Karsten Warholm verbaasde dinsdagochtend de wereld met een adembenemend wereldrecord van 45”94 op de 400 meter horden. En het was niet alleen de buitenwereld die hij verbaasde, maar ook zichzelf. We kregen na afloop een zielsgelukkige atleet te spreken. “Dit is met voorsprong de mooiste dag van mijn leven.”
De volle twee uur staat Karsten Warholm het al uit te leggen als hij ons te woord staat. En toch blijft hij zijn tijd nemen voor elke journalist. Klasse, ook naast de piste.
Achtte je die sub 46 denkbaar?
“Mijn coach is de enige die er wel af en toe over sprak. Zelf zag ik dat eventueel wel eens gebeuren, maar zeker nog niet dit jaar. Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat een perfecte race niet bestaat en dat ik daar ook niet op moet hopen, maar dit kwam toch aardig in de buurt.”
Wat dacht je toen je de chrono zag?
“Dit is sick. Het is met voorsprong de mooiste dag van mijn leven.”
Kwam je naar Tokio voor het wereldrecord?
“Bij mijn eerste race van het jaar in Oslo heb ik het wereldrecord al gelopen. De Olympische Spelen hebben altijd in mijn hoofd gezeten als de plaats waar ik op de top van mijn kunnen wil zijn, dus ergens dacht ik er wel aan, maar niet dat ik zo hard zou gaan. We hebben de 400 meter horden echt naar een ander niveau getild.”
Het vorige wereldrecord van Kevin Young hield 29 jaar stand. Zal jouw record ook zo lang op de tabellen staan?
“Dat weet ik zo nog niet. Een record doet anderen alleen maar geloven dat er meer mogelijkheden zijn dan je denkt. Iedereen ziet nu dat het mogelijk is om onder de 46 seconden te lopen, dus misschien is er binnenkort nog wel iemand die het flikt.”
Heb je vandaag ooit aan verliezen gedacht?
“Ik ben er altijd vanuit gegaan dat er een grote kans was dat iemand anders dan ikzelf goud zou winnen, vooral Rai Benjamin. Dat hij 46”17 loopt en pas tweede wordt, is gestoord. Ik zit met hem in. Eigenlijk verdient hij ook een gouden medaille. In zekere zin heb ik wel gelopen als iemand met schrik, en dan doel ik op mijn supersnelle start, maar dat leek mij het beste plan en mijn tactiek heeft het gehaald. Ik wilde de concurrentie onder druk zetten en dat is gelukt.”
Als we je vooraf hadden gezegd dat Benjamin 46”17 zou lopen. Hoe zou je dan reageren?
“Dan was ik op het eerste vliegtuig terug naar huis gestapt.”
Dat je zo hard startte, had dat er ook mee te maken dat je tussen Benjamin en Dos Santos in stond?
“Ja, maar vermoedelijk had ik anders wel dezelfde tactiek gebruikt. Het verraste me dat ik Dos Santos en Samba zo snel te pakken had. Toen wist ik dat het heel hard was. Ik deed de tegenstanders een gevoel aan dat ze liever niet hadden willen voelen, maar dat geldt ook voor mij, want het doet geweldig pijn. Bij de laatste horde schakelde ik over van dertien naar vijftien passen, maar ik bleef nog altijd lopen voor mijn leven. Het is op dat punt geen kwestie meer van versnellen, maar van zo weinig mogelijk vertragen.”
Benjamin ging in de fout op de laatste horde. Anders haalde hij je misschien nog in.
“Met alle respect voor hem, maar dan had hij die fout maar niet moeten maken op de Olympische Spelen.”
Je liep in baan zes, terwijl je meestal baan zeven of acht verkiest. In het vervolg toch maar voor zes gaan?
“Het is in de eerste plaats om het blessurerisico zo laag mogelijk te houden dat ik graag vanbuiten loop. En ook wel omdat ik in de buitenbaan helemaal mijn eigen ding kan doen zonder naar anderen te kijken.”
Er is sprake van dat dit de snelste piste ooit is. Kan je eens uitleggen hoe ze aanvoelt? Is het als lopen op lucht?
“Ik heb nog nooit op lucht gelopen, maar ik denk niet dat lucht zo veert als deze piste (lacht). Nu moet ik wel zeggen: Rai Benjamin, die liep op lucht. Ik ben echt absoluut geen fan van zijn schoenen. Terug naar de piste: die is inderdaad supersnel, maar je moet nu niet alles aan de piste toeschrijven. Het waren toch vooral de jongens die deze race zo hard hebben gemaakt.”
Zijn jouw Puma-spikes niet even snel als de Nike-schoen die Benjamin draagt?
“Mijn schoen is heel goed en we hebben samengewerkt met Mercedes om ze te ontwikkelen. Er zit een carbonplaat in, maar ik zie niet in waarom je daar nog een hele laag onder zou willen leggen. Het enige wat je daarmee bereikt, is de geloofwaardigheid van deze sport wegnemen. Als je ondersteuning wilt, leg dan een matras in je schoen, maar geen trampoline.”
Noot van de redactie: bij atleten valt te horen dat de Puma-spike even snel is als die van Nike. Nummer drie Dos Santos liep bovendien op een klassieke spike, die zeker trager is dan die van Warholm.
Is dit record ook het succes van het Noorse sportsysteem, waarin alles draait om bewegen op een speelse manier zonder prestatiedruk?
“Het Noorse systeem kan ik anderen alleen maar aanbevelen. Ik heb nooit druk gevoeld en ben in de eerste plaats een liefhebber van atletiek. Daarom heb ik ook lang aan meerkamp gedaan. Mijn ouders hebben mij ook nooit druk opgelegd. Er is gewoon een innerlijke drive, een vlam ontstaan, om te presteren. Dat was nooit om iemand anders te plezieren.”
Slotvraag: was dit de mooiste wedstrijd uit de atletiekgeschiedenis?
“Dat is niet aan mij om te beoordelen, maar ik denk wel dat ze in aanmerking komt. Ik hoop wel dat jullie het als de allergrootste wedstrijd aller tijden inschatten. Dat zou een eer voor mij zijn.”
