De Belgian Tornados blijven wervelen(d). Op het EK indoor in Istanboel voegden ze met een gouden medaille een zeventiende internationale plak toe aan hun immense collectie. Achteraf was het kwartet dan ook méér dan tevreden. “Dylan en Alexander hadden de lastigste taak, voor mij en Julien was het een makkelijke opdracht”, vertelde de breed glimlachende kapitein van de ploeg na afloop.
Voor de derde keer in acht jaar tijd knallen de Belgian Tornados naar de Europese indoortitel. Dylan Borlée had als startloper een belangrijk aandeel in het goud. Hij wist zich maar net staande te houden in het vele geduw. “Het was een lastige race, misschien wel de lastigste uit mijn carrière”, blies hij na afloop uit.
“Ik heb echt voor mijn plaats moeten knokken. Het was één en al chaos bij het naar binnen komen, want niemand hield in. Ik dacht even dat ik zou vallen en de wedstrijd voorbij was toen de Brit mij voor de tweede keer dreun verkocht. Gelukkig ben ik kalm gebleven, ook al moest ik serieus vertragen en was ik uit mijn ritme. In zo’n situaties komt mijn ervaring gelukkig boven. Het is jammer dat dat gebeurde. Maar goed, we zijn gewonnen. Dat is het belangrijkste. Ik ben ergens wel blij dat het indoorseizoen erop zit.”
Daarna was het de beurt aan Alexander Doom die ondanks een blessure en heel wat oplapwerk toch op de afspraak was.
“Het was hard werken om er in de finale bij te zijn. De medische staf heeft een grote verdienste in deze medaille. Zij hebben er alles aan gedaan om me wedstrijdklaar te krijgen. Mentaal was het ook een rollercoaster want ik had al gezegd tegen het team dat ze waarschijnlijk niet op mij moesten reken. Ik vond het belangrijk om open kaart te spelen Anders zet ik hen ook in het zak.”
Met de snelste tijd van alle tweede lopers, had Doom een grote bijdrage aan het Europees goud. “Over mijn koers zelf ben ik supertevreden. Ik heb nog nooit zoveel geduw geweten in een wedstrijd, maar het is goed uitgedraaid. We wisten op voorhand dat Dylan tegen de sterkere lopers moest uitkomen. Mijn taak was vooral volgen en op het einde zien wat er met mijn eindsprint nog mogelijk was. Ik ben blij dat ik Kevin in een gunstige positie kon lanceren.”
Kevin Borlée was eveneens de snelste van zijn aflossing. En toch kostte het hem weinig moeite. “Dylan en Alexander hadden de lastigste taak. Voor mij en Julien was het een makkelijke opdracht”, vertelde de meest ervaren man van de ploeg die zijn ervaring duidelijk heeft doorgegeven.
“Het is mooi hoe ze kalm gebleven zijn ondanks het tumult. Je ziet het verschil tussen ons en de andere landen. Wij blijven rustig terwijl zij nodeloos veel energie verspillen door ons voorbij te willen steken. Toen ik het stokje doorgaf aan Julien, dan wist ik dat het binnen was. Hij was de afgelopen dagen zo sterk. Weer een medaille erbij. We stonden er opnieuw.”
Julien Watrin mocht in zijn nieuwe rol als slotloper het goud binnenhalen. De atleet straalde na zijn zilveren 400m één en al vertrouwen uit.
“Ik ben heel tevreden dat ik het kampioenschap hier met twee medailles kan afsluiten. Dit is veel beter dan wat ik ooit had gedacht. Toen ik de stok kreeg, voelde ik al snel dat het zou lukken. Kevin had me dan ook in een comfortabele positie op pad gestuurd. Ondanks dat ik het niet gewoon ben om als slotloper in actie te komen, vond ik het eigenlijk een makkelijke opdracht. Dylan droeg als startloper de grootste verantwoordelijkheid. Zeker indoor is dat de meest stresserende positie.”
