De tweede dag van het altetiektoernooi op de Olympische Spelen in Tokio heeft allerminst teleurgesteld. In een zinderende 100m-finale bij de vrouwen kleurde het podium volledig Jamaicaans. Elaine Thompson-Herah verschalkte topfavoriete Shelly-Ann Fraser-Pryce in een waanzinnige chrono van 10″61, goed voor de tweede prestatie aller tijden en een olympisch record. Fraser-Pryce moest vrede nemen met het zilver, Shericka Jackson werd derde. In de finale van het discuswerpen bouwden Daniel Stahl en Simon Petterson een Zweeds feestje. Wereldkampioen Stahl mag zich na vandaag ook de olympische kampioen noemen met een worp van 68m90.
De tweede atletiekdag op de Olympische Spelen in Tokio werd er eentje om in te kaderen. Alle ogen waren, na de razendsnelle reeksen van gisteren, gericht op de halve finales en finale op de 100m bij de vrouwen. Opvallend: Dina Asher-Smith kon zich niet plaatsen voor die finale én gaf meteen ook forfait voor de 200m. De wereldkampioene op de halve baanronde heeft nog te veel last van een hamstringblessure. Over naar de orde van de dag, want in de finale was het Jamaica tegen de rest. Op papier was Shelly-Ann Fraser-Pryce gezien haar 10″63 eerder dit jaar de te kloppen vrouw, al maakte de uittredende olympische kampioene Elaine Thompson-Herah indruk tijdens de reeksen en halve finale. Shericka Jackson was in principe de derde Jamaicaanse. Een zogeheten clean sweep behoorde tot de mogelijkheden, maar ene Marie Josée Ta Lou hoopte daar een stokje voor te steken.
Al van bij de start werd echter duidelijk dat de Ivoriaanse niet zou meestrijden voor het goud. Fraser-Pryce leek op weg naar haar derde gouden plak op de 100m, tot Thompson-Herah een beroep deed op haar turbo. De uittredende olympische kampioene volgde zichzelf op in een astronomische 10″61, goed voor de tweede chrono aller tijden én een olympisch record. Bovendien blies er tijdens de finale een tegenwind van -0,6m/s. De razendsnelle piste en superspikes deden dus duidelijk hun werk, want met een meewind kon het WR (10″49) bedreigd worden. Fraser-Pryce moest vrede nemen met het zilver in 10″74, gevolgd door haar landgenote Shericka Jackson in 10″76. Ta Lou, die in de reeksen en halve finales telkens onder 10″80 bleef, verliet geëmotioneerd de piste na een tweede opeenvolgende vierde plaats. Zwitserland legde beslag op de plaatsen vijf en zes met Ajla Del Ponte en Mujinga Kambundji die respectievelijk 10″97 en 10″98 noteerden. Del Ponte was in de reeksen van gisteren goed voor een Zwitsers record van 10″91. Opvallend: de enige Amerikaanse atlete in de finale, Teahna Daniels, kon slechts beslag leggen op de zevende plaats in een tijd boven 11 seconden.
Stahl heerst nu ook op de Spelen
In het discuswerpen was er eigenlijk slechts één man die het na de afgelopen jaren verdiende om olympisch kampioen te worden. Daniel Stahl had welgeteld twee pogingen nodig om zich te verzekeren van het goud. Na een mindere eerste worp van net geen 64 meter wierp de Zweedse kolos zijn projectiel maar lieft 68m90 ver. Drie pogingen later was Stahl door het dolle heen na de worp van zijn landgenoot Simon Petterson. Die laatste wierp namelijk 67m39 en greep zo het zilver. De Zwitser Lukas Weisshaidinger was goed voor brons met 67m07, gevolgd door de Australiër Denny en de Sloveen Ceh, die leergeld betaalde op zijn eerste Spelen. Ceh was naast Stahl de enige man die dit jaar al voorbij 70m meter wist te werpen, al is de atleet nog altijd maar 22 jaar.
De zesde poging van Stahl werd vooral eentje voor de fans vanop het thuisfront. “I am the Swedish Viking”, riep de kersverse olympische kampioen namelijk uit. Vervolgens zou hij die kreet nog ettelijke keren herhalen in het gezelschap van Petterson. Ook het klassieke sprintje van de discuswerper kon niet ontbreken. Zoek overigens in de uitslag niet naar schaduwfavoriet Fedrick Dacres, want de Jamaicaan kon zich niet plaatsen voor de finale.
Drie Britse dames naar 800m-finale, razendsnelle reeksen bij de mannen
De reeksen van de 800m bij de mannen leverden naast een ticket naar de halve finales voor onze landgenoot Eliott Crestan ook enkele toptijden op. Zo zette de Keniaan Ferguson Rotich met 1’43″75 de snelste tijd ooit neer in de reeksen van de Spelen. In diezelfde race zette Australiër Peter Bol het Oceanisch record op zijn naam met 1’44″13. Bij de vrouwen stonden de halve finales al gepland. Daarin imponeerde het Amerikaanse fenomeen Athing Mu door vanop de kop naar de zege te snellen in 1’58″07. In de finale krijgt Mu onder meer het gezelschap van haar landgenote Raevyn Rogers, maar ook van een Brits trio met juniore Keely Hodgkinson, Alex Bell en Jemma Reekie. De enige die op basis van de halve finales in de buurt van Mu kan komen in de finale lijkt de Jamaicaanse Natoya Goule, die de eerste halve finale op haar naam schreef met een chrono van 1’59″57.
In de kwalificaties van het verspringen pakte Juan Miguel Echevarria uit met een monstersprong van 8m50. De Cubaan had exact één poging nodig voor de tweede prestatie in 2021. Opvallend: wereldkampioen Tajay Gayle blesseerde zich stevig aan de knie, maar kon zich in zijn derde poging ondanks die gehavende knie toch plaatsen met 8m14. Of de Jamaicaan kan deelnemen aan de finale is maar zozeer de vraag.
