Dylan Borlée en Cynthia Bolingo vielen op het EK in München naast het podium van de 400 meter, maar presteerden desalniettemin goed met respectievelijk een vijfde en zevende plaats. Na afloop konden ze dan ook allebei trots zijn op hun resultaat.
“Aan de finish was er wel heel even een momentje waarop ik baalde dat ik er in de laatste rechte lijn niet in geslaagd was nog dichter bij de top drie te komen”, zei Dylan Borlée na afloop. “Ik zit met het gevoel dat ik nog een heel klein beetje sneller had gekund, maar het komt nu eenmaal aan op details.”
Al snel beseft Borlée dat hij het prima deed. “Ik moet tevreden zijn”, wist hij. Vijfde van Europa met de tweede tijd uit mijn carrière, slecht is dat niet. De verleiding bestaat om nu meteen mijn doelen te verleggen, maar daar heb ik nu even geen zin. Ik moet stilstaan bij wat ik bereikt heb en dat appreciëren. Ik wil bravo zeggen tegen mezelf en fier zijn. Na de Spelen had ik enorm veel twijfels en had ik zelfs geen zin meer in topsport, terwijl ik me vandaag weer heel sterk en gelukkig voelde.”
Dylan Borlée treedt steeds meer uit de schaduw van zijn broers. “Met hen als voorbeelden heb ik enorm veel geluk en ik leer er elke dag van, maar ergens was het ook moeilijk om mijn eigen weg te vinden en niet blind in hun spoor te volgen. Dit jaar heb ik mezelf echt gevonden. Ook in Eugene al, waar ik in de halve finales tegen mezelf zei: je doet mee met de wereldtop, geloof nu maar in jezelf”, besloot hij.
Ook Cynthia Bolingo was trots. “Ik ben heel tevreden”, vertelde ze. “Twee dagen na elkaar onder de 51 seconden duiken, daar mag ik superblij mee zijn. Het niveau op de 400 meter ligt enorm hoog dit jaar. Het is gek dat ik met deze tijd bijna laatste ben, maar ik mag ook gewoon trots zijn dat ik erbij was in deze sterke finale.”
Dat ze relatief ver van het podium strandde, vond Bolingo niet erg. “Met mijn nationale record had ik op het podium gestaan, maar het ene jaar is het andere niet”, beseft ook zij. “Gezien mijn parcours van dit jaar is het ongelofelijk dat ik überhaupt in de finale sta en onder de 51 seconden loop. Het geeft ook goesting om met de Belgian Cheetahs nog beter te doen dan de vierde plaats van in Berlijn. Maar eerst heb ik toch even rust nodig. Of ik in de 4×400 meter één of twee keer in actie kom, weet ik nog niet. Dat moet je aan de coach vragen.”
De afgelopen weken heeft Bolingo niet alleen de buitenwereld verbaasd, maar ook zichzelf. “Twee maanden geleden had ik dit nooit geloofd. Toen liep ik nog maar net. Dit is zo goed als een mirakel. Carole heeft er wél altijd in geloofd”, besloot ze.
