EK München: Belgian Cheetahs eindigen ondanks BR op ondankbare vierde plaats

De Belgian Cheetahs hebben niet voor een stunt kunnen zorgen op het EK atletiek in München. In de finale van de 4×400 meter eindigden ze als vierde, nadat slotloopster Camille Laus als leidster aan haar wedstrijd begon. De Cheetahs liepen wel een BR.

Startloopster Cynthia Bolingo liep een uitstekende wedstrijd. Ze startte behouden, maar wisselde na een dijk van een laatste rechte lijn als eerste. Hanne Claes ging als tweede loopster de wei in. Ze kende geen superdag en viel terug naar plaats vier. Jonkie Helena Ponette was als derde aan zet. Ze liep een onwaarschijnlijke race en bracht België zowaar aan de leiding.

Slotloopster Camille Laus was helaas niet tegen de grote kanonnen opgewassen. Groot-Brittanië kwam al redelijk snel langszij. Bij het uitkomen van de laatste bocht ging ook Femke Bol met veel overtuiging over haar. Polen, die met Natalia Kaczmarek nog een klepper van formaat konden uitspelen, zat Laus eveneens op de hielen. Kaczmarek ging zoals verwacht nog over Laus. Onze slotloopster leek de Britse nog opnieuw bij te benen, maar slaagde uiteindelijk niet in deze opdracht. Net als vier jaar geleden in Berlijn blijft het bij een vierde plaats. De Cheethas lukten wel een nationaal record van 3’22″12, een verpulvering van de recordtijd van 3’23″96 die ze in Tokio klokten.

Het goud was voor Nederland in een hele snelle 3’20″87. Polen en Groot-Brittannië liepen naar het zilver (3’21″68) en brons (3’21″74).

“Ik ben ontgoocheld en gefrustreerd”, zei Bolingo na afloop. “En toch moeten we ook inzien dat dit een mooie prestatie is. We lopen vier seconden sneller dan vier jaar geleden in Berlijn. Het niveau hier is ongelofelijk. Zelf voelde ik wel wat vermoeidheid na mijn individuele wedstrijden, maar ik denk dat ik nog altijd een goede race neer heb gezet.”

Claes was minstens zo teleurgesteld als Bolingo. “Dit doet pijn”, zei ze. “We zijn niet voor een vierde plaats gekomen. We zijn allemaal tot het uiterste gegaan. Dan is het zuur om net naast de medailles te vallen. Zelf weet ik eigenlijk niet goed of ik een goede race gelopen heb. Ik voelde me alleszins wel goed, maar zou even de splits en de analyse van mijn coach willen afwachten.”

Ponette had niet alleen de buitenwereld verbaasd, maar ook zichzelf. “Ik zit met een dubbel gevoel”, vertelde ze. “Ik ben ontgoocheld met die vierde plaats, maar ook supertevreden over mijn eigen rondje. Na mijn wedstrijd van gisteren startte ik hier met veel vertrouwen, maar ik dacht niet dat ik zó sterk zou zijn. Het is duidelijk dat de Belgian Cheetahs mij een boost geven, die ook een positieve invloed heeft op mijn individuele resultaten.”

Laus zat verveeld met de gang van zaken. “Dat ik mij zo laat passeren door liefst drie concurrentes, is echt pijnlijk”, zei ze. “Ik wist dat het niet makkelijk zou zijn tegen zulke wereldtoppers, maar ik heb het er toch lastig mee. Ik zit liever in het spoor, zodat ik kan jagen, maar de race verliep nu eenmaal anders en dit is iets wat ik ook moet leren. Een BR is mooi, maar ik had veel liever op het podium gestaan zonder een nationaal record.”