De finale van de 400 meter horden bij de vrouwen moet het op het EK in München zonder Belgische atletes doen. Hanne Claes kwam nog enigszins in de buurt, Paulien Couckuyt en Nina Hespel maakten nooit aanspraak op de top acht.
De eerste twee van elke halve finale mochten samen met de twee snelste verliezers naar de finale. Nina Hespel moest meteen in de eerste halve finale aan de bak. De wedstrijd van gisteren leek nog in de benen te hangen. Ze kwam er niet aan te pas en eindigde als zevende in 59″15.
Paulien Couckuyt liep in de tweede halve finale. Ook zij kwam er eigenlijk niet aan te pas. Vooral haar laatste 200 meter viel tegen. Ze besloot haar reeks als zesde in 56″14 en kwam op die manier niet de buurt van de gehoopte finaleplaats.
Uiteindelijk bleek Claes over de negende tijd van alle deelneemsters te beschikken. Couckuyt was dertiende, Hespel 23e.
Couckuyt verbeet achteraf de tranen. “Op voorhand was ik mezelf niet. Ik vond de energie niet. Ook vooraf was het al moeilijk om mij op te peppen voor dit kampioenschap. Ik probeerde nog volop er mentaal bovenop te komen. Dat is redelijk gelukt, maar dat kostte me waarschijnlijk wat veel energie.”
Tot op horden zeven ging het uiteindelijk nog goed. “Ik voelde me lang goed. Op horden acht ging het weer mis. Geen idee wat ik eigenlijk fout deed. Op het einde ontbrak het mij echt aan strijdlust om nog echt te knokken. De ene dag is een goede, de andere een slechte en vandaag was het echt een kutdag. Ik ben blij dat ik het toch heb geprobeerd en volgende keer staan we er weer. Er komen nog mooie dingen aan”, zei Couckuyt.
Hanne Claes werd in de derde en laatste halve finale ingedeeld. Ze was met voorsprong de beste Belgische, maar dat was niet genoeg om door te stoten. Ze eindigde als vierde in haar reeks in 55″31.
“Het is wat het is”, zuchtte Claes alvorens ze ons meenam in haar wedstrijd. “Ik wist niet goed of Femke (Bol; red.) voluit zou gaan met al twee wedstrijden in de benen dus ik besloot mijn eigen ding te doen. Mijn start was snel, dat was een bewuste keuze. Op de zevende horden maakte ik een foutje en op het einde kon ik dan net niet mee met de anderen. Ik heb de vorm om mijn snelle start door te trekken. Het waren vooral technische fouten die mij vandaag nekten. Het is jammer, want hier zat echt meer in.”
Ondanks de ontgoocheling is Claes ook positief. “Het is gelukkig nog niet gedaan. Met de Belgian Cheetahs kunnen we zeker iets moois meezetten. Ik ben ook fier op de weg die ik dit jaar heb afgelegd. In het begin van het seizoen stond ik nergens en nu haal ik opnieuw mijn beste niveau.”
Hespel kon haar mindere prestatie wel plaatsen. “Ik moet nog werken op twee dagen na elkaar lopen”, beseft ze. “Vorig jaar op het EK voor beloften ging dat ook niet goed. Dat ik 59 seconden loop, valt moeilijk te verklaren en daar kan ik ook niet blij mee zijn. Op het einde heb ik het wat opgegeven. Ik voelde in de opwarming al dat ik nog wat vermoeid was. Jammer, maar ik ben wel trots dat ik hier in de halve finales stond. Mijn volgende grote doel wordt het EK voor beloften volgend jaar.”
