Na de mindere prestatie van vorig jaar op de mixed relay was het aan Vanessa Scaunet, Robin Hendrix, Camille Muls en Eliott Crestan om dit jaar iets recht te zetten. Een plaats bij de beste vijf was vooraf het doel. Een medaille zou een onverhoopt succes betekenen.
Vanessa Scaunet mocht als eerste van het team aantreden. Van de 18 landen scheidde er zich niet meteen een groepje af. Scaunet begon attent voorin en plaatste zich daarna in de zesde stelling. Die positie kon ze vasthouden tot het einde. Daarna was het de beurt aan Robin Hendrix. Hij ging meteen Ierland voorbij en sloop langzaam naar de derde plek. Dat bleek jammer genoeg net iets te hoog gegrepen. Hij loste Camille Muls af als vijfde. In een groepje van drie, met daarbij Spanje en Frankrijk, streden we nog steeds om een medaille. Wit-Rusland en vooral Groot-Brittannië waren dan al gaan vliegen. Muls liep een goede wedstrijd, maar liet wel een gat met Spanje vallen. Het was aan Eliott Crestan om een mooi eindresultaat te bemachtigen na de sterke optredens. Hij moest de sterke Fransen laten gaan maar werd toch knap vijfde.
De strijd voorin leek nog voor de laatste loper gestreden. Wit-Rusland en Groot-Brittannië hielpen elkaar om een grote voorsprong uit te bouwen, maar het was uiteindelijk het laatstgenoemde land dat het meest profiteerde. Jonny Davies mocht het afmaken voor zijn land. De Fransen rukten met hun slotloper Alexis Miellet nog op naar de derde plaats, waardoor Spanje voor het eerst sinds het ontstaan van de mixed relay naast het podium valt.
