Hanne Claes liep zaterdagochtend een seizoensbeste in de reeksen van de 400 meter horden in Tokio, maar kwam als achtste in haar reeks niet in de buurt van de halve finales. Achteraf voelde ze een mix van ontgoocheling en trots omdat ze de Spelen toch gehaald heeft. Ze stelt het vervolg van haar topsportcarrière wel in vraag.
“Er zat meer in”, begon Hanne Claes haar analyse. “Ik heb mijn ritme niet gevonden, en conditioneel was ik wel goed. Aan de andere kant ben ik trots dat ik ondanks de blessures mijn olympische wedstrijd heb kunnen lopen. Velen hadden in mijn plaats al lang opgegeven.”
Claes is eigenlijk niet fit, maar wilde toch van start gaan. “Ik zit met een stressfractuur aan mijn kuitbeen en heb met enorm veel pijnstillende medicatie gelopen. Nu voel ik niks, maar als de pijnstillers uitgewerkt zijn, zal dat wel komen.”
De poulain van Jacques Borlée kon zich niet voorbereiden zoals ze wilde. “Ik heb welgeteld één hordetraining afgewerkt de laatste tijd, vorige week. Ideaal is dat niet”, klonk het met een understatement. “Het feit dat ik dan nog een seizoensbeste loop, is goed. In een andere reeks was ik er met deze tijd wel bij geweest. Ik ben toch fier dat ik België heb kunnen vertegenwoordigen op de Olympische Spelen.”
Claes hoopt dat haar Spelen nog niet afgelopen zijn. “Hopelijk kan ik bij de Cheetahs nog eens tonen dat ik conditioneel goed ben, maar ik weet nog niet of ik zal lopen. De coach zal de beste ploeg opstellen. Of ik daar bij ben, zullen we zien.”
Hoe moet het nu verder met de carrière van de hordeloopster? “Ik sukkel al twee jaar van de ene blessure naar de andere, dus ik zal toch eens een grondige analyse moeten maken. Of ik nog doorga? Goeie vraag. Het is mentaal een zwaar jaar geweest. Ik ga eerst een lange pauze nemen, en daarna een beslissing maken”, besluit Claes.
