Belgische veldloopkampioen Soufiane Bouchikhi hakt zaterdagvoormiddag de knoop door of hij al dan niet één dag later aan de start van het BK tien kilometer op de weg verschijnt. Bouchikhi wil namelijk volop meestrijden voor winst in Lokeren, maar is ook bezig aan zijn voorbereiding op de marathon van Valencia op 6 december. De 30-jarige atleet voelt zich sterker dan ooit en hoopt zich te bewijzen op de marathon, al blijft hij nuchter en bescheiden. De marathon als discipline verdient namelijk bijzonder veel respect volgens Bouchikhi.
De uurloop op de AG Memorial Van Damme werd geen groot succes voor Soufiane Bouchikhi. De atleet van RFCL probeerde het verschroeiende tempo van Mo Farah en Bashir Abdi te volgen, maar botste vervolgens op een spreekwoordelijke muur. Hij verliet de wedstrijd, maar bleef niet bij de pakken zitten. Begin december wil hij namelijk een marathon afwerken in Valencia. Die voorbereiding betekent dat hij het BK tien kilometer op de weg van komende zondag Lokeren mogelijk links laat liggen. “De voorbereiding op Valencia betekent dat ik heel veel kilometers draai en daarnaast ook steeds meer intensiteit in mijn trainingswerk steek. Daardoor kan ik niet garanderen dat ik 100% fris aan de start verschijn zondag. Zaterdagvoormiddag ga ik na het loslopen beslissen of ik al dan niet naar Lokeren trek. Het BK is geen prioriteit voor mij, maar als ik aan de start van zo’n wedstrijd kom, dan heb ik één doel voor ogen: winnen”, aldus Bouchikhi.
Onvoorspelbaar karakter van de marathon
Afgelopen zomer stond oorspronkelijk in het teken van zijn laatste optreden op de piste tijdens de Olympische Spelen in Tokio. Het coronavirus stak daar echter een stokje voor, waardoor Bouchikhi vroeger de stap naar de weg zet. Op 6 december hoopt de 30-jarige atleet raak te schieten, ondanks de blijvende onzekerheid die gepaard gaat met de coronacrisis. “Valencia staat op de planning, maar eergisteren las ik dat de stad in lockdown was gegaan. Uiteraard hoop ik als atleet dat het evenement kan plaatsvinden aangezien ik bijzonder hard aan het werken ben om er te staan. Er is echter altijd een plan B voorzien. Wordt Valencia afgelast, dan pik ik zeker nog enkele manches in de CrossCup mee. Hopelijk volgt er dan toch een marathon in februari of maart. Mijn huidige trainingsintensiteit kan ik niet tot dan doortrekken, waardoor ik hoop op wedstrijdprikkels in december. Qua vorm zit ik al heel goed, al moeten de echt lange duurlopen nog volgen de komende weken”, verduidelijkt de Belgische kampioen in het veld.
De marathon boezemt Bouchikhi geen angst in. Toch is er sprake van een bijzondere connectie met de mythische 42,195km. Zo kan hij probleemloos tijden plakken op verschillende afstanden, maar niet op de marathon. “Ik heb te veel respect voor de marathon als discipline om nu al ambities uit te spreken, iets wat ik gezien mijn huidige vorm op alle andere afstanden wel durf. De marathon is een ander verhaal met een onvoorspelbaar karakter, denk maar aan de London Marathon van afgelopen zondag. Wie had voor zondag durven beweren dat Eliud Kipchoge kon verliezen? Net daarom ga ik geen concrete ambities uitspreken. Bovendien moeten mensen niet verwachten dat ik meteen in het vaarwater van Bashir Abdi en Koen Naert terecht zal komen. Ik ga een paar jaar nodig hebben om de afstand volledig te beheersen. Na zo’n drie à vier marathons hoop ik te weten wat ik waard ben. In Valencia is mijn missie al geslaagd als ik de race met een goed gevoel kan uitlopen”, klinkt het bij een bescheiden atleet.
“Toerist uithangen op WK is niet aan mij besteed”
Een deelname aan het WK halve marathon van volgende week zaterdag in het Poolse Gdynia was een optie, maar dat aanbood van de federatie wees hij af bij gebrek aan specifieke voorbereiding. “De federatie vroeg me de week na de uurloop op de Memorial of ik geïnteresseerd was in het WK halve marathon. Ik ben niet op die uitnodiging ingegaan met een duidelijke reden. De toerist uithangen in Polen is niet aan mijn besteed. Als ik me niet specifiek kan voorbereiden voor een kampioenschap, dan hoef ik er niet te zijn, zo simpel is het. Iedereen weet dat ik niet voor een top 25 naar een WK trek. Bovendien was het onmogelijk om nog een hoogtestage in te plannen om eventueel deel te nemen”.
Bouchikhi is daarnaast absoluut te spreken over de vooruitgang van verschillende schoenenmerken in het carbontijdperk dat nog altijd door Nike gedomineerd wordt. Zelf kan hij sinds kort rekenen op de adidas Adios Pro, die afgelopen zondag bijna goed was voor winst op de London Marathon aan de voeten van Vincent Kipchumba. “Het doet deugd om te zien dat we naar een wereld gaan waarin alle merken inspanningen leveren om gelijkaardige schoenen te fabriceren. De tweede stek van Kipchumba in Londen bewees dat mijn schoenensponsor ook met een waardig alternatief op de proppen is gekomen. Op training heb ik mijn carbonschoenen al een paar keer kunnen testen, maar het is duidelijk wennen aan de manier waarop ze je loopstijl beïnvloeden. Het begint te beteren en ik kijk ernaar uit om ze tijdens een wedstrijd te laten renderen”, vertelt hij.
Van een EK cross is in coronatijden helaas geen sprake. Een domper voor Bouchikhi, die maar wat graag de Belgische kleuren in het veld vertegenwoordigt. “Het is doodzonde, want het is gewoon een traditie die bij het eerste deel van het winterseizoen hoort. Wij als Belgen kijken altijd met veel plezier uit naar het EK én ook toch wel naar de selectiecross in Roeselare. Het wegvallen van het EK is pijnlijk en ik ben benieuwd naar de invloed op de CrossCup-manche in Roeselare waar voor het eerst in jaren geen tickets naar het EK te verdienen zijn. Het zou mooi zijn als er zelfs zonder die kans op een EK toch de beste Belgen aan de start komen”, zegt de meervoudige Belgische kampioen in het veld.
“Strava-cultuur aanklagen”
Bouchikhi deelt geregeld trainingen op zijn social media. Opvallend hierbij is dat de atleet het niet schuwt om relatief trage trainingen (om en bij de 12km/u) online te gooien. Iets wat veel profatleten niet doen, of toch niet aandurven in tijden waarin Strava veel lopers als het ware verdooft. Hij wil dan ook de Strava-cultuur aanklagen door een mooi evenwicht aan de buitenwereld voor te schotelen. “Het gevaarlijke aan social media is het feit dat er een bijzonder vertekend beeld kan ontstaan. Atleten van hoog niveau gaan te vaak hun heel snelle, zware trainingen delen, waardoor recreanten en jonge atleten het idee krijgen dat er altijd heel hard getraind moet worden. In mijn ogen moet het evenwicht behouden worden, waardoor iedereen een completer beeld krijgt van trainingen. Elke atleet mag zich minder voelen en een slechte dag hebben, maar dat hoeft niet te betekenen dat net die training moet afgeschermd worden”.
“Ik ben ervan overtuigd dat heel veel topsporters door die huidige cultuur geregeld trainingen privé zetten uit vrees voor de reacties van anderen. Wij als profatleten hebben eigenlijk een voorbeeldfunctie te vervullen naar recreanten en jongeren toe. Mijn filosofie luidt als volgt: hard gaan op harde dagen, maar ook héél traag durven lopen wanneer je lichaam dat nodig acht. Ik heb de afgelopen weken al zaken laten zien op training die ik nooit kon (Bouchikhi werkte een training af van 4 keer 15 minuten met weinig rust waarin hij gemiddeld passeerde na vijf kilometer in 14’25; red.), wat ook betekent dat mijn recuperatie zo mogelijk nog belangrijker dan ooit wordt. Het is ook enigszins logisch aangezien ik mijn huidige trainingen vroeger niet nodig had op de piste of in het veld, maar nu wel in functie van die marathon”, besluit de atleet.
