Isaac Kimeli was zwaar teleurgesteld over zijn uitschakeling in de reeksen van de 5.000 meter in Tokio. Hij had spijt van zijn deelname aan de 10.000 meter vorige vrijdag, waardoor hij vandaag frisheid miste. Robin Hendrix kon iets beter leven met zijn olympische prestatie.
“Een zware ontgoocheling”, begon Kimeli zijn verhaal. “Ik heb te veel moeite gedaan om voorin te zitten en zat vaak aan de buitenkant, waardoor ik veel energie verloren heb. In de laatste drie ronden kreeg ik het moeilijk. Tactisch was het simpelweg niet goed. Ik was te enthousiast bij het naar voren schuiven. In het slot probeerde ik nog wel om mezelf te pushen, maar er zat niks meer in.”
Omdat hij in de snelste reeks zat, was de kans om door te stoten relatief groot voor Kimeli. “We kwamen de callroom in en ik wist dat top acht en waarschijnlijk top tien zou volstaan omdat de eerste reeks traag was. Ik had altijd in die finale moeten staan en heb het zelf verkloot. Een ongelofelijke gemiste kans.”
Vrijdag liep de Hallenaar ook al de 10.000 meter. De combinatie werd hem iets te veel. “Op het einde voelde ik die zeker nog in de benen. Achteraf moet ik vaststellen dat het een fout was om die te lopen. Het was geen goeie keuze. Met frisse benen plaats ik mij hier altijd. Ik had alles op de 5.000 meter moeten zetten, want de weg naar de finale lag open. Ik had daar altijd in moeten staan, geen discussie. Sorry, maar ik kom nog terug”, besloot Kimeli.
Robin Hendrix was iets meer te spreken over zijn eigen prestatie, al maakte ook hij geen aanspraak op de finale. “Al bij al heb ik een slimme wedstrijd gelopen”, klonk het. “Toen het graag ging, ben ik iets meer naar buiten geschoven, om niet ingesloten te geraken. Ik ben altijd blijven nadenken en dat is mooi op dit niveau, maar tegenover de kopgroep moet ik ook vaststellen dat ik nog zwaar tekortkom. Ik geloof wel dat ik daar ooit ga geraken, maar dat is niet op een half jaartje gebeurd.”
De gevoelstemperatuur liep dinsdag opnieuw op richting 40 graden. Niet het weertje waarin je graag een 5.000 meter loopt. “De warmte speelde inderdaad een rol”, aldus Hendrix. “Iedereen had het zwaar, maar ik was wel goed voorbereid met een koelvest en spray. In het begin voelde ik me goed en had ik weinig last van de hitte, maar naar het einde toe begon ik het heel zwaar te krijgen. Niet alleen door de warmte, maar vooral omdat het tempo voor mij gewoon te hoog lag.”
De trainingsmakker van Kimeli kon leven met zijn prestatie, maar dacht wel aan meer dan zijn zestiende plaats in zijn serie. “Op voorhand had ik toch gehoopt om wat hoger uit te komen en ik ging zelfs voor top vijf in mijn reeks, maar dan moest ik een superdag hebben. Het is een goeie leerschool geweest. Ik ben iemand die snel switcht naar doseren. Soms is dat een goeie eigenschap, soms een slechte. Misschien moet ik soms wat langer durven meegaan, maar dat is iets voor de komende jaren. Die zien er bij mij mooi uit, denk ik”, besloot Hendrix.
