Marathonloopster Hanne Verbruggen keek reikhalzend uit naar onder meer het BK tien kilometer op de weg en een reeks andere wedstrijden. De atlete van VITA laat wedstrijden echter even links liggen, tot de storm rond de tweede golf van de coronacrisis gaan liggen is. Verbruggen droomt nog altijd van de Olympische Spelen in Tokio.
Hanne Verbruggen verzekerde zich op 1 maart van de eindwinst in de CrossCup, vervolgens moest ze net als iedereen lijdzaam toekijken hoe wedstrijden van de kalender verdwenen door de coronacrisis. Na een moeilijk begin van de ‘lockdown light’ kreeg de 27-jarige atlete de smaak opnieuw te pakken. Begin juli trok ze naar het Zwitserse Sankt Moritz voor een hoogtestage van net geen drie weken met het oog op het korte zomerseizoen. Van wedstrijden is er in het geval van Verbruggen echter geen sprake, aangezien ze dat in de huidige omstandigheden niet verantwoord acht.
“Het begin van de coronamaatregelen was geen simpele periode. Ik had niet direct een doel, dus waarom zou ik mezelf gaan pushen. Het was ook zonde, aangezien ik met marathonplannen zat en over een uitstekende vorm beschikte. Ik had bijvoorbeeld ook geïnvesteerd in een hoogtetent. In het algemeen waren en zijn het frustrerende tijden, maar dat geldt voor iedereen. Ik voelde echter wel dat mijn vorm aan het zakken was en dat is het signaal geweest om opnieuw aan de slag te gaan. De focus lag voornamelijk op uithoudingswerk, pas in juni ben ik herbegonnen met tempo’s op de piste. Op het einde van die maand heb ik beslist om toch op hoogte te gaan trainen voor een kleine drie weken”, vertelt Verbruggen.
“Geen risico’s nemen waardoor rest van carrière in het gedrang komt”
De eerste grote afspraak van haar zomerseizoen moest het BK tien kilometer op de weg worden, maar die wedstrijd is voorlopig uitgesteld naar oktober door de tweede coronagolf. Een frustrerende zaak voor de atlete, die maar al te graag haar wedstrijdbenen eens had willen testen. “Progressie op training wil je ook ervaren in wedstrijden, dus ik ben benieuwd waar ik sta. In tegenstelling tot andere jaren heb ik nu ook echte marathontempo’s afgewerkt in vergelijking met klassieke tempo’s voor pistewedstrijden. Mijn titel verlengen in Lokeren was een mooi doel, maar door de stijgende cijfers had ik me mentaal al voorbereid op een zomer zonder wedstrijden. Ik wil geen risico’s nemen waardoor de rest van mijn carrière in het gedrang komt. Springt het licht op groen voor wedstrijden onder relatief normale omstandigheden, dan zal ik er zeker en vast staan”.
Aan de marathonplannen voor het najaar is voorlopig nog niet gesleuteld. Net zoals vorige winter opteert Verbruggen voor de marathon van Valencia begin december. Het uitstel van de Olympische Spelen betekent ook dat de atlete extra tijd krijgt om zich te ontplooien op de mythische afstand. “Normaliter heb ik een startbewijs in Valencia. In principe kan ik er ook op een persoonlijke haas rekenen, waardoor ik in vergelijking met vorig jaar minder zal schommelen qua tempo. Ergens is het uitstel van de Spelen een soort opluchting, al zal ik balen indien ik de limiet behaal en er toch geen sprake is van Spelen. In december zou ik eigenlijk al heel tevreden zijn met 2u32, aangezien ik er ergens vanuit ga dat ik nog een voorjaarsmarathon moet lopen om onder de limiet (2u30:15) te duiken”, verduidelijkt de atlete.
Vraagteken achter veldloopseizoen
De marathon blijft een speciale afstand, dat weet Verbruggen maar al te goed. Toch brandt ze van ambitie, ondanks dat de gevraagde chrono voor een ticket naar Tokio een stuk zwaarder is in vergelijking met de tijd die volstond om naar Rio in 2016 af te zakken. “Er spelen telkens heel veel factoren mee en op mentaal vlak kan ik zeker nog stappen zetten, ondanks dat ik al heel veel bijgeleerd heb. Ergens mis ik soms eens extra drive, omdat ik vaak alleen train. Al is dat ook een voordeel, aangezien je in een marathon je eigen uitdager bent. Blindstaren op tijden wil ik echter niet doen, want dat brengt te veel stress met zich mee. Op een begenadigde dag denk ik echter wel dat 2u28 binnen mijn mogelijkheden ligt. Een eerste doel wordt echter toch om richting die olympische limiet te gaan en hopelijk mogen we met twee atletes naar Japan, want mentaal kan je elkaar zeker steunen”, klinkt het bij de eindwinnares van de CrossCup.
Naar een concrete planning in de aanloop naar haar marathon is het voorlopig zoeken. Het WK op de halve marathon van 17 oktober behoort tot de mogelijkheden, maar ook een uitje naar het veld is niet uitgesloten. Vorig jaar combineerde Verbruggen haar marathonvoorbereiding met enkele CrossCup-manches. “Normaal gezien stond er ook een halve marathon op het programma om me te verzekeren van het WK in Polen, in de hoop dat er toch wedstrijden van een bepaald niveau volgen. Achter het veldloopseizoen zet ik voorlopig een vraagteken. Vorig jaar kwalificeerde ik me in theorie voor het EK veldlopen, maar één week eerder stond mijn marathon gepland. Zelfs met mijn snelle recuperatie is zoiets niet verantwoord. Het is voorlopig afwachten of ik de CrossCup voor mijn rekening ga nemen”.
“Altijd het idee gehad dat ik nooit competitief aan atletiek zou doen”
Tot enkele jaren geleden was Verbruggen eerder een atlete van provinciaal niveau. Ondertussen heeft ze zichzelf opgewerkt tot de absolute top in eigen land, iets wat ze op voorhand nooit had verwacht. Sterker nog: wedstrijden waren in haar begindagen een ver-van-haar-bedshow. “Het is best grappig, want ik ben altijd met het idee begonnen om nooit competitief aan atletiek te doen. Ik had zelfs iemand gek verklaard indien die persoon zei dat ik binnen enkele jaren op hoogtestage zou gaan in functie van wedstrijden. Het kan dus duidelijk verkeren… In eerste instantie is lopen altijd een vorm van ontspanning geweest, maar het familiale trekje van nooit opgeven, heeft ertoe geleid dat ik toch in de wereld van wedstrijden ben gerold”, verklaart de atlete van VITA.
In onzekere tijden heeft de lerares ook enkele wensen met het oog op de komende maanden. Ze hoopt namelijk dat iedereen opnieuw de draad van het normale leven kan oppikken. “Het coronavirus mag stilaan verdwijnen, in het belang van iedereen. Op atletiekvlak hoop ik dat er internationale wedstrijden op de planning komen, waar ook echt iedereen welkom is. Verder is het van belang om nu gezond te blijven. Ik maak er het beste van en geniet van de kleine dingen en mijn familie”, besluit Verbruggen.
