De gemoederen liepen hoog op na de 1500m-finale van gisteren, waarin Jakob Ingebrigtsen in eerste instantie het goud pakte én vervolgens een diskwalificatie achter zijn naam kreeg. De winst ging daardoor naar de Pool Marcin Lewandowski, wat mogelijk wenkbrauwen deed fronsen, maar toch was die beslissing méér dan terecht, als de logica van de eerdere races werd gerespecteerd. Een grote naam en mogelijk bijhorende macht over organisaties kan blijkbaar strenge in heel soepele regels ombuigen. Het levert een pijnlijk vraagstuk rond transparantie en consequente beslissingen op. 

Een internationaal indoorkampioenschap staat naast het klassieke getrek en geduw op de loopnummers ook garant voor een reeks diskwalificaties op basis van het plaatsen van voeten aan de binnenkant van een baan, of nog erger: de binnenkant van de piste. Dat laatste overkwam geen kleine garnaal, maar een heuse superster gisteren tijdens de 1500m-finale. De naam: Jakob Ingebrigtsen én het leverde hem welgeteld een goede twee uur diskwalificatie op. Iets voor middernacht deelde European Athletics mee dat na een klacht van Noorse federatie het goud alsnog naar Ingebrigtsen ging en niet naar thuisloper Marcin Lewandowski. Die laatste zei meteen na de ‘DQ’ van de eerdere winnaar dat ‘Ingebrigtsen sowieso de betere was en dat tegen hem verliezen geen schande was, omdat zijn concurrent eerder dit jaar al het WR benaderde’.

Er zijn twee manieren om op de controversiële beslissing van European Athletics te reageren. Enerzijds moet je als pure atletiekfan redeneren dat de sterkste gewoon recht heeft op de zege, zeker na een actie waarbij dat ene luttele voetje langs de binnenkant van de piste op géén enkel moment voordeel oplevert. Anderzijds is er het feit dat tijdens de afgelopen twee kampioenschapsdagen meerdere atleten een volgende ronde of medaillekans door de neus geboord zagen door een gelijkaardig ‘vergrijp’. Denk maar aan Jip Vastenburg en Marusa Mismas in de reeksen van de 3.000m, of de Fransman Thomas Jordier op de 400m. Voor de ‘kleinere’ garnalen is het zuur om te zien dat de regels dan toch soepeler worden indien een grote naam met zijn entourage komt opzetten. De pure regel die toegepast wordt met betrekking tot het slippertje van Ingebrigtsen had namelijk heel simpel geresulteerd in een diskwalificatie.

Op zo’n moment mist onze sport nog de nodige transparantie. Er mag dan wel een beeld volgen met de fout die de atleet in kwestie maakt, begeleid van een cijfercode die voor ingewijden voldoende zegt, maar hoe moet een doordeweekse kijker ooit weten wat kan én niet kan. Zeker aangezien – om het nu even over die bewuste 1500m-finale te hebben – de broers Ingebrigtsen tot vervelens toe tegen de lamp lopen als het over diskwalificaties gaat. Het is een kunst om weinig meters af te leggen in een wedstrijd, maar een topsprinter die in de Tour de France in een te klein gat duikt, moet op weinig sympathie rekenen bij collega’s. Dat probeerde Jakob Ingebrigtsen met weinig succes, aangezien het hem vooral hinderde in zijn jacht op een eerste gouden plak op de 1500m in zaal.

Hoe los je die problematiek nu in hemelsnaam op? Je kan over de volledige lijn versoepelen en zeggen dat één voetje buiten de piste gerechtvaardigd is, indien de atleet er geen voordeel uithaalt. Dat zet de deur echter wagenwijd open om van discussies rond diskwalificaties een vaste rubriek te maken. Een andere, meer gewenste, optie is om een andere soort jury in te voeren, waarbij kijkers en toeschouwers zicht krijgen op wat er zich binnenskamers afspeelt. Misschien moet er effectief een soort atletiek-VAR in het leven geroepen worden naar analogie met het voetbal. Het kan namelijk niet de bedoeling zijn dat federaties slag om slinger een beslissing kunnen aanvechten, al is een beslissing van een VAR telkens weer voer voor discussie, dat blijkt ook op nationale voetbalvelden. Ik hoop vooral dat de kleine en grote namen evenwaardig behandeld worden in de toekomst, dat helpt de sport namelijk wél vooruit, in tegenstelling tot drama rond een winnaar die dan toch geen winnaar blijkt en vervolgens wel weer naar het podium mag. Laten we dan ook hopen dat Ingebrigtsen ondanks het behoud van het goud toch zijn lesje geleerd heeft en in de reeksen van de 3.000m geen kegels of binnenpiste opzoekt.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR