Op 13 oktober sloeg het noodlot toe bij Simon Debognies, aangezien hij na de 4 Mijl van Groningen dezelfde pijn voelde als vorig jaar op het EK veldlopen in Tilburg. De diagnose was even hard als toen: een stressfractuur in een middenvoetsbeentje. Op 4 december mocht Debognies afscheid nemen van zijn gips. Sindsdien is hij echt begonnen aan zijn revalidatie. De 23-jarige atleet droomt nog van de Spelen in Tokio, maar weet dat het EK in Parijs een realistischer doel is.
Simon Debognies leek na een pechjaar goed op weg om deze winter het beste van zichzelf te geven. Daar kwam echter abrupt een einde aan toen hij na afloop van de 4 Mijl van Groningen opnieuw dezelfde pijn voelde die hij 10 maanden eerder had gevoeld tijdens het EK veldlopen in Tilburg. Het vermoeden van de atleet werd bevestigd, opnieuw een stressfractuur aan een middenvoetsbeentje. Het begin van een lange revalidatie.
“Sinds 4 december ben ik van mijn gips verlost, waardoor ik ook ben begonnen met fiets- en zwemtrainingen. Daarnaast heb ik ook een intensieve planning bij de kinesist. Vanaf volgende week mag ik de crosstrainer erbij nemen, wat al meer op lopen lijkt. In totaal heb ik zeven weken in het gips gezeten. Vorig jaar was dat zes en een halve week. Ik kan echter de komende weken en maanden tijd winnen in vergelijking met de eerste keer. Zo staat er geen intensieve opleiding op de planning bij defensie. Daardoor hoop ik dat het tweede deel van de revalidatie iets vlotter zal verlopen in vergelijking met eerder dit jaar. We gaan ook nog samen met de medische staff een aantal onderzoeken doen om een gelijkaardig voorval in de toekomst te voorkomen”, aldus Debognies.
“Revalidatie primeert, maar ik droom van Parijs én ergens nog van Tokio”
Begin januari hoopt de specialist van de 5.000m en 10.000m opnieuw zijn loopschoenen aan te trekken. “Als alles vlot verloopt, dan hoop ik begin januari mijn eerste looptrainingen af te werken, weliswaar erg rustig uiteraard. Vervolgens trek ik meteen naar Zuid-Afrika op hoogtestage om er aan mijn basis te werken. Ik ga niet te veel met die blessures in mijn hoofd zitten, aangezien dat nefast zou zijn voor mijn loopplezier. Mentaal was de blessure in oktober een minder grote klap, aangezien het niet tijdens een grote wedstrijd is gebeurd. Dat neemt niet weg dat het heel jammer blijft. Deze winter zal in het teken staan van details, want alles moet goed zitten. Ik ben heel gemotiveerd om opnieuw wedstrijden op de piste te lopen. Al weet ik dat het nog even kan duren voor dat het geval is”, vertelt de atleet.
Het jaar 2019 mag gerust als een annus horribilis bestempeld worden voor Debognies. Toch droomt hij nog van kampioenschap(pen) in 2020. “Cijfermatig was 2019 mijn slechtste seizoen ooit. Ik ben voor eigen rekening maar twee keer in actie gekomen en heb geen enkele pistewedstrijd afgewerkt. Concrete doelen voor volgende zomer heb ik nog niet, want mijn revalidatie primeert nu. Al droom ik natuurlijk nog van de Spelen en het EK in Parijs. Ik weet dat Tokio erg moeilijk wordt, maar die droomt blijft toch. Ik heb niet veel en waarschijnlijk te weinig tijd voor dat doel, waardoor Parijs realistischer is. Ik denk toch voornamelijk aan de 5.000m, aangezien er dan nog een waterkansje is met het oog op de Spelen. Er zijn namelijk meer tickets te verdelen op die afstand dan de 10.000m en als Europeaan kan je ook gewoon meer op die 5.000m. Al sluit ik het zeker niet uit dat ik me eens aan een 10.000m waag”, voegt de voormalige vice-Europese kampioen bij de junioren en beloften op de 5.000m toe.
“Seniorenteam in Lissabon was indrukwekkend”
Vorig weekend volgde Debognies het EK veldlopen in Lissabon met enkele trainingsmakkers op de piste van OEH in Huizingen. “Ik zou het niet kunnen om niet te kijken. Ons team bij de senioren mannen was indrukwekkend. Dan begint het natuurlijk even te wringen, omdat ik er zelf graag was bij geweest. Ik had me er al overgezet. Volgend jaar hoop ik er op het EK in Dublin wel bij te zijn, maar eerst wil ik dag voor dag die revalidatie aanpakken”, klinkt het bij Debognies.
Zowel de Spelen als het EK in Parijs zijn felbegeerd binnen de trainingsgroep van Debognies. Isaac Kimeli is voorlopig de enige atleet binnen de groep met een ticket naar Tokio. Al denkt de trainingspartner van Kimeli dat hij nog gezelschap zal krijgen. “Isaac zit na zijn topzomer in een relatieve zetel voor de 5.000m. Ik ben benieuwd naar wat hij kan tijdens zijn debuut op de 10.000m. In mijn ogen zal hij richting 27’40 gaan. Ik denk dat Robin (Hendrix; red.) naast Isaac het meest kans maakt. Ook voor Stijn (Baeten; red.) is het zeker niet onmogelijk. Dorian (Boulvin; red.) zie ik dan weer de 10.000m lopen op het EK in Parijs en vergeet ook zeer Lisa (Rooms; red.) op de 3.000m steeple niet met het oog op Parijs”, besluit de atleet.
