30 honderdsten, dat was het verschil tussen de chrono van Faith Kiypegon en het WR op de 1500m op de Diamond League in Monaco. De Keniaanse wereldkampioene liep naar 3’50″37. Een fractie trager dan de recordtijd van Genzebe Dibaba. Shelly-Ann Fraser-Pryce stormde op de 100m dan weer naar de snelste chrono van het jaar met 10″62.
De 1500m voor vrouwen op de Diamond League in Monaco stond in het teken van een aanval op het wereldrecord van Genzebe Dibaba. Die laatste was in 2015 goed voor 3’50″07. De recordaanval stond in het teken van meervoudig wereldkampioene Faith Kipyegon. In het spoor van twee hazen snelde de Keniaanse weg van alles en iedereen. Na een haast perfecte doorkomst aan 800m kon ze nog 100m op steun van haar luxehaas rekenen. Vervolgens moest de Keniaanse zelf aan de bak.
Kipyegon hield gelijke tred met de groene lichtjes van de ‘Wavelight’-technologie, maar in de slotronde moest de gouden medaillewinnares van het meest recente WK een fractie vertragen. Het leverde haar de tweede chrono aller tijden op met 3’50″37, amper 30 honderdsten boven het WR. Ze scherpte op die manier wel haar eigen Keniaans record aan.
Shelly-Ann Fraser-Pryce ging in Monaco op zoek naar haar zesde duik onder 10″70 van het jaar. De Jamaicaanse voegde het woord bij de daad door naar een meetingrecord van 10″62 te stomen. De wereldkampioene klokte zo haar snelste chrono van het seizoen. Geen enkele vrouw dook ooit al vijf keer onder 10″70 in hetzelfde seizoen, laat staan zes keer. Ook haar concurrentes stelden niet teleur. Shericka Jackson knalde naar een PR van 10″71, Marie-Josée Ta Tou was op haar beurt goed voor een Afrikaans record van 10″72. De volledige top zeven dook onder 11 seconden.
De wereldtitel van Jake Wightman was met voorsprong één van de mooiste momenten op het afgelopen WK. De Schot opteerde in de dwergstaat voor een ongewone 1000m in sterk gezelschap. Haas van dienst Erik Sowinski bracht de atleten na 400m door in 51 seconden én dat was sneller dan voorzien. Wightman profiteerde uitstekend van het beukwerk van de Canadees Marco Arop. In de slotfase was het de Brit die uithaalde en met een meetingrecord van 2’13″88 de zege veiligstelde. Arop kon zich nog troosten met een nationaal record en bijhorende tweede plaats in 2’14″35. De 800m voor vrouwen werd dan weer een kolfje naar de hand van de Jamaicaanse Natoya Goule. Goule viel vorige week nog net naast het podium op de Commonwealth Games, maar haar waar was zoet met een zege in een sterke 1’56″98.
Grant Holloway liet zich maandag op Hongaarse bodem nog in de luren leggen op de hoge horden. De Amerikaanse wereldkampioen had dus iets recht te zetten. Dat deed de wereldrecordhouder in zaal ook. Met een seizoenbeste van 12″99 bleef hij zijn landgenoot Trey Cunningham en olympisch kampioen Hansle Parchment voor. Maykel Masso viel op het WK net naast het podium in het verspringen. De Cubaan haalde revanche in Monaco met een sprong van 8m35 om Miltiadis Tentoglou en Marquis Dendy voor te blijven. Dat duo sprong naar 8m31. Shaunae Miller-Uibo opteerde voor de baanronde. De wereldkampioene verbeterde haar eigen meetingrecord niet, aangezien ze boven 49 seconde bleef met 49″28.
Thierry Ndikumwenayo uit Burundi was de verrassende winnaar in de 3.000m voor mannen. Tot zowat 2.000m lagen de koplopers met als voornaamste naam Berihu Aregawi op wereldrecordschema. Daarna zakte het tempo weg, maar traag ging het allerminst. Het was de Burundees die in de slotronde een fractie sneller was dan topfavoriet Aregawi in 7’25″93, een Diamond League-record én beste wereldjaarprestatie. Grant Fisher snelde als derde naar 7’28″48 en dook zo onder het Amerikaans record van ene Bernard Lagat.
Noah Lyles sprak duidelijke taal na zijn wereldtitel op eigen bodem: “geef me een maand en ik val het WR aan”. Die aanval kwam er, maar Lyles moest in Monaco vrede nemen met een verbetering van zijn eigen meetingrecord. Met 19″46 was hij ruim beter dan tienersensatie Erriyon Knighton en hun landgenoot Michael Norman, een Amerikaanse clean sweep dus.
