem de ontgoocheling bij het Belgisch viertal. Robin Vanderbemden, Imke Vervaet, Jonathan Borlée en Camille Laus blikken terug op hun prestatie.
In de aflossingen staat er nooit iets in steen gebeiteld. Alles is er altijd mogelijk. Hoewel België op papier niet meteen medaillekandidaat was, was het dan ook niet helemaal ondenkbaar dat zij voor de verrassing zouden zorgen. Robin Vanderbemden, Imke Vervaet, Jonathan Borlée en Camille Laus slaagden uiteindelijk toch niet in deze opzet. Ondanks een mooie vijfde plaats, een evenaring van hun prestatie in Tokio, is de nasmaak zuur. Daar zit vooral de chrono voor iets tussen, want mits een evenaring van hun snelle tijd uit de reeksen was de medaille binnen.
Volgens Borlée, die voor de finale in de ploeg kwam ten kostte van Florent Mabille valt er niemand iets te verwijten.
“Het was leuk om hier met de ploeg de finale te lopen. Zeker in zo’n uitzinnig stadion. Jammer dat we niet het verhoopte resultaat haalden, maar er valt niemand iets te verwijten. Iedereen gaf alles. Het is ook niet eenvoudig om twee keer op één dag alles te geven. We hoopten op meer.”
Camille Laus: “We kunnen met de beste landen ter wereld mee”
“Elke keer we naar een finale trekken, geloven we in een medaille. Het is spijtig dat het ons niet lukte. We weten dat we de tijd van de nummer drie in de benen hebben. Er valt niemand iets te verwijten. Iedereen heeft zich gesmeten. Het positieve is dat we met dit resultaat tonen dat we met de beste landen van de wereld de strijd kunnen aanbinden.”
“Een tweede 400m in één dag was zeker zwaar, maar dat is voor iedereen hetzelfde. Ik heb deze afstand dit seizoen weinig gelopen, waardoor het een goede test was richting volgend weekend met de Belgian Cheetahs.”
Robin Vanderbemden: “Vandaag zijn we teleurgesteld, morgen zullen we positief terugkijken”
“De laatste rechte lijn voelde heel lang aan. Het was zwaarder dan vanochtend, maar ik ben dan ook snel gestart. Als je mij vraagt of ik tevreden ben, zeg ik ja en nee. Het podium was niet onmogelijk. Dus vandaag zijn we teleurgesteld, maar morgen kijken we sowieso positief terug. We zijn tenslotte vijfde van de wereld.”
Imke Vervaet: “Doet pijn dat tijd uit de reeksen medaille had kunnen opleveren”
“Ik wist niet waar ik mij bevond in de race aangezien ik als tweede loopster nog in banen liep. Baan negen was geen gemakkelijke. Ik voelde ze allemaal onder mij doorkomen. Daarom die tussensprint, maar dat betaalde ik op het einde.”
“Op voorhand leek een medaille mij niet haalbaar, maar nu ik de tijden zie van de andere landen heerst er ontgoocheling. Het doet pijn dat onze tijd in de reeksen een medaille had kunnen opleveren. Op zich mogen we niet ontevreden zijn met een vijfde plaats.”
“Ik zag pas achteraf wat er met Nederland gebeurd was. Ik was nog helemaal KO, dus heb niet gevolgd wat ze voorin deden.”
