Het BK veldlopen van gisteren organiseren in volle coronatijden kostte organisator Jos Van Roy en zijn team bloed, zweet en tranen. Al die inspanningen bleken achteraf meer dan terecht toen Van Roy het Park in volle glorie aanschouwde na vier prachtraces. “Je zou er zomaar emotioneel van worden”, klonk het zelfs. Mieke Gorissen en John Heymans bevestigden eerdere krachttoeren, Ruben Querinjean werd de ontdekking van het BK én Lotte Scheldeman lijkt dan weer back in business. Het BK veldlopen anno 2021, tevens de Brussels CrossCup, in een drieluik gegoten.
Op het middaguur was het gisteren gezellig vertoeven achter een mondmasker aan de hoofdingang van het Koning Boudewijnstadion, dat dienst deed als testcentrum voor het BK veldlopen. Het positieve nieuws van de dag na een reeks neusboringen: alle lichten op groen bij gebrek aan positieve tests bij de atleten, coaches, pers en medewerkers. Vervolgens was het doorreizen naar het hermetisch afgesloten Park van Laken waar een glunderende organisator Jos Van Roy met een hemelsbrede glimlach, ook al was dat niet meteen zichtbaar achter een mondmasker, het decor voor de eerste veldloop van het seizoen aanschouwde. Het ploeteren dat Van Roy deed om het BK op de kalender te krijgen, stond in schril contrast met de ondergrond die de atleten voorgeschoteld kregen. De achtertuin van de koninklijke familie lag er namelijk bijzonder beloopbaar bij. Voor sommigen was er zelfs sprake van een acuut tekort aan modder, anderen hadden het over een heilig moment om opnieuw lange pinnen op spikes te vijzen.
De bevestiging
Op de lange crossen bij de mannen en vrouwen maakten twee sterke, niet geheel onverwachte, namen het zegegebaar. John Heymans bewees dat zijn EK-limiet op het BK indoor geen toevalstreffer was door in de slotfase weg te snellen van Dieter Kersten. Heymans is al bijna een cultfiguur dankzij de ontwapenende manier waarmee hij zijn races afwerkt en vervolgens de pers te woord staat. Een blote bast en quotes over voluit gaan op training zonder cijfertjes horen dan ook thuis na een felbevochten zege. Mieke Gorissen bevestigde op haar beurt haar stevig BK tien kilometer op de weg van oktober door na anderhalve ronde iedereen naar huis te lopen. Op haar 38ste geraakt de Limburgse stilaan onder stoom en dat mochten haar rechtstreekse concurrentes gisteren aan den lijven ondervinden. De leerkrachte wil maar wat graag een snelle marathon lopen in 2021, maar leek vooral nog niet goed te geloven dat ze opnieuw een Belgische titel beet had. Het BK veldlopen was dus hét moment bij uitstek om eerdere knalprestaties te bevestigen.
De verrassing
Maar wat dan gezegd van de verrassing van de dag? Op de korte cross keek iedereen namelijk naar de grote namen voorin met Simon Debognies, Thomas Vanoppen, Valere Hustin en Jeroen D’hoedt. Niemand had echter rekening gehouden – ook ik niet – met een ontketende Ruben Querinjean, een steltenloper van 19 jaar met de Belgisch-Luxemburgse nationaliteit. Querinjean, vorig jaar nog derde bij de junioren, zette zijn groeispurt van het afgelopen jaar om in een geniale slotronde waarop Vanoppen en Debognies geen antwoord klaar hadden. De belofte van WACO wil zich komende zomer tonen op de 3.000m steeple, een naam om te onthouden dus.
De herontdekking
Ook de korte cross bij de vrouwen leverde een mooi schouwspel op. Lotte Scheldeman, in een relatief ver verleden nog goed voor een finaleplaats op de ‘Youth Olympic Games’, leek zichzelf te verbazen tijdens de race toen niemand volgde na een impuls van de atlete van ADD. De tweede titel en derde podiumplaats van de dag voor de Limburgse club was op die manier verzekerd. Scheldeman lijkt na een aantal moeilijke jaren opnieuw de juiste balans gevonden te hebben én kan komende zomer op zoek naar haar PR’s op de 800m en 1500m. Op het BK was er dus naast bevestigingen en verrassingen ook sprake van een heuse herontdekking én net dat maakte van gisteren zo’n mooie dag, wetende dat veel atletiekfans in Europa met de nodige jaloezie ons BK veldlopen volgden. Van Ierland tot Zwitserland, stuk voor stuk wilden ze weten hoe die zonovergoten namiddag in het Park van Laken was verlopen. Ik liet hen vooral verstaan dat die vier broodnodige wedstrijden aanvoelden als een heuse verademing in verstikkende tijden.
